Σάββατο, Σεπτεμβρίου 6

Η αστική ανανέωση & οι νέοι

Είναι γεγονός οτι ολο και περισσότεροι νέοι στη χώρα μας φαίνεται να απορρίπτουν την πολιτική, έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι μεταξύ πολιτικής και νέων υπάρχει μεγάλο χάσμα που την τελευταία δεκαετία έχει διευρυνθεί περισσότερο από ποτέ, οι νέοι σήμερα στο σύνολο τους αποστασιοποιούνται από την πολιτική.
Η απλοϊκή διαπίστωση - απλούστευση, όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, κατά πολλούς έχει οδηγήσει σε εκφυλιστικές και παρακμιακές καταστάσεις, αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα η κατάσταση θα γίνει χειρότερη .

Για την κατάσταση αυτή υπάρχουν διάφορα αίτια. Ένας βασικός λόγος είναι η διατήρηση των δομών με τα ίδια πρόσωπα και γερασμένες λογικές για μακρά χρονικά διαστήματα, έτσι ιδιαίτερα προικισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ελπίδα & ευκαιρίες συμμετοχής στα κοινά και στις υφιστάμενες δομές, δηλαδή, με λίγα λόγια για να αλλάξει κάτι θα πρέπει να διευκολυνθεί μια νέα αστική ανανέωση μέσα από διαφορετικά υπόβαθρα,.

Επίσης, η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού έφερε και την κατάρρευση των ιδεολογιών, η συλλογική δράση υποχώρησε προς όφελος του ατομισμού , έτσι εμφανίστηκαν νέα πρότυπα που ως μοναδικό στόχο είχαν την επιδίωξη του εφήμερου κέρδους.

Ένα άλλο εξίσου σημαντικό αίτιο είναι το γεγονός ότι η πολιτική και τα ΜΜΕ (ως γνωστό πολιτικοί και μμε, λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία για την αναπαραγωγή μόνο των προβλημάτων και υπάρχει άμεση αλληλεξάρτηση) θεωρούνται από το σύνολο των νέων ανθρώπων και όχι μόνο ως οι βασικοί υπαίτιοι για την «παρακμή» της εποχής.
Αρκετές πολιτικές, ειδικά στην εκπαίδευση και σε αλλά ζητήματα που αφορούν τους νέους, Βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό της στιγμής.

Παράλληλα κάποια κόμματα στην χώρα μας λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ακόμη με τα παλιά πρότυπα της «εποχης του χαλκού» και από ότι φαίνεται είναι και χωρίς σαφείς στόχους.
Νέα μοντέλα κομματικής πολιτικής που θα έδιναν πειστικές απαντήσεις στα νέα δεδομένα και ερωτήματα, φαίνεται ότι δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί.

Μάλλον όμως απουσιάζουν και τα άτομα που θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μέσα από τις ανησυχίες τους και τα ενδιαφέροντα τους μια νέα κατάσταση και όσοι υπάρχουν και είναι σε αυτή την κατεύθυνση, μάλλον, έχουν αρχίσει να αποχωρούν από την πολιτική.
Όμως παρά το δυσμενές πλαίσιο της ισχύουσας κατάστασης που έχει αποδυναμώσει την υποστήριξη των νέων και πριν κεφαλαιοποιηθούν οι επιπτώσεις μπορεί με την κινητοποίηση της δημιουργικής σκέψης και πράξης να λυθούν αρκετά προβλήματα και οι νέοι να αναπτύξουν τις δυνατότητες τους για παρατεταμένο χρονικό διάστημα.

Σήμερα με τους νέους όλοι πρέπει να μιλήσουν τη «γλώσσα της αλήθειας» και να τους θεωρούν ενεργούς εταίρους και δύναμη δημιουργίας και δράσης, πάντα μέσα από σταθερές αξίες και μακριά από τα στενά προσωπικά συμφέροντα.

Ένας ακομη βασικός προβληματισμός που υπάρχει σήμερα είναι ο προβληματισμός για το μέλλον και ιδιαίτερα για το πρόβλημα της ανεργίας. Χιλιάδες είναι οι νέοι που εργάζονται για ελάχιστα χρήματα το μήνα ή δεν εργάζονται καθόλου. Η τελική έκταση του προβλήματος είναι άγνωστη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εργασία σήμερα είναι σε καραντίνα.

Το πρόβλημα όμως είναι τεράστιο και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εθελοτυφλεί και αυτό επειδή σήμερα υπάρχουν μεγάλες αντιφάσεις ανάμεσα στην ανάγκη και την πραγματικότητα. Το μέλλον για κανένα λόγο δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων της τελευταίας στιγμής..

Στα ιδιαιτέρα αρνητικά της εποχής είναι η ερήμωση της υπαίθρου, αλλά και οι δυσκολίες στέγασης που αντιμετωπίζουν χιλιάδες νέοι και κυρίως οι φοιτητές.

Παράλληλα, οι μέχρι πριν λιγα χρόνια πολιτικές τάσεις έχουν συμβάλει σημαντικά στην οικονομική ευπάθεια των νέων, ειδικα με την μείωση της χρηματοδότησης για όλους μέσω των προγραμμάτων του 3κπς κτλ.
Η λογική αυτή καθιστά διάφορες χρηματοδοτήσεις απρόσιτες για τους πολλούς. Τα προβλήματα όμως δεν είναι εγγενείς αλλά συνδέονται με την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική εξέλιξη της εποχής μας, παντού.

Όπως όμως κι αν έχουν τα πράγματα, σήμερα "ζητείται ελπίς"

3 σχόλια:

Katerina είπε...

οι νέοι πλέον ειναι απολιτικ
και καλά κάνουν
σιγά μη δώσουν χαμένες μάχες.
Καλυτερα μάχη για την επιβίωση παρά για να ταιζουν τα προσωπα που αντιπροσωπεύουν πολιτικες

Ανώνυμος είπε...

Στην σημερινή εποχή δεν νομίζω ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για χαμένες μάχες, αν μιλήσουμε για χαμένες μάχες θα πρέπει να υπάρχει και ο απέναντι, έτσι, αναπόφευκτα οδηγούμαστε σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα, μπορούμε να μιλάμε μόνο για χαμένες ευκαιρίες, ειδικά στη χώρα μας είναι στοιχείο της καθημερινότητάς μας.
Γενικοτερα όμως αν το θέτεις σε «άλλη διάσταση», Χαμένες μάχες είναι αυτές που δεν δόθηκαν»

Ανώνυμος είπε...

Το απολιτκ αμβλύνει τις ανισότητες και αποξενώνει την πολιτική και τους πολιτικούς από τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, αυτό δεν είναι σωστό και ενισχύει μόνο τους οικονομικά ισχυρούς και τα συμφέροντα