Κακοπροαίρετοι πολίτες…

Συνήθως πράττουμε σύμφωνα με αυτό που είμαστε…

Στην χώρα μας εδώ και αρκετά χρόνια η πολιτική και θεωρητική συζήτηση επικεντρώνεται στην ανάγκη μιας «μεταρυμθηστικης επανάστασης» που θα οδηγήσει με την σειρά της σε συνολική κοινωνική εξέλιξη.

Εάν όμως πεις σήμερα στους πολίτες ότι η χώρα είναι «αναπτυγμένη» μάλλον θα σε πουν αφελή.

Kαι σίγουρα δεν έχουν άδικο. Είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα. Η εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης είναι τέτοια που δεν επιτρέπει οι 4 στους 10 Έλληνες να ζουν ανθρώπινα.

Προχθές είδα έναν γέροντα να ψάχνει στα σκουπίδια, περίεργος για την πράξη του τον πλησίασα να ρωτήσω αν έχασε κάτι και θέλει βοήθεια, εντελώς αυθόρμητα μου απάντησε ότι δεν έχασε κάτι και έψαχνε για φαγητό.

Δεν είπα κάτι, ντράπηκα στενοχωρήθηκα τόσο που σχεδόν έκλαψα, σκέφτηκα όμως ότι ίσως, ο «δικός μου» γέροντας να μην είναι ο μοναδικός.

Τα τελευταία 20 χρόνια το μοναδικό που ακούμε στη χώρα είναι ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες, θυσίες για την ΟΝΕ, θυσίες έκαναν οι χιλιάδες που έχασαν τα χρήματα τους στο χρηματιστήριο για να εξυγιανθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις, θυσίες κάνει τώρα ο Έλληνας με την ακρίβεια (από το 2000 ο έλεγχος από το κράτος όχι απλά έχει ελαχιστοποιηθεί, σχεδόν δεν υπάρχει έλεγχος) και τις υψηλές τιμές στα καύσιμα, θυσίες έκανε πάντα, αποτέλεσμα όμως για τις θυσίες του φτωχού δεν υπάρχει, το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο, η επικράτηση του ισχυρότερου.

Ταυτόχρονα όμως αυξάνεται το ΑΕΠ χωρίς να υπάρχει κοινωνική εξέλιξη, Αυτό γίνεται επειδή αυξάνονται αλματωδώς τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, αρκετές φορές και χωρίς επενδύσεις στο κράτος που βρίσκονται, ενώ και στο σύνολο των περιπτώσεων δεν υπάρχει βελτίωση των υπηρεσιών ή της ποιότητας.

Επίσης οι μεγάλες επιχειρήσεις τυγχάνουν και ασυλίας, τόσο στη φορολογία, όσο και γενικότερα, τέτοια παραδείγματα συνεχώς υπάρχουν στην επικαιρότητα.

Τα προβλήματα αυτά όμως δεν είναι του σήμερα, από το 1995 και μετά οι σοσιαλφιλελευθεροι στην Ευρώπη εφάρμοσαν αυτή την πολιτική ( δηλαδή, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, αυστηρή λιτότητα, μείωση των κοινωνικών δαπανών, πιστωτικά μέτρα κ.τ.λ.) Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι στις εκλογές του 2004 οι κ. Σ.Μανος και Α. Ανδριανοπουλος κατάφεραν να βρουν στέγη στο ΠΑΣΟΚ (τους έκφραζε η πολιτική που είχε ακολουθηθεί).

Σήμερα μετά και τα τελευταία γεγονότα αν ρωτήσετε γνωστούς, φίλους συγγενείς αν πιστεύουν ότι τους εκφράζει κάποιος πολιτικός της περιοχής τους η απάντηση θα είναι ορθή κοφτή, ΟΧΙ, σε σύνολο πάνω από 70%

Το ζήτημα όμως σήμερα δεν είναι τι έγινε, το ζήτημα είναι τι γίνεται από τώρα και πέρα.