Η Ευρώπη μετά το ΟΧΙ

Μετά την Γαλλία και την Ολλανδία που απέρριψαν πριν λίγα χρόνια με δημοψήφισμα το ευρωπαϊκό σύνταγμα ήρθε η Ιρλανδία να ακυρώσει τη συνθήκη της Λισσαβόνας, παλιότερα η Ιρλανδία είχε εκφράσει επιφυλάξεις και για την συνθήκη της Νίκαιας.

Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες της συνθήκης πρέπει να επικυρωθεί από όλα τα κράτη μέλη πριν από την έναρξη ισχύος. Η συνθήκη της Λισσαβόνας είναι προϊόν συζητήσεων μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών μελών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αποσκοπεί, σύμφωνα με τους συντάκτες της συνθήκης στο να καταστεί η ΕΕ και οι δομές λήψης αποφάσεων πιο λιτές και πιο αποτελεσματικές μετά και την τελευταία διεύρυνση της ΕΕ από 15 σε 27 κράτη μέλη.

Αρκετοί Ιρλανδοί πολίτες, είπαν, ότι είναι μια «καλή μέρα για την Ιρλανδία, μια καλή μέρα για την Ευρώπη» οι πολίτες, τόνισαν, πρέπει να τυγχάνουν καλύτερης αντιμετώπισης, πρέπει να έχουν επιλογές, επίσης σημαντικό είναι το δικαίωμα στην πληροφόρηση. (Στην Ελλάδα δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να έχει διαβάσει έστω και μια παράγραφο της συνθήκης).

Ο ιρλανδικός λαός δεν πείστηκε ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας ήταν κάτι καλό για αυτούς, ίσως και τα ιρλανδικά πολιτικά κόμματα δεν εξήγησαν επαρκώς το τι ήταν καλό σε αυτή την Συνθήκη και πως όμως να το εξηγήσουν, όταν ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας δήλωσε δημόσια έπειτα από πίεση σε τηλεοπτική εκπομπή, ότι, δεν είχε διαβάσει ολόκληρη τη συνθήκη!

Η ετυμηγορία των Ιρλανδών προκάλεσε νευρικότητα και αμηχανία στην Ευρώπη, το μέλλον πρέπει να αρχίσει πάλι να συζητείται. Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο γεγονός που κανείς δεν μπορεί να το παραβλέπει ότι υπάρχουν πολλά ζητήματα σε σχέση με το κοινοτικό δίκαιο και τη θεσμική λειτουργία της Ε.Ε. που πρέπει να εξηγηθούν στους πολίτες. Επίσης, θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη η γνώμη και οι ανησυχίες των πολιτών και να γίνουν οι ανάλογες τροποποιήσεις για μια Ευρώπη περισσότερο, αποτελεσματική, πιο δημοκρατική και διαφανής.

Το ιρλανδικό όχι είναι ίσως μια μεγάλη ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Πρέπει όμως τόσο οι Βρυξέλλες όσο και οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ να καταλάβουν ότι οι πολίτες δεν επιθυμούν μια ΕΕ όπου τα πάντα θα αποφασίζονται στις Βρυξέλλες. Θέλουν μια Ένωση που να αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα και να σέβεται τους πολίτες.

Μετά από αυτά –και- τις αναγκαίες μεταβολές που θα χαίρουν ευρείας δημόσιας κατανόησης, μάλλον, θα πρέπει να ζητηθεί από όλους τους λαούς της Ευρώπης να ψηφίσουν το μέλλον που θέλουν σε ένα ταυτόχρονο Ευρωπαϊκό δημοψήφισμα