Αξιολογώντας την μέχρι σήμερα πορεία των Καποδιστριακών Δήμων και Κοινοτήτων καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι οι στόχοι του προγράμματος δεν επιτεύχθηκαν.
Οι νέοι δήμοι στο σύνολο τους δεν κατάφεραν να αναδείξουν και να αναδειχθούν κατά τρόπο ανάλογο των αντίστοιχων πληθυσμιακά δήμων της ΕΕ, αλλά και των χρημάτων που διαχειρίστηκαν μέσω των Κ.Π.Σ.
Οι δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις κάλυψαν ανάγκες σκοπιμοτήτων, ενώ δεν μπόρεσαν να εμπλουτίσουν, ενισχύσουν και να επεκτείνουν τις οποίες δραστηριότητες προϋπήρχαν ή δημιουργήθηκαν.
Αρκετοί Δ. Σύμβουλοι διαμαρτύρονται και λένε ότι τα δημοτικά συμβούλια έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα, αφού σε αρκετές περιπτώσεις οι αποφάσεις τους δεν υλοποιούνται, για τα δρώμενα αποφασίζουν οι δήμαρχοι.
Σε όλες τις εκθέσεις τους οι ανεξάρτητες αρχές έλεγχου έχουν τονίσει κατ επανάληψη ότι η διαφάνεια είναι λέξη άγνωστη, οι δήμοι και οι νομαρχίες αναδεικνύονται πρωταθλητές στην κακοδιαχείριση και την κακοδιοίκηση.
Με τα ουσιώδη προβλήματα των τοπικών κοινωνιών ελάχιστοι ασχολούνται, ενώ και το πολιτικό προσωπικό ειδικά στην επαρχία έχει ανεπαρκή εκπαίδευση.
Υπηρεσίες εκπαίδευσης του πληθυσμού( δια βίου μάθηση), υλοποίηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, διαχείριση απορριμμάτων, περιβαλλοντικά ζητήματα, νερό, γήρανση του πληθυσμού, ερήμωση των χωριών ( δεν υπάρχει σχέδιο μετεξέλιξης), αναβάθμιση των αγροτικών ιατρειών και των ιατρικών υπηρεσιών στην ύπαιθρο, γεωργικός προγραμματισμός, πολιτική για το παιδί, κ.τ,λ, είναι μόνο μερικά από τα πολλά προβλήματα που δεν θίγονται.
Βασικό μέλημα όλων είναι η συντήρηση και εξέλιξη του εδώ και δεκαετίες κατεστημένου μηχανισμού πελατειακών σχέσεων και εξάρτησης από παράκεντρα.
Οι παρεκτροπές, μικρές και μεγάλες είναι καθημερινό φαινόμενο, σε αρκετές περιπτώσεις παραλύουν την εύρυθμη λειτουργία των τοπικών κοινωνιών.
Σήμερα και ενώ βρισκόμαστε μπροστά στη νέα διοικητική μεταρρύθμιση βλέπουμε να μην έχουν γίνει καθολικά αποδεκτοί ορισμένοι βασικοί κανόνες και άξιες.
Πολλοί κοιτάζουν το εφήμερο και καταστρώνουν σχέδια με προγραμματισμό για μεσοπρόθεσμη διάρκεια ( για το χρίσμα).
Οι στάσεις αυτές όμως οδήγησαν στην σημερινή αναπτυξιακή υστέρηση τις τοπικές κοινωνίες
Οι πρακτικές και οι αλλόκοτοι συμβιβασμοί του παρελθόντος δεν πρέπει να έχουν θέση στη νέα διοικητική μεταρρύθμιση, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο τοπικισμός είναι χειρότερος από τον εθνικισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου