Τρίτη, Αυγούστου 31

O σώζων εαυτόν σωθήτω...


Η όποια συζήτηση αναπτύσσεται αναφορικά με την «κρίση της οικονομίας» επικεντρώνεται συχνά σε προβληματισμούς που έχουν να κάνουν κυρίως με ότι συνέβη στο παρελθόν ή με ότι θα ήταν ευκταίο να επικρατήσει στο μέλλον, πρόκειται για την μια πλευρά του ίδιου νομίσματος, η άλλη πλευρά είναι τα δομικά αίτια που οδήγησαν τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.
Επίσης, ένα στοιχείο που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο είναι η πολιτική επιρροή των μμε και ο ρόλος τους στην επικράτηση του νεοφιλελευθέρου σοσιαλισμού.
Σήμερα είναι γνωστό σε όλους ότι ο διευρυμένος ρόλος των μαζικών μέσων ενημέρωσης δημιούργησε συνθήκες για τον έλεγχο από ομάδες πίεσης του πολιτισμικού, οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι. O ρόλος των μμε ως μηχανισμός υποστήριξης και διαμεσολάβησης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων οδήγησε και σε σταδιακό μετασχηματισμό των κομμάτων, από φορείς κοινωνικής αντιπροσώπευσης τα κόμματα μετεξελιχθήκαν σε φορείς νομιμοποίησης πολιτικών που καμιά σχέση δεν είχαν με τα κοινωνικά συμφέροντα, σε αυτό το πλαίσιο η πάλη των τάξεων ιδιαίτερα στην ελληνική πραγματικότητα εμπορευματοποιήθηκε και σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τηλεοπτικές ανάγκες.
Η εξέλιξη αυτή είχε επιπτώσεις τόσο στην οικονομία από τη στιγμή που ο κάθε μεγαλοπαράγοντας μπορούσε να επιβάλλει τη δική του «ατζέντα» στη δημόσια ζωή όσο και στα κόμματα.
Η υποκατάσταση των αποφάσεων θεσμικών οργάνων ή η παράκαμψη τους από «επιθυμίες» απαξίωσε ή οδήγησε σε κρίση νομιμοποίησης όλες τις κοινωνικές – αντιπροσωπευτικές οργανώσεις. Έτσι και σε αρκετές περιπτώσεις φτάσαμε σε σημείο να ονομάζεται λαϊκή θέληση η οργανωμένη διαφθορά. Σε αυτό το σημείο η βραδύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης και η αποσπασματική αντιμετώπιση των προβλημάτων ενθάρρυνε την υπερβολή, τροφοδότησε την κατάρρευση του κράτους και έδωσε το δικαίωμα στον καθένα που μπορούσε να λειτουργεί ασύδοτα και πάντα χωρίς κανέναν έλεγχο.
Όταν το 2004 η ΝΔ ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας η δύναμη των ομάδων συμφερόντων αποδείχθηκε ισχυρότερη των θεσμικών οργάνων [όλοι θυμόμαστε την περιπέτεια του βασικού μετόχου κ.α] με αποτέλεσμα η επανίδρυση του κράτους, παρά τα υποσχόμενα, να κωλυσιεργήσει σημαντικά.
Από τις εκλογές του περασμένου χρόνου και μετά η κατάσταση άλλαξε άρδην, αποκλειστικό κριτήριο ύπαρξης και βιωσιμότητας της κοινωνίας μας, ανεξάρτητα κοινωνικής τάξης, έγινε η τρόικα και το μνημόνιο, η τύχη του ελληνικού λαού εξαρτάται πλέον από τις προθέσεις των υπερεθνικών κέντρων που έχουν θέσει την ελληνική οικονομία υπό περιορισμό, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχουν επιβάλει στη χώρα ένα ιδιότυπο οικονομικό εμπάργκο με συγκεκριμένα πλαίσια και άγνωστο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.
Σήμερα λίγους μήνες μετά την εφαρμογή του μνημονίου μια ματιά στις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας πείθει και τον πλέον δύσπιστο για τις δραματικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, η κοινωνία βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση.
Μια άλλη σημαντική επιρροή που ασκεί η πολιτική της τρόικας συνιστάται στο ότι όλες πλέον οι πολιτικοκοινωνικές κατηγορίες είναι έτοιμες να συμμετάσχουν, με κάθε τίμημα, στη νομή της τοπικής εξουσίας με βασικό στόχο συμμετοχής τη διεκδίκηση ωφελειών
στο «μοίρασμα». Τα γεγονότα που συμβαίνουν στο παρασκήνιο και η «ζύμωση» για τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση φανερώνουν το μέγεθος των μεταλλάξεων, παντού έχει επικρατήσει η άποψη «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»
Με αυτά και με άλλα καταλήγω να πω ότι το μόνο σχέδιο που θα μπορούσε να δώσει λύσεις στα αδιέξοδα της οικονομίας και να δημιουργήσει αναπτυξιακές προοπτικές είναι η διεξαγωγή προώρων εκλογών.

Παρασκευή, Αυγούστου 27

Η Κυβέρνηση εμπαίζει τους εκπαιδευτικούς


Το νοµοθετικό πλαίσιο για τις προσλήψεις εκπαιδευτικών αναπληρωτών - ωροµίσθιων [NOMOΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 3848/ 2010- Άρθρο 5 παρ1 http:/2010/npp2010.pdf ] αναφέρει ότι «αν για οποιαδήποτε αιτία απουσιάζουν από σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκπαιδευτικοί ή δημιουργηθούν έκτακτα λειτουργικά κενά κατά τη διάρκεια του διδακτικού έτους, προσλαμβάνονται, με αίτησή τους, προσωρινοί αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Αν οι προβλεπόμενες από το πρόγραμμα ώρες διδασκαλίας και ασκήσεων στο ίδιο σχολείο της ίδιας πόλη ή περιοχής μετάθεσης είναι περισσότερες από τέσσερις και λιγότερες από δεκαέξι και δεν δικαιολογούν το διορισμό μόνιμου εκπαιδευτικού, προσλαμβάνονται προσωρινοί αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με μειωμένο ωράριο διδασκαλίας»
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι ο παραπάνω νόμος ψηφίστηκε στις 19 Μαΐου 2010.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι πριν και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου η κυβέρνηση πανηγύριζε για την κατάργηση του απαράδεκτου και παράνομου θεσμού των ωρομισθίων εκπαιδευτικών.

Σήμερα με την υπ, αρ, 33/2006 (άρθρο 2, παρ. 1) Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου για το σχολικό έτος 2010-2011 εγκρίθηκαν οι προλήψεις 7.450 ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 3.350 προσλήψεις ωρομίσθιων εκπαιδευτικών για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Προφανώς δύο τινά συμβαίνουν εδώ πέρα: είτε το υπουργείο παιδείας αποφάσισε να προχωρήσει σε χιλιάδες προσλήψεις ωρομισθίων με 4 ώρες την εβδομάδα, είτε η κυβέρνηση αναιρεί τον εαυτό της, παρανομώντας

Τρίτη, Αυγούστου 24

Από την αναδιανομή του πλούτου στην αναδιανομή της εξουσίας

Είναι γνωστό σε όλους ότι από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το πασοκ άλλαξε τον προσανατολισμό του σε σχέση με όσα προεκλογικά είχε υποσχεθεί στο ελληνικό λαό. Η εξέλιξη έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι η ρητορική που αναπτύχθηκε προεκλογικά ήταν μόνο για εγχώρια κατανάλωση και αυτό γιατί δύσκολα μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι δεν γνώριζαν την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών όταν η παγκόσμια οικονομία αντιμετώπισε τη βαθύτερη μεταπολεμικά ύφεση την περίοδο 2008-2009 και η προηγούμενη κυβέρνηση ζητούσε συνεχώς συναίνεση για την οικονομία .
Εν τω μεταξύ και μέχρι την ώρα που ξέσπασε η κρίση του χρέους οι πολίτες που είχαν ασχοληθεί ή γνώριζαν για τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας ήταν ελάχιστοι, σήμερα και υπό την πίεση των σκληρών μέτρων δύσκολα θα βρεις άνθρωπο να γνωρίζει το πώς και το γιατί του δημόσιου δανεισμού γεγονός που αποδεικνύει ότι η άσχημη κατάσταση δεν μπόρεσε να κινητοποιήσει ή να ευαισθητοποίηση τους πολίτες προς την κατεύθυνση της αλλαγής νοοτροπίας όσον αφορά στα δημόσια προβλήματα.
Παράλληλα, ιδιαίτερο προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι αρκετοί πολίτες νομίζουν ότι έχουμε σταματήσει να δανειζόμαστε… αρκετοί [κυρίως φιλοκυβερνητικοί] θεωρούν ότι ο δανεισμός της χώρας από το σύστημα ευρωζώνη- δντ, ο οποίος σήμερα έχει ονομαστεί «πακέτο διάσωσης», είναι χρήματα που μας τα δίνουν χαριστικά επειδή η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτική λιτότητας και λαμβάνει τα μέτρα που υπαγορεύει το ΔΝΤ. Μέτρα τα οποία είναι σίγουρο ότι θα μετασχηματίσουν την ελληνική οικονομία και θα προκαλέσουν μακροπρόθεσμη και ευρεία αλλαγή της θεμελιώδους πολιτικοκοινωνικής δομής με εκτεταμένες συνέπειες.

Το ζήτημα εδώ είναι ποιος θα κερδίσει από αυτές τις αλλαγές;

Υπάρχει περίπτωση να κερδίσουν οι Έλληνες εργαζόμενοι όταν συνεχώς αυξάνεται η έμμεση φορολογία και μειώνονται οι μισθοί; σίγουρα όχι.

Υπάρχει περίπτωση να κερδίσει η μικρομεσαία επιχείρηση όταν το δυσμενές εγχώριο μακροοικονομικό περιβάλλον δεν ευνοεί την προσαρμογή τους στα νέα οικονομικά δεδομένα που διαμορφώνει ο παρεμβατισμός του δντ, σίγουρα όχι.

Μπορεί η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη να περνά μέσα από την υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας και την κατάρρευση κάθε θεσμού κοινωνικής προστασίας [ βλέπε εργασιακά- ασφαλιστικό]; σίγουρα όχι.
Τι δυνατότητες προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία ο υψηλός βαθμός αβεβαιότητας και οι συνθήκες που διαμορφώνει η ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης;
Μπορεί για παράδειγμα να φέρει αλλαγές ουσίας στην ελληνική περιφέρεια η νέα αρχιτεκτονική στην τοπική αυτοδιοίκηση όταν οι σημερινές οικονομικές συνθήκες δεν μπορούν να καλύψουν ούτε την ίδια συμμετοχή για να γίνει απορρόφηση κονδυλιών από το ΕΣΠΑ; ή μπορεί κάποιος να προσδοκά κοινωνικοπολιτική πρόοδο εν μέσω οικονομικής κρίσης;
Πως θα αντιμετωπιστούν οι σοβαρές δημοσιονομικές ανισορροπίες της χώρας όταν σήμερα το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, η εγχώρια οικονομία εκ των πραγμάτων δεν ενισχύει την ανταγωνιστικότητά της και συνεχώς χάνονται θέσεις εργασίας;

Συνεπώς, η οικονομική πολιτική καταφέρνει μόνο να εξυπηρετεί την αποπληρωμή του χρέους και το ανεξέλεγκτο άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας σε ξένα κεφάλαια.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι όλα αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν ενισχύουν την υπόθεση που λέει ότι η φτωχοποίηση της χώρας εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, σχέδιο αναδιανομής της οικονομικής εξουσίας σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Κυριακή, Αυγούστου 22

Λίγο πριν την κατάρρευση η Ελλάδα …


Κρίνοντας από την κατάσταση και τα γεγονότα του παρόντα χρόνου εύκολα διαπιστώνουμε ότι η ελληνική κοινωνία συλλαμβάνει τον κόσμο γύρω της και ερμηνεύει την εμπειρία της καθημερινότητας υπό το πρίσμα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας που δημιουργεί ο συνδυασμός της οικονομικής πολιτικής και η αναποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής οργάνωσης.
Εκείνο επίσης που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι ακόμη και κατά την περίοδο των διακοπών οι πολίτες της χώρας [όσοι κατάφεραν να πάνε] «κουβάλησαν» μαζί τους το άγχος των προβλημάτων της καθημερινότητας.
Αν τώρα μέσα από το γίγνεσθαι προσπαθήσουμε να κάνουμε χαρτογράφηση των προτεραιοτήτων που έχουν οι πολίτες βλέπουμε ότι βασικό θέμα προβληματισμού της κοινωνίας είναι η εκπλήρωση των επαγγελματικών στόχων και η εξασφάλιση εργασίας, γεγονός που αναγκαστικά βάζει όλα τα υπόλοιπα στο περιθώριο της σκέψης όλων.
Έτσι μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα τόσο οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και τον κόσμο όσο και οι επικείμενες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, σε αυτή την κατεύθυνση λίγοι είναι εκείνοι που έχουν σαφή και συνολική εικόνα των πραγμάτων για τη νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης. Τo αρνητικό εδώ είναι ότι συνεχώς αυξάνονται οι πολίτες που θεωρούν δεδομένο ότι άλλοι έχουν την ευθύνη για τα δρώμενα των τοπικών κοινωνιών .
Η αρνητική στάση των πολιτών απέναντι στην πολιτική αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται αυτή την εποχή για τις δημοτικές- περιφερειακές εκλογές, εκεί φαίνεται ότι πάνω από το 40% των πολιτών δεν ενδιαφέρονται για τις πολιτικές εξελίξεις και τις εκλογές.
Μέσα σε αυτό το ακραίο τοπίο, όπου όλα δείχνουν να είναι λίγο πριν την κατάρρευση, η αγωνία για το μέλλον [όλο και περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι τα πράγματα θα χειροτερεύουν χωρίς να είναι δυνατή μια διέξοδος από αυτή την κατάσταση], η σημαντική υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας τα νέα δεδομένα που φέρνει στο διοικητικό χάρτη η νέα δομή της χώρας και οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας δημιουργούν προϋποθέσεις ώστε το αμέσως προσεχές διάστημα η κατάσταση να βρεθεί εκτός ελέγχου.
Πως; για παράδειγμα και με δεδομένο ότι εκ των πραγμάτων «προωθούνται» ανεξάρτητες υποψηφιότητες θα αντιδράσει η κεντρική κυβέρνηση στην περίπτωση που εκλεγεί σε κάποια περιφέρεια της χώρας ανεξάρτητος περιφερειάρχης και καταφύγει μετά από ψήφισμα του περιφερειακού συμβούλιου στα όργανα της ΕΕ για να θέσει ζήτημα απόσχισης από την Ελλάδα με επιχείρημα ότι αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη της περιοχής του η άσχημη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας! [ όλοι θυμόμαστε το σάλο που είχαν προκαλέσει πριν 2 χρόνια δηλώσεις περί αυτονομίας ομάδας «αυτονομιστών της Κέρκυρας» σε μμε του εξωτερικού.
Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι η χρονική ακολουθία των γεγονότων που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση δείχνει σχέδιο αποσταθεροποίησης του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας με πολλαπλούς στόχους οδηγούμαστε να πούμε ότι χρειάζεται, μέσα από τις εκλογές µε ενεργό τρόπο, οι πολίτες και τα κόμματα με τις επιλογές σε «ευαίσθητες περιοχές» και τη «γραμμή» τους γενικότερα να φροντίσουν για την γεωπολιτική ασφάλεια του συνόλου και τη δημιουργία μιας αλληλέγγυας και συνεκτικής κοινωνίας.

Παρασκευή, Αυγούστου 13

Ώρα μηδέν για το εκπαιδευτικό σύστημα.



Το πρόβλημα της δομής και λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος απασχολεί εδώ και πολλές δεκαετίες την εκπαιδευτική κοινότητα και τις πολιτικές ηγεσίες της χώρας, μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις οι πρόχειρες λύσεις, ο ανεπαρκής σχεδιασμός ή αυτοσχεδιασμός, η υποκειμενική κρίση και η αποσπασματική προσέγγιση αποτέλεσαν αιτία για συγκρούσεις που οδήγησαν σε «πολιτικά επεισόδια» και σε παραίτηση υπουργούς παιδείας.
Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους και δείχνουν ότι διαχρονικά οι πολιτικές του υπουργείου παιδείας δεν έχουν να κάνουν με πρόσωπα, κυβερνήσεις, κόμματα, κατά πολλούς η πηγή και τα αίτια του φαινομένου είναι βαθύτερα.
Η σημερινή πολιτική ηγεσία από την πρώτη μέρα που εγκαταστάθηκε στο υπουργείο προσπάθησε μέσω του επικοινωνιακού τεχνάσματος της διαβουλευτικής δημοκρατίας να εντάξει τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στο πολιτικό γίγνεσθαι. Γρήγορα όμως διαπίστωσαν ότι η "κοινώς επικρατούσα άποψη" στη βάση της εκπαιδευτικής κοινότητας ήταν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την δικής τούς πολιτική λογική, έτσι και προκειμένου να ξεπεράσουν το σκόπελο της κοινής γνώμης και τις διάφορες αντιδράσεις άρχισαν να στοχοποιούν τους εκπαιδευτικούς.
Σε αυτή την κατεύθυνση από τα πρώτα μέτρα που «ανακοινώθηκαν» ήταν η μείωση των κονδυλίων για την παιδεία κατά 10%, [το 1 επιπλέον δις για την παιδεία από τον πρώτο προϋπολογισμό χάθηκε στο δρόμο] η μείωση κατά 55% των 6.000 προγραμματισμένων μόνιμων διορισμών και κατά 70% των προσλήψεων αναπληρωτών κ.α. Στις μειώσεις αυτές ήρθε να προστεθεί και το ζήτημα των 11.466 αιτήσεων συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών, μετά και τις ανατροπές στην ασφάλιση των εργαζομένων, γεγονός που απ’ ότι φαίνεται Θα δημιουργήσει απρόβλεπτες καταστάσεις ως προς την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων με μεγάλη πιθανότητα τα πράγματα να οδηγηθούν στα άκρα, δλδη, θα έχουμε κλείσιμο σχολείων[ ήδη έκλεισαν 21 δημόσια ΙΕΚ και έγινε συρρίκνωση- κλείσιμο σχολικών μονάδων της ελληνόφωνης εκπαίδευσης στο εξωτερικό χωρίς να είναι προγραμματισμένη η ενσωμάτωση των μαθημάτων της Ελληνικής Γλώσσας στα σχολεία της περιοχής] υπολειτουργία σχολείων, χαμένες ώρες, υπεράριθμα τμήματα με ότι αυτό συνεπάγεται για την παραγωγή και διάχυση της γνώσης, οι μειώσεις των διορισμών και των προσλήψεων θα δημιουργήσουν σοβαρά επαγγελματικά προβλήματα σε χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς με προϋπηρεσία χρόνων στη δημόσια εκπαίδευση κ.α.
Με βάση τα όσα αναφέρθηκαν είναι προφανές ότι φτάσαμε σε σημείο το ελληνικό κράτος, αντί να υποβοηθά και να υποστηρίζει την ανάπτυξη της δημόσιας και δωρεάν παιδείας να αποτελεί την κυριότερη αιτία για την υπανάπτυξη της. Συμπερασματικά και με δεδομένη την άσχημη οικονομική συγκυρία τα όσα «προγραμμάτισαν / προγραμματίζουν» στο χώρο της παιδείας είναι σίγουρο ότι θα διαμορφώσουν προς το χειρότερο την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα με άμεση συνέπεια τη γενικότερη και ουσιαστική διαβρωτική επίδραση στη βάση της κοινωνίας.
Νομίζω ότι έχει φτάσει η ώρα που ο καθένας μας πρέπει να πει «Ναι, με νοιάζει!» http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Κυριακή, Αυγούστου 8

Η ασύμμετρη οικονομική πολιτική της τρόικας

Μολονότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι ώστε να διατηρεί κανείς σοβαρές επιφυλάξεις όσον αφορά την οικονομική πολιτική και τη διαχείριση της υπάρχουσας οικονομικής κρίσης ορισμένα μμε και η τρόικα προσπάθησαν τις μέρες που πέρασαν να μας πείσουν μέσα από μια αποσπασματική προσέγγιση των πραγμάτων για την ορθότητα των επιλογών τους.
Στην κατεύθυνση αυτή ανακοίνωσαν, μεταξύ άλλων, ότι μέσα στους επόμενους μήνες θα ανοίξουν μόνιμη αντιπροσωπεία στην Αθήνα για να παρακολουθούν από κοντά την εξέλιξη εφαρμογής του προγράμματος λιτότητας και ζήτησαν από τα κόμματα και την κοινωνία
« διευκόλυνση» για μια χωρίς προβλήματα εφαρμογή των όρων του μνημονίου, παρόλο που γνωρίζουν ότι οι επιλογές του δεν καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.
Μετά απ' όλα αυτά όλοι πλέον έχουν καταλάβει ότι αυτή η κατάσταση πραγμάτων δεν έχει να δώσει τίποτα στη χώρα και τους πολίτες της, πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά όταν όλα δείχνουν ότι από δω και πέρα πάνω από το 80% του πληθυσμού θα αντλεί τα εισοδήματά του από μισθούς και συντάξεις που δεν θα ξεπερνούν τα 500- 1000 ευρώ το μήνα. Επιπρόσθετα, όλα τα δεδομένα της οικονομίας φανερώνουν μια ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση.
-Η μείωση του ΑΕΠ έχει φτάσει στο 4%
- Η ανεργία επισήμως ξεπερνά το 11,6%
- Ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 5,8%, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέσο εισόδημα.
-Το χρέος τρέχει στο 126% του ΑΕΠ [ http://www.usdebtclock.org/ ] γεγονός που αποδεικνύει ότι το έλλειμμα δεν έχει μειωθεί ούτε στο ελάχιστο. Ως γνωστό χρέος είναι τα σωρευμένα ελλείμματα. Η πλασματική μείωση του ελλείμματος που παρουσιάζει η κυβέρνηση οφείλεται στην υπέρογκη αύξηση της φορολογίας στα καύσιμα και στις περικοπές μισθών, συντάξεων, μέτρα τα οποία δεν είναι εκείνα που θα ανατρέψουν το έλλειμμα και κατ επέκταση το χρέος που δημιουργεί η ισχυρή ζήτηση εισαγωγών.
Η λογική ερώτηση μετά από όλα αυτά είναι ασφαλώς γιατί να ακολουθήσει η τρόικα και η ελληνική κυβέρνηση μια τέτοιου είδους ασύμμετρη πολιτική;
Πρώτον:
H συνεχιζόμενη στήριξη με δημόσια κεφάλαια ή κρατικές εγγυήσεις του τραπεζικού συστήματος δείχνει ότι στο υπό διαμόρφωση νέο οικονομικό περιβάλλον της ευρωπαϊκής ένωσης βασικό ρόλο θα έχει το τραπεζικό σύστημα. Στο νέο πλαίσιο η ΕΚΤ θα έχει κεντρικό ρόλο και θα ελέγχει τις τραπεζικές πιστώσεις, τις δαπάνες του κράτους, κ.α. Σε αυτή την κατεύθυνση ο προϋπολογισμός δεν θα υπόκειται μόνο σε ευρωπαϊκό έλεγχο, αλλά θα συντάσσεται από τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες με κεντρική διαχείριση και έλεγχο του συνόλου των πόρων.
Με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα [ΕΚΤ] χρησιμοποιεί την νομισματική πολιτική για τους πολιτικούς στόχους της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Τις παραπάνω σκέψεις ενισχύει και το γεγονός ότι α] θα ανοίξουν μόνιμη αντιπροσωπεία στην Αθήνα β] η κρίση του χρέους άρχισε την ίδια ακριβώς περίοδο που τέθηκε σε ισχύ η συνθήκη της Λισαβόνας.
Δεύτερον:
Ο προσανατολισμός της οικονομικής πολιτικής τόσο στην παρούσα φάση όσο και τα επόμενα χρόνια δείχνει ότι δεν έχει ως στόχο, σε επίπεδο χώρας, την ανάπτυξη. Βασική επιδίωξη φαίνεται να είναι η εξυπηρέτηση του χρέους και μόνο.
Σε αυτό συνηγορούν, ανάμεσα σε άλλα και οι μεταρρυθμίσεις που προτείνονται, οι οποίες θα αλλάξουν τα εργασιακά πρότυπα , θα μειώσουν σημαντικά το βαθμό αυτονομίας του κράτους και θα ανοίξουν το δρόμο για την εύκολη κινητικότητα επενδυτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό.
Σε αυτή την έννοια η όποια μελλοντική ανάπτυξη δεν θα είναι αποτέλεσμα που θα εξαρτάται από την εγχώρια πραγματική οικονομία. Στο μέλλον, αν δεν αλλάξει κάτι, όλα θα εξαρτώνται από τις πιστώσεις, τις πολυεθνικές και τα κέντρα εκείνα που θα κατέχουν εξ ολοκλήρου την τεχνογνωσία αλλά και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια τα οποία θα έχουν τον έλεγχο στις χρηματοπιστωτικές ροές διεθνώς και ανάλογα με τα χρηματοοικονομικά συμφέροντά τους θα πράττουν.
Επιπλέον, η αδυναμία του εγχωρίου παράγοντα να αντλήσει επενδυτικά κεφάλαια και να έχει πρόσβαση στην τεχνογνωσία, [φυσικό από τη στιγμή που το χρήμα έχει γίνει ακριβό και δύσκολο], θα υποκαταστήσει όλα τα εγχώρια προϊόντα, ακόμη και τα είδη πρώτης ανάγκης, με ξένα.
Το ίδιο θα ισχύσει και στον τομέα των υπηρεσιών, πως για παράδειγμα ο ταξιτζής της Αθήνας θα μπορέσει σε 2-3 χρόνια να ανταγωνιστεί μια μεγάλη διεθνή εταιρία που θα φέρει στην Αθήνα 5.000- 10.000 ταξί [ όπως θα γίνει με την ανανέωση των ταξί για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου ] που θα χρησιμοποιούν υδρογόνο ως καύσιμο και εκ των πραγμάτων ο ντόπιος δεν θα μπορεί να έχει εύκολη πρόσβαση στη νέα τεχνολογία;
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της παραπάνω προσέγγισης και επειδή το αντικειμενικό αίτιο της κρίσης είναι το εξωτερικό χρέος το οποίο με την οικονομική και αναπτυξιακή πολιτική που εφαρμόζουν αντί να μειωθεί, αυξάνεται και θα φτάσει όπως όλα δείχνουν στο 150% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια το κλειδί για την έξοδο από την κρίση δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι η πολιτική που πηγάζει από τις εντολές του μνημονίου.
Συνεπώς, όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει σε επίπεδο εε κοινή κουλτούρα και τρόπος σκέψης, οι «δυνατοί» της ευρωζώνης με όχημα το ΔΝΤ και την πολιτική λιτότητας θέλουν να περάσουν τη δική τους πολιτική γραμμή σε βάρος των υπολοίπων και να περικόψουν προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι η ΕΚΤ δεν πρόσφερε από την αρχή της κρίσης δημοσιονομική συμπαράσταση σε κράτη- μέλη που αντιμετώπισαν δυσχέρειες, όπως έγινε με το τραπεζικό σύστημα που ενισχύθηκε με κρατικούς πόρους, αντιθέτως μας οδήγησαν σε κρίση με περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, ανεργία, πολιτική αστάθεια κ.α
Δοθέντων τούτων και με δεδομένη την αυξανόμενη περιφερειοποιήση της χώρας που θα αλλάξει τη δομή του κράτος αλλά και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι σήμερα οκτώ από τις δεκατρείς περιφέρειες της χώρας μαςσυγκεντρώνουν ΑΕΠ κάτω από το 75% του κοινοτικού μέσου όρου μείζον ζήτημα δεν είναι μόνο η ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου που δημιουργεί σε όλη τη χώρα περεταίρω οικονομική ασφυξία αλλά και η αποτροπή του σχεδίου να δημιουργηθεί μια ενωμένη Ευρώπη διαφορετικών ταχυτήτων.

Τετάρτη, Αυγούστου 4

Η ευθύνη ανήκει και στην κοινωνία


Μολονότι είναι φανερό ότι οι κεντρικές επικοινωνιακές κατευθύνσεις της κυβέρνησης έχουν ως βασικό στόχο την υποστήριξη της οικονομικής της πολιτικής και την διαφυγή από τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν , στο πραγματικό πεδίο τα αποτελέσματα τόσο σε οικονομικό, όσο και σε επίπεδο κοινωνικής υποστήριξης δεν έχουν τα αναμενόμενα για την κυβέρνηση αποτελέσματα, φυσικό όμως από τη στιγμή που η ζωή έχει γίνει πολύ πιο σκληρή για όλους και οι πολιτικές επιλογές αλλάζουν αμετάκλητα την κοινωνική δομή και τα πρότυπα ζωής.Από δω και πέρα κάθε τι ανθρώπινο πρέπει να το ξεχάσουμε, όλα πλέον θα καθορίζονται από τις αγορές, την καθοδήγηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τους εξωτερικούς συνεργάτες τους.
Σε αυτό το πλαίσιο- επιχειρησιακό πρόγραμμα οι βασικοί άξονες τις οικονομικής πολιτικής, οι οποίοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν για οικονομική μονομέρεια, εξελίσσουν τη χώρα σε ένα χώρο που δημιουργεί περιβάλλον ακραίας αβεβαιότητας για τους κατοίκους. Ομοίως, η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα προσφέρει ασφάλεια και ευκαιρίες σε μεγάλους επενδυτές, αφού περιουσιακά στοιχεία όπως η ιδιοκτησία, ιδιωτική και δημόσια απαξιώνονται για να γίνει ποιο εύκολη η «μεταβίβαση».
Σε εποχές λιτότητας σταθερή αξία και βασικός στόχος των μεγάλων επενδυτών είναι η ενέργεια.
Αν τώρα δούμε από μια διαφορετική οπτική γωνία την «πολιτική» στο ζήτημα των μεταφορών με το stress test της προηγούμενης εβδομάδας που υποδηλώνει τους σκοπούς και τις βλέψεις της κυβέρνησης καταλήγουμε να πούμε ότι στην παρούσα συγκυρία ένας από τους βασικούς στόχους είναι η πώληση- μεταβίβαση της ΔΕΗ και όχι το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας.
Πως είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι η μεταβίβαση της περιουσιακής και παραγωγικής βάσης της ΔΕΗ σε ιδιώτες θα βελτιώσει των ανταγωνισμό και θα μειώσει τις τιμές όταν είναι γνωστό ότι σε ένα μεγάλο βαθμό η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας εξαρτάται και από τις τιμές των καυσίμων, γεγονός που αποδεικνύει και η ρήτρα καυσίμων, η οποία εφαρμόζεται προκειμένου να μετακυλίονται στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος οι αυξομειώσεις στις διεθνείς τιμές καυσίμων (πετρελαίου, φυσικού αερίου) που χρησιμοποιεί η ΔΕΗ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Το περίεργο εδώ είναι ο χρόνος που η κυβέρνηση άνοιξε το ζήτημα.
Όπως όλα δείχνουν κρίσιμος παράγοντας για την εξέλιξη των πραγμάτων θα είναι οι εκλογές της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, μια έστω και οριακή πλειοψηφία θα εκληφθεί ως ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβερνητική πολιτική.
Φοβούμενοι όμως ότι μέχρι τις δημοτικές εκλογές θα είναι δύσκολο να αλλάξουν το κλίμα που έχει δημιουργηθεί ενθαρρύνουν στην παρούσα φάση τάσεις μέσα στο πασοκ που διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική για να τις χρησιμοποιήσουν ως αντίβαρο εναντίον των διαρροών. Στην ίδια κατεύθυνση έχει κινητοποιηθεί και ο κρατικός μηχανισμός, η προσπάθεια που γίνεται σε τοπικό επίπεδο να παρουσιαστούν κάποιες επιλογές της τελευταίας στιγμής που αφορούν, μεταξύ άλλων και μικρά τοπικά έργα [ασφαλτοστρώσεις κ.α] ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής έχει ως στόχο την πολιτική βοήθεια των υποψηφίων που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση.Με λίγα λόγια οι εκλογές που έρχονται αποκτούν χαρακτήρα δημοψηφίσματος, μετά τις εκλογές κανένας δεν θα μπορεί να πει αν συμφωνήσει με την ονοματολογία της κυβέρνησης ότι δεν ρωτήθηκε…
Επίσης, τα τοπικά προβλήματα, στα οποία οι υποψήφιοι, ανεξαρτήτως κομματικού «χρίσματος», θα κληθούν να δώσουν λύσεις μετά τις εκλογές δεν μπορούν να μην συνδεθούν με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες δεν μπορούν να ψηφίσουν με γνώμονα μόνο τα τοπικά ζητήματα ή τον καταλληλότερο των μμε όταν η πολιτική ακραίας λιτότητας επηρεάζει σημαντικά και την ποιότητα ζωής των τοπικών κοινωνιών.
Η ευθύνη πλέον για ότι συμβεί στο μέλλον ανήκει στην κοινωνία και στις αυτοδιοικητικές επιλογές της αντιπολίτευσης.

Τρίτη, Αυγούστου 3

Οι πλημμύρες στο Πακιστάν

Οι πρόσφατες πλημμύρες που έπληξαν το Πακιστάν πέρα από τις μεγάλες καταστροφές στην υποδομή και τις καλλιέργειες που καταστράφηκαν ολοσχερώς άφησαν αστέγους πάνω από 1.000. 000 ανθρώπους, η περιοχή που επλήγη ήταν μία από τις φτωχότερες στο Πακιστάν που ήδη βασανίζεται από τη βία που αποδίδεται στους Ταλιμπάν.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που φθάνουν από την περιοχή η επόμενη μέρα έχει αφήσει πολλά χωριά πλημμυρισμένα που παραμένουν ακόμη απρόσιτα λόγω της δυσκολίας πρόσβασης και την έλλειψη επαρκούς κρατικής ενίσχυσης, οι δυσκολίες αυτές αφήνουν ανοιχτό και το ενδεχόμενο για ξέσπασμα επιδημίας ασθενειών. Οι τοπικές αρχές, οι οποίες από τον πληθυσμό κατηγορούνται για διαφθορά, φοβούνται για επιδημία χολέρας ή γαστρεντερίτιδας που οφείλονται στην έλλειψη πόσιμου νερού. Το γεγονός ότι βασικά προβλήματα της περιοχής είναι η έλλειψη τροφίμων, πόσιμου νερού, σκηνών και ιατρικών υπηρεσιών δημιουργεί συνθήκες ακραίας αβεβαιότητας και αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.
Αν τώρα δούμε την κατάσταση γενικότερα θα διαπιστώσουμε ότι η έλλειψη βασικών τροφίμων έχει αποτελέσει και αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Σύμφωνα
με εκτιμήσεις αναλυτών οι αλλαγές του κλίματος που έχουν πλήξει την γεωργική παραγωγή ακόμη και στην Ευρώπη και η κερδοσκοπία [ από τη στιγμή μάλιστα που κανένας δεν ελέγχει τις τιμές των καταναλωτικών αγαθών] ενδέχεται στο άμεσο μέλλον να δημιουργήσουν, κυρίως στις προβληματικές περιοχές του πλανήτη, προβλήματα ακόμη και σε βασικά είδη αγαθών όπως το καθαρό νερό ,το ψωμί, το γάλα κ.α.

Δευτέρα, Αυγούστου 2

Το πρόβλημα του βόρειου πόλου



Η μείωση των πάγων στην Αρκτική και τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση της περιοχής έχει οδηγήσει τα παράκτια κράτη σε έναν διεθνή γεωπολιτικό ανταγωνισμό για τα κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου, μεταλλευμάτων, την αλιεία και τους διαδρόμους ναυσιπλοΐας. Βέβαια, οι ακραίες συνθήκες, ιδίως τον χειμώνα, καθιστούν δύσκολη την κατασκευή ικανών υποδομών για την παραγωγή. Επίσης, οι αλλαγές στην Αρκτική μπορεί να επηρεάσουν απειλούμενα είδη, η εντατικοποίηση της ανθρώπινης δραστηριότητας το κλίμα κ.α.
Καθώς φαίνεται όμως τα προβλήματα και οι ιδιαιτερότητες της περιοχής δεν εμποδίζουν της παράκτιες χώρες να αρχίσουν έναν αγώνα δρόμου για την οριοθέτηση των συνόρων. Σύμφωνα με αρκετούς παρατηρητές το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό και ενδέχεται στο μέλλον να απασχολήσει κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς.
Στα πλαίσια αυτά δλδη του ανταγωνισμού των χωρών για την οριοθέτηση συνόρων, επέπλευσε σύμφωνα με ρωσικά μμε στις 28 Ιουλίου το ρωσικό ερευνητικό πλοίο Akademik με προορισμό την Αρκτική, το τρίμηνο ταξίδι του πλοίου έχει ως στόχο να οριοθετήσει τη ρωσική υφαλοκρηπίδα και να υποβάλει επιστημονικά τεκμηριωμένη έκθεση για το μέλλον της περιοχής στα ενωμένα έθνη. Την ίδια περίοδο θα βρεθούν για έρευνες στην περιοχή η Αμερικανική Ακτοφυλακή και το λιμενικό σώμα του Καναδά.
Η Μόσχα υποστηρίζει ότι η υποθαλάσσια κορυφογραμμή Lomonosov, η οποία εκτείνεται σε 1800 χιλιόμετρα μέχρι τη Βόρεια Πολική Περιοχή, είναι μια γεωλογική επέκταση της Σιβηρίας δλδη τμήμα της ηπειρωτικής πλάκας της Ρωσίας, με το σκεπτικό αυτό η Ρωσία διεκδικεί περισσότερη από τη μισή περιοχή της Αρκτικής . Ωστόσο, η αρχή αυτή δεν ικανοποιεί την Ουάσιγκτον η οποία υποστηρίζει τη σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας και ζητά το δικαίωμα να ελέγχει εδάφη που εκτείνονται μέχρι 600 ναυτικά μίλια από την Αλάσκα έως το Βόρειο Πόλο. Η Ρωσία είχε ξανάκαταθέσει το 2002 παρόμοιο αίτημα στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών, τότε η επιτροπή ούτε απέρριψε, ούτε αποδέχτηκε την πρόταση της Ρωσίας και συνέστησε πρόσθετη έρευνα. Για το ίδιο ζήτημα Δανοί επιστήμονες προσπαθούν να αποδείξουν ότι η κορυφογραμμή είναι μια προέκταση της Γροιλανδίας, ο Καναδάς ισχυρίζεται ότι η κορυφογραμμή είναι μια προέκταση της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας του κ.α.
Με βάση τα παραπάνω διαπιστώνουμε ότι διαφορές όπως η Ελληνοτουρκική για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, υπάρχουν και σε άλλα σημεία του πλανήτη. Mε λίγα λόγια
βλέπουμε ότι, όπως κ΄εδω, ετσι και αλλου τα κράτη δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν σε κάποιους κοινούς κανόνες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την οριοθέτηση των διαφόρων θαλάσσιων ζωνών των παράκτιων κρατών.