Οι συνολικοί πόροι του 3 ΚΠΣ (κοινοτικό πλαίσιο στήριξης περιόδου 2000-06) με την συνχρηματοδότηση της χώρας μας ανήλθαν περίπου στα 45 δις ευρώ. Όπως είχε λεχθεί ήταν το μεγαλύτερο αναπτυξιακό πρόγραμμα που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε στην Ελλάδα.Οι στόχοι του προγράμματος ήταν, η ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή, καθώς και η αντιμετώπιση πλήθους προβλημάτων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής που θα επέτρεπαν στη χώρα να προσεγγίσει τις οικονομίες και το βιωτικό επίπεδο των άλλων χωρών της Ε.Ε.
Σήμερα και προσπαθώντας να κάνουμε ένα πρόχειρο απολογισμό καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι στρατηγικοί στόχοι του προγράμματος δεν επιτευχθήκαν.
Η μη ορθολογική κατανομή των πόρων είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια «άχρωμη» οικονομική και κοινωνική ελίτ που σήμερα ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τη ροή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής στη χώρα, τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια.
Οι «φτωχοί» για μια ακόμη φορά σιωπηλοί και σαστισμένοι έπεσαν στην περίσκεψη του καναβάτσο. Τα προγράμματα δεν αφορούσαν όλο τον Ελληνικό πληθυσμό. Από την άλλη πλευρά έχουμε φτάσει σε σημείο να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς ο δανεισμός.
Έτσι, μπορούμε να πούμε σήμερα, σχεδόν χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι δεν έγινε πραγματική σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας. Η οικονομικοκοινωνική συνοχή και η ισότητα των ευκαιριών είναι ακόμη και σήμερα απραγματοποίητοι στόχοι. Τα δημόσια οικονομικά και το δημόσιο χρέος δεν είναι σε καλή κατάσταση, η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, το δείχνει εξάλλου και η δημοσιονομική πραγματικότητα. Παράλληλα και εξαιτίας των δυσμενών οικονομικών τα δυσμενή δημογραφικά δεδομένα απειλούν να εξαφανίσουν τον πληθυσμό της χώρας.
Πιο συγκεκριμένα, οι αναπτυξιακές κατευθύνσεις ήταν τέτοιες που δεν επέτρεψαν να γίνει η αναβάθμιση του παραγωγικού τομεα , δεν αντιμετωπίστηκαν οι διοικητικές αδυναμίες, η παραοικονομία βρίσκεται παντού, δεν υπηρξε σημαντική πρόοδος στον τομεα του περιβάλλοντος, υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στον τομεα των καινοτομιών και ιδίως της κοινωνίας της πληροφορίας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομεα, δεν υπάρχει από το εκπαιδευτικό σύστημα παραγωγή γνώσης, αν και, τα κονδύλια που διατεθήκαν για το σκοπό αυτό ήταν τεράστια. Εν ολίγοις, αν υπάρχει κάτι που έγινε αυτό είναι η μεγάλη άμβληση των ενδοπεριφερειακών και κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων, συνεπώς μείζονα προβλήματα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής δεν αντιμετωπιστήκαν.
Στα ιδιαίτερα αρνητικά αυτής της περιόδου είναι και η εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού που δεν προήλθε από τη φυσική αύξησή του αλλά από τη μετανάστευση και δε συνοδεύτηκε από την επιθυμητή διατήρηση του κοινωνικοοικονομικού status.
Για να αποκτήσουμε σαφέστερη εικόνα, αν αναλύσουμε το κατά κεφαλή Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σταθμισμένο ως προς τον πληθυσμό ( μαζί με τους μετανάστες) Θα δούμε ότι υπάρχει κατακόρυφη πτώση του κατά κεφαλή ΑΕΠ. Αυτό αποδεικνύει μεταξύ άλλων ότι η αύξηση του ΑΕΠ δεν έγινε με εγχώριους πόρους.
Η οικονομική μεγέθυνση και οι εισροές των κοινοτικών κονδυλίων δεν αφορούσαν τα χαμηλά εισοδήματα.
Από τα προαναφερόμενα σύντομα συμπεράσματα για την πορεία του 3 ΚΠΣ φαίνεται ότι δεν έχει σημειωθεί για το σύνολο της κοινωνίας η επιθυμητή πρόοδος.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνετε εύκολα αν απλά κοιτάξουμε γύρω μας, τα ίδια προβλήματα παραμένουν χρόνια, υπάρχει πλέον δεδομένη κατάσταση, η ανάπτυξη ήταν χωρίς βάθος.
Η πραγματικότητα αυτή αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα επειδή δεν έχει πολλές εκδοχές και δεν είναι πλέον μόνο ανησυχίες, όλοι συμφωνούν, το επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.
Παρά ταύτα, περιθώρια για αλλαγή στόχων με ριζικά μέτρα, που θα αλλάξουν τα δεδομένα και θα προωθήσουν την κοινωνία σε μία κατάσταση ηρεμίας υπάρχουν, σε διαφορετική περίπτωση, θα κεφαλαιοποιηθούν οι επιπτώσεις και το αποτέλεσμα θα είναι τραγικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου