Εδώ και αρκετά χρόνια τα εσωτερικά πολιτικοκοινωνικά προβλήματα της χώρας μας βρίσκονται συνεχώς στο επίκεντρο του πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, με μεγαλύτερη μάλιστα συχνότητα τα τελευταία χρόνια, από τον περασμένο Σεπτέμβριο και έπειτα στα υπόλοιπα προβλήματα προστεθήκαν και τα προβλήματα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.Η γενικότερη πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση ως ένα βαθμό έχει αρχίσει να επιδρά στη σκέψη και στη συμπεριφορά των πολιτών, στην καλύτερη περίπτωση εξαιτίας κύρια της προκατασκευασμένης αλήθειας που παράγουν τα μμε οι εξελίξεις κοινωνικοποιούνται στρεβλά. Σε αυτό το πλαίσιο ένα μεγάλο σύνολο πολιτών δεν μπορεί να αποκτήσει εξαιτίας, της επικρατούσας, δημιούργημα των μμε, κτλ, νοοτροπίας, την δυνατότητα να επιδρά αυτόνομα και δημιουργικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Παρόλα αυτά, αν παρατηρήσουμε πιο προσεχτικά τα γεγονότα θα δούμε ότι σε καμιά χώρα της Ευρώπης ή στην Αμερική δεν συμβαίνουν με τόσο μεγάλη ένταση όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, η μια κρίση διαδέχεται την άλλη, αναδεικνύονται τα προβλήματα, λαμβάνονται οι αποφάσεις, κτλ μέχρι τη στιγμή της επόμενης κρίσης. Μέσα σε αυτή την κατάσταση και σε αρκετές περιπτώσεις η κοινή γνώμη μένει πάντα με αρκετά αναπάντητα ερωτηματικά.
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικοκοινωνικής συμπεριφοράς- αντίληψης οι κρίσεις μετατρέπονται και λειτουργούν μόνο ως μέσo εκτόνωσης, απαλλάσσοντας ταυτόχρονα, (έμμεσα), από την ευθύνη της δράσης το πολιτικό σύστημα (επικρατούν οι άγονες πολιτικές αντιπαραθέσεις).
Έτσι, αντί να λύνουν (οι κρίσεις) προσθέτουν προβλήματα καθιστώντας παράλληλα αδύνατη την επίλυση χρόνιων προβλημάτων, εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι αρκετές πολιτικές ενέργειες δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές σε σχέση με τη χρησιμότητα τους από τους πολίτες ( πχ 2 πρόσφατα ζητήματα, η απόρριψη από την αντιπολίτευση, στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, του νομοσχέδιου για την ψήφο των αποδήμων και η πρόταση της κυβέρνησης να καταργηθεί η ανωνυμία όλων των χρηστών κινητής τηλεφωνίας, τι στιγμή που στις φυλακές τα κινητά απαγορεύονται)
Ως λογική συνέπεια η μελλοντική μετ-εξέλιξη των πολιτικοκοινωνικών πραγμάτων στην παρούσα φάση είναι άγνωστη. Με δεδομένο όμως ότι βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο και η ψυχολογική διάθεση, (η οποία αντικατοπτρίζει και τη συλλογική πολιτική αίσθηση), ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας είναι τέτοια που δύσκολα θα δημιουργήσει προϋποθέσεις εξωτερικής δράσης καταλήγουμε να πούμε ότι η κοινωνία δεν θα μπορέσει εύκολα να ανταποκριθεί, {αν δεν αλλάξει κάτι, σε σχέση με την εσωτερική αποτελεσματικότητα,} στα προβλήματα.
4 σχόλια:
Τα μμε απλως,κοροιδευουν τον κοσμο,μαθαινοντας τον,οτι υπαρχεουν παντα λεφτα για μοιρασμα,και ετσι, δεν μπορει να καταλαβει τη σκληρη πραγματικοτητα.
Δανειζονται δε αβερτα,σπρωχνοντας το προβλημα,σαν το χιονι,μονο που οπως ξερουμε,το χιονι,ολο και μαζευεται,οσο το σπρωχνουμε,μεχρι που στο τελος,το μηχανημα,δεν μπορει να σπρωξει αλλο και κολωνει.
Εκει ειμαστε εμεις τωρα.
Και κανεις δε θελει να πει την αληθεια στον κοσμο,εστω και τωρα.
Εξ ου και οι απεργιες των ΔΥ,που γυρευουν κι αλλα.
Εκτος και αν το κανουν προκαταβολικα.Ζητανε πιο πολλα,για να μην τους κοψουν κι απ αυτα που εχουν.
Αλλα το κοψιμο,απο κει, επρεπε να αρχισει.Απο τους πολιτικους και τους δημ υπαλληλους δηλαδη.
ΠΟυ ,ιδιως οι δευτεροι,εχουν και μονιμοτητα.Ειδος ουσιωδες και εν ανεπαρκεια σημερα.
το Ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπάλληλων θα λύσει αρκετά προβλήματα και κύρια της μεγάλες διάφορες μισθοδοσίας που υπάρχουν σήμερα.
Μη μου πεις οτι τα πιστευεις αυτα που γραφεις.
Ημουνα νιος και γερασα.
Νομίζω ότι,
-το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων
- η ενοποίηση των συνταξιοδοτικών ταμείων σ ένα
και ο υπολογισμός του χρόνου εργασίας στο σύνολο των περιόδων του χρόνου εργασίας, σε σχέση με προϋπηρεσία – μισθοδοσία- συνταξιοδότηση.
είναι ζητήματα που θα έπρεπε να έχουν λυθεί εδώ και χρόνια.
-πχ γιατί ένας εφοριακός με προσφορά ίδιου χρόνου εργασίας να κερδίζει περισσότερα από έναν εκπαιδευτικό;
-πχγιατί ένας συνταξιούχος πχ τραπεζοϋπάλληλος με τα ίδια χρόνια εργασίας να έχει μεγαλύτερη σύνταξη από έναν οικοδόμο η έναν έμπορο.
πχ γιατί να μην αναγνωρίζεται ως προϋπηρεσία σε σχέση με την μισθολογική εξέλιξη ο χρόνος εργασίας ενός δημοσίου υπαλλήλου σε ΝΠΙΔ
κτλ
Δημοσίευση σχολίου