Η χώρα μας, ο νομός μας, όλοι μας βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Η οικονομική κρίση και η χρόνια αδυναμία της νομαρχίας Ηλείας να προτείνει και να υλοποιήσει λύσεις για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του νομού αναδεικνύουν το εύρος των προβλημάτων με τρόπο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, όλα έχουν γυρίσει δεκαετίες πίσω κλείνοντας οριστικά με αρνητικό όμως για όλους μας τρόπο έναν ιστορικό κύκλο της χώρας και της περιοχής μας.
Σήμερα η θλιβερή πραγματικότητα, ως αποτέλεσμα της αναπτυξιακής υστέρησης του νομού και της πολιτικής του μνημονίου, αφορά και εξαθλιώνει όλους μας.
Η οικονομική δραστηριότητα μειώνεται, η ανεργία αυξάνεται, οι τιμές των αγαθών ανεβαίνουν, τα προϊόντα που παράγουμε χάνουν την αξία τους, οι μισθοί και τα εισοδήματα μειώνονται, το κόστος ζωής γίνεται δυσβάσταχτο, χιλιάδες επαγγελματίες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, οι γονείς αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα σπουδών των παιδιών τους, με λίγα λόγια η φτώχια έχει αρχίσει να λαμβάνει μορφή επιδημίας και η οικονομική πολιτική προσπαθεί να βελτιώσει τη δημοσιονομική θέση της χώρας με ανισορροπίες και επικοινωνιακές φούσκες.
Μόνο το γεγονός ότι συνυπάρχουν πληθωρισμός και αποπληθωρισμός φανερώνει τις συνέπειες της παράδοσης της διακυβέρνησης της χώρας στην τρόικα που όπως φαίνεται από τις αποφάσεις που λαμβάνουν νοιάζονται μόνο για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Η κατάσταση αυτή σε καμιά περίπτωση δεν είναι διατηρήσιμη, θα εξαφανίσει την Ελλάδα τόσο οικονομικά όσο και γεωπολιτικά.
Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές της φτωχοποίησης δηλώνουν ότι από «τη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η πορεία κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει» και θέτουν εκβιαστικά διλήμματα περί οικονομικής χρεοκοπίας αν ανακοπεί η σημερινή πολιτική, διλλήματα όμως που μας κάνουν να χάσουμε την ευκαιρία να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Είναι στ΄αλήθεια να αναρωτιέται κανείς πως μπορούν οι υποστηρικτές της πολιτικής του μνημονίου να ζητούν τη συναίνεση του ελληνικού λαού για τη συνέχιση μιας οικονομικής πολιτικής που συρρικνώνει το κοινωνικό δικαίωμα ή να μιλούν για πιθανότητα χρεοκοπίας της Ελλάδας αν καταψηφισθεί η κυβέρνηση στις επερχόμενες εκλογές όταν η ελληνική οικονομία εξαιτίας των αποτελεσμάτων που παράγει η πολιτική του μνημονίου έχει ήδη πάρει το δρόμο της «ελεγχόμενης» και διατεταγμένης χρεοκοπίας;
Τέλος, το βασικότερο, μπορούμε να δεχτούμε ότι η μόνη επιλογή για την εξυπηρέτηση του χρέους, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είναι ο δημόσιος δανεισμός μέσα από την απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου;
Νομίζω ότι δεν είναι πλέον αρκετό για εμάς απλώς να αντιδράσουμε, χρειάζεται με την ψήφο μας να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.
Η οικονομική κρίση και η χρόνια αδυναμία της νομαρχίας Ηλείας να προτείνει και να υλοποιήσει λύσεις για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του νομού αναδεικνύουν το εύρος των προβλημάτων με τρόπο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, όλα έχουν γυρίσει δεκαετίες πίσω κλείνοντας οριστικά με αρνητικό όμως για όλους μας τρόπο έναν ιστορικό κύκλο της χώρας και της περιοχής μας.
Σήμερα η θλιβερή πραγματικότητα, ως αποτέλεσμα της αναπτυξιακής υστέρησης του νομού και της πολιτικής του μνημονίου, αφορά και εξαθλιώνει όλους μας.
Η οικονομική δραστηριότητα μειώνεται, η ανεργία αυξάνεται, οι τιμές των αγαθών ανεβαίνουν, τα προϊόντα που παράγουμε χάνουν την αξία τους, οι μισθοί και τα εισοδήματα μειώνονται, το κόστος ζωής γίνεται δυσβάσταχτο, χιλιάδες επαγγελματίες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, οι γονείς αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα σπουδών των παιδιών τους, με λίγα λόγια η φτώχια έχει αρχίσει να λαμβάνει μορφή επιδημίας και η οικονομική πολιτική προσπαθεί να βελτιώσει τη δημοσιονομική θέση της χώρας με ανισορροπίες και επικοινωνιακές φούσκες.
Μόνο το γεγονός ότι συνυπάρχουν πληθωρισμός και αποπληθωρισμός φανερώνει τις συνέπειες της παράδοσης της διακυβέρνησης της χώρας στην τρόικα που όπως φαίνεται από τις αποφάσεις που λαμβάνουν νοιάζονται μόνο για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Η κατάσταση αυτή σε καμιά περίπτωση δεν είναι διατηρήσιμη, θα εξαφανίσει την Ελλάδα τόσο οικονομικά όσο και γεωπολιτικά.
Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές της φτωχοποίησης δηλώνουν ότι από «τη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η πορεία κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει» και θέτουν εκβιαστικά διλήμματα περί οικονομικής χρεοκοπίας αν ανακοπεί η σημερινή πολιτική, διλλήματα όμως που μας κάνουν να χάσουμε την ευκαιρία να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Είναι στ΄αλήθεια να αναρωτιέται κανείς πως μπορούν οι υποστηρικτές της πολιτικής του μνημονίου να ζητούν τη συναίνεση του ελληνικού λαού για τη συνέχιση μιας οικονομικής πολιτικής που συρρικνώνει το κοινωνικό δικαίωμα ή να μιλούν για πιθανότητα χρεοκοπίας της Ελλάδας αν καταψηφισθεί η κυβέρνηση στις επερχόμενες εκλογές όταν η ελληνική οικονομία εξαιτίας των αποτελεσμάτων που παράγει η πολιτική του μνημονίου έχει ήδη πάρει το δρόμο της «ελεγχόμενης» και διατεταγμένης χρεοκοπίας;
Τέλος, το βασικότερο, μπορούμε να δεχτούμε ότι η μόνη επιλογή για την εξυπηρέτηση του χρέους, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είναι ο δημόσιος δανεισμός μέσα από την απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου;
Νομίζω ότι δεν είναι πλέον αρκετό για εμάς απλώς να αντιδράσουμε, χρειάζεται με την ψήφο μας να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου