Έντονες συζητήσεις και προβληματισμό έχουν προκαλέσει τα όσα τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν στο εσωτερικό της Ν.Δ, κυβερνητικοί βουλευτές και στελέχη αμφισβήτησαν μια σειρά από πολιτικές πρωτοβουλίες δημιουργώντας εσωτερικές αντιπαραθέσεις, δημόσια δηλωμένες. Οι προτεινόμενες λύσεις κορυφαίων υπουργών για μια σειρά λεπτών ζητημάτων αμφισβητηθήκαν έντονα, ως βασική αιτία των αντιπαραθέσεων κατά πολλούς είναι οι ιδεολογικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των στελεχών. Αυτό εύκολα αποδυκνείεται αν μελετήσουμε προσεκτικά την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα.
Είναι γεγονός ότι για την οικονομία, τα εργασιακά, άλλα και για άλλα θέματα φάνηκε να υπάρχουν μεγάλες διαφορές, ο τρόπος προσέγγισης διαφέρει με αποτέλεσμα να εκφραστούν διαφορετικές απόψεις, κάποιοι μίλησαν ακόμη και για ιδεολογική εκτροπή με τη θέσπιση νομοθετημάτων που περιορίζουν και ελέγχουν στην πράξη τα ατομικά και συλλογικά εργασιακά δικαιώματα.
Παράλληλα αρκετοί δηλώνουν ότι με πρόσκαιρες ψευτοαπασχολήσεις και ημιαπασχόληση στο δημόσιο δεν υπάρχει πραγματική κοινωνική ανάπτυξη που είναι και το ζητούμενο.
Και, τέλος, ορισμένοι εμμέσως πλην σαφώς δηλώνουν ότι τάσσονται υπέρ ενός ρεαλισμού που θα συνδυάζει τη θεωρητική πολιτική σκέψη με την οικονομικοκοινωνική πραγματικότητα.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, στα χωριά της επαρχίας εν μέσω καλοκαιριού και διακοπών οι πολίτες της χώρας στις συζητήσεις που κάνουν λένε ότι τα πραγματικά αίτια δεν είναι αυτά που φαίνονται και μάλλον δεν έχουν άδικο. Οι ρίζες του προβλήματος είναι αλλού.
Παντού σήμερα και όλοι το αποδέχονται υπάρχει δυσαρέσκεια, αυτό που κυριαρχεί στην κοινωνία είναι οι μεγάλες αντιθέσεις. Εν τω μεταξύ οι ανθρώπινες ομάδες που είναι ταξινομημένες σαν «κατώτερες» υφίστανται περισσότερο τις συνέπειες της κρίσης και δεν στηρίχθηκαν όσο θα έπρεπε από τις μέχρι τώρα πολιτικές, οι πολίτες θεωρούν, μεταξύ των άλλων, ότι οι οικονομικές επιλογές τα τελευταία 14 χρόνια ήταν μονόπλευρες και στήριξαν κύρια την «άρχουσα τάξη» που δημιουργήθηκε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την 20ετια πασοκ (ειδικά στην επαρχία οι πολίτες πιστεύουν ότι έχουν παραμεληθεί, αρκετοί μάλιστα έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται αν ορισμένοι πολιτικοί γνωρίζουν την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα).
Η μεγάλη πλειοψηφεία των πολιτών θεωρεί ότι εδώ και πολλά χρόνια «βρίσκονται στην ουρά». (μας ζητούν λένε οι πολίτες να κάνουμε συνεχώς θυσίες, χωρίς ποτέ όμως να υπάρχουν παραχωρήσεις και ευκαιρίες για όλους).
Μάλιστα κάποιοι λένε χαρακτηριστικά ότι στη σύγχρονη Ελλάδα δικαιώματα έχουν μόνο οι «βολεμένοι του συστήματος συμφερόντων» . .
Τα φαινόμενα αυτά άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «πολιτική ακροβασια» και αυτό επειδή δεν υπάρχει άνθρωπος στη χώρα που να μπορεί να φανταστεί την πολιτική μακριά από την κοινωνία, την συναίνεση και την συνεννόηση, παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν υπάρχουν αρκετά.
Η πολιτική πιστεύουν οι πολίτες δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες των λίγων και των ισχυρών, ευκαιρίες και προστασία από τους θεσμούς πρέπει να έχουν όλοι.
Είναι γνωστό ότι το θεσμό της νομοθετικής εξουσιοδότησης τον δημιούργησε η ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων της καθημερινότητας, έτσι η βουλή που αντιπροσωπεύει την πλειοψηφεία των πολιτών εξουσιοδοτεί τη διοίκηση να κάνει τις απαραίτητες ρυθμίσεις.
Τι γίνεται όμως όταν οι προτεινόμενες λύσεις ή η αναγκαιότητα τους αμφισβητούνται έντονα δεν υπογράφονται από άλλους υπουργούς και για την ψήφιση τους επιβάλετε κομματική πειθαρχεία η αλλαγές στη σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας; Μπορεί οι αποφάσεις ενός υπουργού να είναι δεσμευτικές για όλους; Μπορεί να μηχανοποιείται η σκέψη και η πράξη;
Συνήθως τα συστήματα αυτορυθμίζονται και διασφαλίζουν ισορροπία μέσα από την ανατροφοδότηση που την επιτρέπει η οριζόντια και αμφίδρομη επικοινωνία, από αυτό τον κανόνα δεν είναι λογικό να ξεφεύγει το δημοκρατικό σύστημα.
Έτσι για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και για άλλους, οι πολιτες πιστευουν οτι προτάσεις νομών, τροπολογίες και προσθήκες που αμφισβητούνται και δεν περιλαμβάνονταν στο κυβερνητικό πρόγραμμα! πριν φτάσουν στην ολομέλεια ή στο τμήμα θερινών διακοπών της βουλής θα πρέπει εκ των πραγμάτων να συζητούνται και να τίθενται σε ψηφοφορία, είτε στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, είτε στην κοινωνία.
t.v.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου