Αρκετοί έχουν πει ότι, «ο κόσμος είναι ένα γιγάντιο θέατρο όπου ο καθένας έρχεται να δοκιμάσει καινούργιους ρόλους, αναζητώντας ταυτόχρονα την αναγνώριση». Στην οικονομία η επιτυχία του καπιταλιστικού συστήματος έγκειται στο ότι διοχετεύει τις ανθρώπινες τάσεις για υλική βελτίωση στα πεδία της τεχνολογίας, στην εξέλιξη της ευερετικότητας, της επιχειρηματικότητας κ.τ.λ.
Για να οδηγήσουν όμως αυτά στην ανάπτυξη με βάση την οικονομία της αγοράς προϋποθέτουν κράτος που θα εξασφαλίζει την ισονομία, τις ίσες ευκαιρίες και τα δικαιώματα για όλους.
Όταν η εξέλιξη γίνεται μόνο μέσω της εξουσίας και όχι μέσω του ανταγωνισμού η κοινωνία οδηγείται σε αδιέξοδα.
Αυτό εύκολα διαπιστώνεται αν ταξιδέψουμε με το μυαλό μας στο παρελθόν και συγκεκριμένα τη δεκαετία του 80.
Η Θάτσερ τότε στη διαμάχη της με τους ανθρακωρύχους και η νίκη της, σήμανε μεγάλη στροφή στην οικονομία και την πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου και όχι μόνο.
Οδήγησε όμως αυτό σε μια συνολική αναβάθμιση του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού συστήματος; H παρεμπόδισε την συνολική κοινωνική ανάπτυξη;
Σήμερα παρατηρούμε αρκετά κράτη ανά τον κόσμο να επιβάλουν διακρίσεις σε βάρος σημαντικών και μεγάλων ομάδων του πληθυσμού ή ακόμη και προνομιούχες κοινωνικές ομάδες να θέλουν με κάθε τρόπο να επιβληθούν στους υπολοίπους αδιαφορώντας για την τήρηση βασικών αξιών και αρχών, μάλιστα πολλές φορές οι δράσεις αυτές έρχονται σε αντίθεση και με τα συντάγματα των χωρών, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποκλείεται η αξιοποίηση των ταλαντούχων μελών αυτών των ομάδων, με ότι αυτό συνεπάγεται για την συνολική οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Για τους λόγους αυτούς αλλά και για άλλους που είναι γνωστοί, το κράτος πρέπει να φροντίζει ώστε το κάθε άτομο να εκλαμβάνεται ως «μέρος»του συστήματος.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι είναι επιβεβλημένη η αυτόρύθμιση των θεσμών, όπου και όταν εντοπίζονται δυσλειτουργίες και αυτό για να μην οδηγηθεί σταδιακά ο κόσμος σε μια εκ νέου «φεουδαρχοποιηση της κοινωνίας»
Αρκετοί έχουν πει ότι, «ο κόσμος είναι ένα γιγάντιο θέατρο όπου ο καθένας έρχεται να δοκιμάσει καινούργιους ρόλους, αναζητώντας ταυτόχρονα την αναγνώριση».
7 σχόλια:
Μάϊος 1979
Συγκαλείται το Α Συνέδριο του κόμματος στη Χαλκιδική. Εγκρίνονται ομόφωνα οι ιδεολογικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας τις οποίες εισηγείται ο Κων. Καραμανλής. Η ιδεολογία του κόμματος, γνωστή ως ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός, αναγνωρίζει την ελευθερία της αγοράς με τη ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους χάρη της κοινωνικής δικαιοσύνης. Εγκρίνεται το καταστατικό και οι κανονισμοί λειτουργίας των κομματικών οργανώσεων. Είναι το πρώτο Συνέδριο ελληνικού κόμματος του οποίου οι σύνεδροι είναι αιρετοί από τα μέλη.
Αναλύσεις καλές . O καλλίτερος χώρος είναι το καφενείο μας ,κερνάμε και καφέ
Νομίζω ότι κάνεις λίγο δύσκολη την κατανόηση των οικονομικών σχέσεων σε μια κοινωνία. Για να λειτουργήσει ένα κράτος στην εποχή μας χρειάζονται ορισμένα πράγματα που εφόσον τηρηθούν ενδεχομένως να υπάρξει και μια υγιής και αποτελεσματικά ωφέλιμη κοινωνία: Επενδύσεις για ισχυρή ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, δίκαιο φορολογικό σύστημα, αποτελεσματική και διαφανής δημόσια διαχείριση, μια νέα σχέση κράτους και αγοράς προς όφελος του πολίτη. Για την πάταξη της ακρίβειας, την προστασία του καταναλωτή και την ασφάλεια των αγαθών. Ισχυρές επιχειρήσεις στην παγκόσμια οικονομία. Σταθερό, δυναμικό χρηματοοικονομικό σύστημα… Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Ωστόσο, θεωρώ ότι θα πρέπει να είσαι πιο ξεκάθαρος σ’ αυτά που θέλεις να δημοσιοποιήσεις.
Όσο για τον άκρατο καπιταλισμό στον οποίο ζούμε, είναι απαραίτητο να σου πω το εξής: Καμιά μεγάλη αλλαγή και καμιά ριζική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πετύχει, αν δεν αγγίξει την καρδιά του κράτους: εκεί βρίσκεται η πηγή της παθογένειας, που παράγει και αναπαράγει αγκυλώσεις, τρέφεται από τον αναχρονισμό και τροφοδοτεί τη στασιμότητα, δυναστεύει τον τόπο, ταλαιπωρεί τους πολίτες, στρεβλώνει την οικονομία και δεσμεύει την κοινωνία και τις δημιουργικές της δυνάμεις.
Φιλικά
Η ισορροπία θέλει κράτος δες τι έγινε με την Northern Rock στην Αγγλία!
Επενδύσεις, από ποιους;
Από τους λίγους;
υπάρχει έτσι ισότητα ευκαιριών για ανάπτυξη;
Όταν μεταβάλλονται συνεχώς τα δεδομένα πρέπει να είσαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις έγκαιρα και να προσαρμοστείς άμεσα, αυτό γίνεται μόνο αν έχεις δυνατή κοινωνική βάση, σε όλους τους τομείς.
Στην Ελλάδα τα τελευταία 15 χρόνια, ο μικρός τζίρος είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη! του «μικρού» και πως ο «μικρός» θα γίνει «μεγάλος» αν δεν στηριχθεί, γιατί να «στηρίζεται» μόνο ο μεγάλος, πρακτικά πράγματα.
Πάντα η διαφορά είναι στον τρόπο με τον οποίο κατανέμονται τα αγαθά και οι υπηρεσίες, αλλά και οι σχέσεις ιδιοκτησίας.
Η συγκέντρωση οικονομικής δύναμης και η αποδυνάμωση- απορρύθμιση της κοινωνίας κατά πόσο στη χώρα μας βοήθησε τα τελευταία 15 χρόνια να έχουμε αύξηση των εσόδων του κράτους;( όχι με πωλήσεις δημόσιων επιχειρήσεων)
Ο πραγματικός ρυθμός ανάπτυξης στη βάση τής κοινωνίας ποιος είναι;
Ο πραγματικός πληθωρισμός;
Οι μισθοί;
Η ανεργία; (η πραγματική, γιατί και ο υποαπασχολούμενος άνεργος είναι)
Οι δημοσιονομικοί στόχοι και το δημόσιο χρέος βελτιώθηκαν και πόσο;
τα διαθέσιμα κονδύλια για κοινωνικές δαπάνες; Σε τι κατάσταση βρίσκονται;
Oι ελαστικές μορφές εργασίας δεν έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση τής αγοραστικής δύναμης του κοινού, αυτό δεν έχει πάλι ως αποτέλεσμα την επιδείνωση του επιχειρηματικού κλίματος
η επέκταση του ιδιωτικού τομέα στις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, εκπαίδευση, συνταξιοδοτικά σχήματα κτλ.) και η ανακατανομή του φορολογικού βάρους προς όφελος των ομάδων υψηλού εισοδήματος, ποσό ωφέλησε αυτό το κοινωνικό σύνολο;
Ακόμη το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό status μεγάλου τμήματος τής κοινωνίας δεν του δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει οικογένεια, αλλά και όσοι έχουν οικογένεια σπάνια ή ποτέ θα έχουν χρόνο να διαθέσουν για τα παιδιά τους, αφού είναι αναγκασμένοι να εργάζονται σε 2-3 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα.
Όλα αυτά δεν δημιουργούν προϋποθέσεις να υπάρχει παραγωγή ποιοτικού έργου, δεν υπάρχει ποιότητα ζωής αλλά δεν έχουμε και οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη ενός μεγάλου τμήματος του ενεργού ανθρώπινου δυναμικού της χώρας μας με αποτέλεσμα να υπάρχει στασιμότητα και υπανάπτυξη στην κοινωνία.
Μακροπρόθεσμα αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μειωθεί το προσδόκιμο υγιούς ζωής
Με βόμβα «Χιροσίμα», που θα πλήξει τις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις της πόλης, παρομοίασε την εγκατάσταση και λειτουργία νέων εμπορικών κέντρων στη Λάρισα, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (Π.ΟΜ.ΙΔ.Α) κ. Στράτος Παραδιάς. Στο πλαίσιο αυτό και προβλέποντας ότι στο εγγύτερο μέλλον θα προκύψουν προβλήματα στις εμπορικές μισθώσεις επαγγελματικής στέγης στη Λάρισα, ο κ. Παραδιάς, χρησιμοποιώντας την προτροπή «να στηρίξουν τους ενοικιαστές πάση θυσία», εφέστησε την προσοχή των ιδιοκτητών εμπορικών ακινήτων σε ό,τι αφορά στις μισθώσεις, καλώντας τους ουσιαστικά να είναι πιο ελαστικοί στις απαιτήσεις τους.
Στο μεταξύ, στις 26 Μαΐου ξεκινά η διαδικασία κτηματογράφησης της ακίνητης περιουσίας των Λαρισαίων, όπως και των υπολοίπων 106 μεγάλων Δήμων της χώρας, ανακοίνωσε χθες η πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΕΝ.ΙΔ.ΑΚ) νομού Λάρισας κ. Χριστίνα Πουλούλη - Παπαδημητρίου, στο πλαίσιο ενημερωτικής εκδήλωσης για τοΕθνικό Κτηματολόγιο και τις φορολογικές αλλαγές, που έγινε σε αίθουσα του ξενοδοχείου «GrandHotel», στη Λάρισα.
ου Ρhillip Βlond
Στον 21ο αιώνα όλο και περισσότερο φαίνεται ότι επιστρέφουμε στην οικονομική ζωή του 19ου, όταν ο πλούτος ήταν υπερβολικά συγκεντρωμένος στα χέρια λίγων. Ούτε η Αριστερά ούτε η Δεξιά δείχνουν ικανές να δημιουργήσουν μια κοινωνία στην οποία θα ωφελούνται όλοι από την ευημερία. Οι ισχυρισμοί της Δεξιάς ότι οι ελεύθερες αγορές θα αναπτύξουν όλους τους τομείς της κοινωνίας είναι προφανώς λανθασμένοι, ενώ το παραδοσιακό ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας τιμωρεί την καινοτομία και τη δημιουργία του πλούτου υποχρεώνοντας τους φτωχούς και ανειδίκευτους να παραμείνουν στη φτώχεια και την ανεργία. Έτσι στη νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης και οι δύο ιδεολογίες δημιουργούν το ίδιο φαινόμενο: μια κατώτερη τάξη εγκλωβισμένη ανάμεσα στην πρόνοια και τους χαμηλούς μισθούς, μια υπερχρεωμένη μεσαία τάξη που αισθάνεται όλο και μεγαλύτερη ανασφάλεια για τις θέσεις εργασίας και τις συντάξεις, και μια νέα τάξη υπερπλουσίων που εξαιρούνται από όλους τους κανόνες φορολόγησης. Στην πιο ολοκληρωμένη του μορφή ο νεοφιλελευθερισμός εμφανίστηκε στη Βρετανία. Αντιμέτωπη με την προφανή χρεοκοπία του κράτους πρόνοιας και τον ριζοσπαστισμό των συνδικάτων, η Μάργκαρετ Θάτσερ εξελέγη το 1979. Στην Αμερική, ο Ρόναλντ Ρίγκαν εγκαταστάθηκε στον Λευκό Οίκο το 1981 και έκτοτε οι αγγλοσαξονικές χώρες προχώρησαν στη φιλελευθεροποίηση της ελεύθερης αγοράς. Όμως τα οφέλη αυτής της προσέγγισης εξαρτώνται από το ποιος είσαι, πού βρίσκεσαι και με πόσα χρήματα ξεκινάς. Η χρυσή εποχή για τους εργαζομένους ήταν μεταξύ 1945 και 1973. Τα τελευταία 30 χρόνια το βιοτικό τους επίπεδο πέφτει συνεχώς. Η πραγματική ιστορία της νεοφιλελεύθερης επιτυχίας δεν είναι το μοίρασμα των αγαθών σε όλους, αλλά ο τεράστιος πλούτος που πήγε στους ήδη πλούσιους. Στις ΗΠΑ μεταξύ 1979 και 2004 το πιο εύπορο 1% είδε το εισόδημά του να αυξάνεται κατά 78%, ενώ το εισόδημα του 80% του πληθυσμού συρρικνώθηκε κατά 15%. Δηλαδή 664 δισεκατομμύρια δολάρια μεταφέρθηκαν από την πλειονότητα των φτωχών στη μειονότητα των πλουσίων. Η νέα Αριστερά στη Βρετανία προσπάθησε να αντιδράσει, καθώς η χώρα στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 ήταν εξουθενωμένη από τον θατσερισμό. Οι Εργατικοί υποσχέθηκαν ότι ο δημόσιος τομέας και οι φτωχοί θα απολαύσουν τα οφέλη της αυξανόμενης ευημερίας. Έπειτα από 10 χρόνια όμως αυτό δεν επετεύχθη. Οι φτωχοί στη Βρετανία διπλασιάστηκαν επί Θάτσερ και ο αριθμός τους παραμένει ο ίδιος και τα χρόνια της διακυβέρνησης από το Εργατικό Κόμμα. Δεκατρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα σε συνθήκες φτώχειας. Το 50% των παιδιών εύπορων οικογενειών πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο σε σύγκριση με το 10% των χαμηλών τάξεων. Το συμπέρασμα είναι ότι τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά είναι ανίκανες να αντιμετωπίσουν τον μονοπωλιακό καπιταλισμό. Μόνο μια μεικτή οικονομία μπορεί να διορθώσει τη φυσική τάση της ελεύθερης αγοράς να ευνοεί τα μονοπώλια. Μπορούμε να μοιραστούμε τον πλούτο μόνο αν όλοι είμαστε ιδιοκτήτες. Έτσι θα υπήρχε μια πιθανότητα να λυθεί η σύγκρουση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας καθώς θα δημιουργείτο μια αγορά χωρίς μονοπώλια και ένα κράτος όπου οι μισθωτοί- που θα ήταν κάτοχοι κεφαλαίου- δεν θα χρειάζονταν την κοινωνική πρόνοια.
Ο Φίλιπ Μπλοντ είναι καθηγητής Φιλοσοφίας και Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Κάμπρια της Βρετανίας.
Το κείμενό του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ιnternational Ηerald Τribune»
Δημοσίευση σχολίου