Γενική διαπίστωση είναι ότι η εικόνα στα πανεπιστήμια είναι τραγική.
Το πανεπιστημιακό προσωπικό είναι σε μόνιμη κατάσταση διαμαρτυρίας, ενώ αν μιλήσουμε για διαχειριστικά ζητήματα θα πρέπει να γράψουμε τόμους, οι φοιτητές το ίδιο, πληρώνουν τα κακώς κείμενα, απ την άλλη πλευρά οι πολιτικοί δείχνουν να μην μπορούν να αντιληφθούν την πανεπιστημιακή πραγματικότητα.
Εν ολίγοις δύσκολα θα μπορούσε να πει κάποιος ανεξάρτητος παρατηρητής ότι η γενικότερη κρίση στην παιδεία έχει ως αιτία τη διαφορά αντιλήψεων. Μάλλον ο έλεγχος της διαδικασίας χειραφέτησης είναι το πρόβλημα και ο στόχος.
Τα στοιχεία όμως είναι αρκετά δυσάρεστα, οι δείκτες επιβεβαιώνουν ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται αρκετά χαμηλά στους σχετικούς πίνακες κατάταξης, ενώ και το ποσοστό των δημοσιών δαπανών για την εκπαίδευση είναι από τα χαμηλότερα της Ευρώπης.
Η κάθε κρίση όμως δεν είναι ανεξάρτητη από την γενικότερη κοινωνική εξέλιξη στον κόσμο.
Σήμερα παλιότερες και διακομματικές ελλείψεις στο σχεδιασμό έχουν ως αποτέλεσμα, οι νόμοι που ψηφίζονται να αποτυγχάνουν πριν εφαρμοστούν, ενώ και το υπάρχον νομικό πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας της εκπαίδευσης είναι ένας περίπλοκος λαβύρινθος
Το κράτος όμως δεν έχει το δικαίωμα για κανένα λογο να «τιμωρεί» το πανεπιστήμιο και τον φοιτητή, χρειάζεται να επενδύσει σε στρατηγικές παρέμβασης που θα υποστηρίξουν την προσπάθεια αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστήμιου και θα διασφαλίσουν την εξέλιξη του, βρίσκοντας καινοτόμους τρόπους και παρέχοντας στους πανεπιστημιακούς δασκάλους ως αντάλλαγμα τα απαραίτητα κίνητρα, ώστε έτσι να αισθανθούν, ασφάλεια για να μπορέσουν να σχεδιάζουν καλύτερα προγράμματα και, σίγουροι, ότι οι εργασίες τους θα μπορούν να αποτιμηθούν και να ανταμειφθούν σωστά. Με λίγα λόγια χρειάζεται καλύτερη πρόταση με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό.
6 σχόλια:
ΌΠως σου έγραψα και στο μπλογκ μου το πανεπιστήμιο πρέπει να πάψει να λειτουργεί σαν δημόσια υπηρεσία και να γίνει τόπος έρευνας και επιστημονικής σκέψης.Δεν μπορεί να συμπεριφέρονται οι καθηγητές ως υπάλληλοι που περιμένουν την προαγωγή και τη σύνταξη και οι φοιτητές ως μαθητές του γυμνασίου που διαβάζουν μόνο τα μαθήματα Sos.Ούτε μπορεί το φοιτητικό κίνημα να υποστηρίζει τις διαδικασίες νομιμοποίησης όλων αυτών των διαστρεβλώσεων.Ούτε να στηρίζει τα πολιτικά κόμματα μέσω του φοιτητικού συνδικαλισμού.Το σύστημα της λειτουργίας των πανεπιστημίων πρέπει να συζητηθεί συνολικά με καινούργιες προτάσεις και οπτικές που θα διαμορφωθούν μέσα από μαζικές συζητήσεις και ζυμώσεις.
Η σχέση- συζήτηση πρέπει να τεθεί σ άλλο επίπεδο, έτσι ώστε τα δεδομένα να δομηθούν με διαφορετικό τρόπο.
Πολλά προβλήματα πηγάζουν από προκαταλήψεις αυτό έχει οδηγήσει να ασκούνται νέες δράσεις πάνω σε λανθασμένες δράσεις. Φαύλος κύκλος.
Θα συμφωνήσω με αυτά που αναφέρεις, η εξέλιξη των συστημάτων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αλληλεπίδραση, εδώ έχουμε μείνει ακόμη στην αρχική κατάσταση, από το 75 τα ίδια γίνονται
Ένα κράτος το κάνει και το χαρακτηρίζει ,ο λαός του
Σε όλο τον κόσμο έχουμε μεγάλα ονόματα Ελλήνων που προοδέψανε και κάνουνε λειτούργημα κι όλα αυτά μακριά από την Ελλάδα
Ένα κράτος που τα παιδιά του μισούν την μητρική τους γλώσσα, όταν σε σχολεία του εξωτερικού την διδάσκονται ως την ποιο σοφή γλώσσα
Δυο είναι τα πιο σημαντικά σχολεία
Η οικογένεια και ο δρόμος
Καλησπέρα
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου!
Επίσης, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια σχετικά με το δικό μου blog.
Θα είμαστε σε επικοινωνία!
Η κατάσταση στα πανεπιστήμια ήταν και θα είναι τραγική. Οι γνώσεις που παίρνει κάποιος από αυτά είναι στείρες και δεν βοηθούν στην μετέπειτα εξέλιξη του ατόμου .Ως απόφοιτη έχω την προσωπική εμπειρία να πω πως όσα έμαθα στην σχολή δεν με βοήθησαν σχεδόν καθόλου στο επαγγελματικό τομέα.
Η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από την ύλη που διδάσκεται και κατ´ επέκταση στον τρόπο που αυτή μεταδίδεται στους φοιτητές.
Νομίζω πως αδίκως υπάρχουν οι διαμαρτυρίες γιατί οι φωνές δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους.
Είναι όμως και το μόνο όπλο αντίδρασης γιαυτό και θα πρέπει να γίνονται συλλογικά και οργανωμένα.
Τα μόνο θύματα όπως είπες είναι οι φοιτητές που πληρώνουν τα κακώς κείμενα,
θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου πως ότι η γενικότερη κρίση στην παιδεία δεν έχει ως αιτία τη διαφορά αντιλήψεων. Μάλλον ο έλεγχος της διαδικασίας χειραφέτησης είναι το πρόβλημα και ο στόχος.
anastasia αρκετά σωστή η τοποθέτηση σου όταν τα πανεπιστήμια δεν προσφέρουν γνώση η καλύτερα δεν σε μαθαίνουν πώς να φθάνεις στη γνώση η όταν δεν βοηθούν στην ικανοποίηση των επαγγελματικών αναγκών μας ποια η χρησιμότητα τους
Δεν γίνεται όμως σωστή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και το κακό ξεκινάει από το λύκειο, δεν υπάρχει επαγγελματικός προσανατολισμός, αλλά και ελευθερία επιλογής.
Βασική αιτία είναι οι εξετάσεις του λυκείου, αν καταργηθούν κάποια στιγμή θα αλλάξουν πολλά.
Στην Ελλάδα υποτίθεται ότι έχουμε:
ΔΗΜΟΣΙΑ
ΔΩΡΕΑΝ
ΠΑΙΔΕΙΑ
Τι από τα τρία υπάρχει;
vasilis
Δημοσίευση σχολίου