Η διάσταση της πολυπλοκότητας

Η γενικότερη κρίση που υπάρχει σήμερα στον κόσμο αποκάλυψε ότι η φύση των προβλημάτων είναι πολυδιάστατη, έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι κάθε πολιτική προσέγγιση πρέπει να διεξάγεται με βάση την αντικειμενικότητα.

Ποια όμως είναι η αντικειμενικότητα;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αντικειμενικότητα είναι η διαδικασία κατά την οποία κάθε πρόταση με βάση την κοινωνική πραγματικότητα η ερμηνεία της δεν εξαρτάται μόνο από τον παρατηρητή.

Η αντικειμενικότητα απαιτεί, αντιπαράθεση με την πραγματικότητα, ανασκόπηση, πηγές πληροφόρησης, αποκρυπτογράφηση των γεγονότων, μικροσκοπική παρατήρηση, κοινωνικό πλαίσιο, στόχους, δικαιοσύνη ή ακόμη και ανάγκη..

Με βάση τα παραπάνω σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει το ενδεχόμενο ένα σύμπλεγμα προτάσεων να μπορούν να δημιουργήσουν μια ενιαία θεωρία μέσα από γόνιμη συζήτηση σε ισότιμη βάση με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων ..

Η τελική απόφαση όμως βρίσκεται πάντα στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας που έχει υποχρέωση οχι μόνο να σταθμίζει τα δεδομένα, αλλά και να δημιουργεί τις απαραίτητες προσαρμογές.

Ωστόσο, στην διαδικασία προσέγγισης συχνά και για διαφόρους λόγους υπάρχουν αδυναμίες, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προκαλούνται κοινωνικές δυσλειτουργίες.

Κυρίως, αυτό συμβαίνει επειδή στις μέρες μας οι δημοκρατίες αντιμετωπίζουν θεσμικά προβλήματα.

Ειδικά σε χώρες που το δημοκρατικό πολίτευμα είναι ευάλωτο σε εξωθεσμικές παρεμβάσεις μη κυβερνητικών κέντρων εξουσίας τα φαινόμενα πολαπλασιαζονται και σε μεγάλο βαθμό αλλοιώνουν την εντολή της πλειοψηφίας.

Πασιφανές αρνητικό πρόβλημα είναι και το γεγονός ότι για να μπορεί να υπάρχει κοινωνικός έλεγχος οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα μμε.

Ο χαρακτήρας όμως των μμε είναι καθαρά κερδοσκοπικός, έτσι σε μεγάλο βαθμό χάνεται η αντικειμενικότητα.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι κυβερνήσεις ουσιαστικά εκχωρούν δικαιώματα τους, τα οποία στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι δικαιώματα της κοινωνίας.

Αυτό έχει ως συνέπεια να υποβαθμίζεται το κοινωνικό σύνολο, να προκαλούνται ανησυχίες και να δυσκολεύεται η πρόσβαση στην κοινωνική πραγματικότητα.

Για να υπάρχει όμως αποτελεσματική δράση απαιτείται σαφής και ακριβή γνώση της κοινωνικής κατάστασης.

Τα μμε και οι δημοσκοπήσεις στρεβλώνουν την εικόνα, εξάγονται λάθος συμπεράσματα και μειώνουν την αξία της δημόσιας παρέμβασης.

Το γεγονός αυτό εύκολα μπορούμε να το διαπιστώσουμε.Καθημερινά η ίδια κοινωνική πραγματικότητα μεταδίδεται διαφορετικά από τα διάφορα εμπλεκόμενα συμφέροντα.

Απ' την άλλη πλευρά σήμερα είναι δύσκολο να μην υπάρχουν αλληλεξαρτήσεις μεταξύ των κρατών, έτσι οι αυτόνομες πολιτικές έχουν περιοριστεί αισθητά.

Κάθε κράτος όμως έχει τα δικά του ξεχωριστά προβλήματα, δεν μπορεί π.χ. ο πρωθυπουργός της Δανίας να προτείνει και να καθορίσει λύσεις για τα προβλήματα των Τρικάλων με βάση τα δικά του δεδομένα. Έτσι, δεν δίνονται λύσεις στα προβλήματα, δημιουργείται ανασφάλεια, μπαίνει σε κίνδυνο η δημοκρατική λειτουργία και χάνεται ο έλεγχος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το όχι της Ιρλανδίας στο ευρωσύνταγμα που ανέδειξε το πρόβλημα.

Επιπλέον, στη χώρα μας βλέπουμε συχνά ισχυροποιημένες κοινωνικές μειοψηφικές ομάδες να προσπαθούν να επιβάλουν τον ορισμό του προβλήματος στους υπολοίπους κοινωνικούς φορείς, σε αρκετές περιπτώσεις επιβάλουν και το περιεχόμενο της δράσης. Έτσι το πρόβλημα «συλλαμβάνεται» σε μια άλλη διάσταση.

Συμπερασματικά και με δεδομένη την πολυπλοκότητα της κοινωνικής πραγματικότητας σε δυο βασικά ζητήματα που απασχολούν εδώ και χρόνια και τη χώρα μας, δηλαδή τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής και τη δημιουργία της ευρωπαϊκής περιφερειακής πολιτικής και οικοδόμησης, η λύση στο πρόβλημα είναι απλή.

Χρειάζεται άμεσα να απεμπλακούν οι πολιτικές από τη λογική του marketing και του zapping, να ανανεωθεί το πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα εξουσίας να ακολουθήσουν θέσεις που θα στηρίζονται σε αρχές που θα έχουν διαμορφωθεί μέσα από γόνιμη συζήτηση και σε ισότιμη βάση με όλους τους κοινωνικούς εταίρους .