ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Αν δούμε ρεαλιστικά την σημερινή πραγματικότητα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τα μέλη των ομάδων που δρουν με τις απεργίες εναντίον του κοινωνικού συνόλου έχουν σίγουρα «κρίση προσωπικής ταυτότητας» αλλά και κοινωνικών ρόλων, δημιουργούν το «δικό τους νόμο» με συνέπεια η συμπεριφορά τους που εκφράζει μόνο τα δικά τους θέλω να αξιολογείται θετικά από μερίδα της κοινωνίας λόγω προΰπαρξης ή διαμόρφωσης συστήματος αξιών «εγκληματικής κουλτούρας» από μερίδα των μμε.
Ο τρόπος που αντιδρούν και ο δρόμος που έχουν ακολουθήσει θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “ιδεολογική κατασκευή” για να προστατέψουν τα κεκτημενα τους.
Η συλλογική εκτροπή τους σηματοδοτεί την αδυναμία ή απροθυμία ορισμένων ατόμων ή ομάδων να ζήσουν το “δράμα” των συλλογικών επιβολών αφού έχουν αρνηθεί την ηθική θεμελίωση των κανόνων, τη νομιμότητά τους, την αποτελεσματικότητα των θεσμικών διευθετήσεων και τον τρόπο άσκησης της εξουσίας, αυτό γίνεται επειδή και οι ίδιοι είναι προϊόν ανομίας, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει διάλογος, δημοκρατία,κοινωνική σταθερότητα,κοινωνική προστασία.

Πάντα οι κοινωνικές μεταβολές για μια πιο δίκαιη κοινωνία είχαν προβλήματα και αντιδράσεις.
Αν δούμε την ιστορία παντα έτσι ήταν.

Μόνο που τώρα οι “άθλιοι” δεν έχουν την δύναμη ούτε να αντιδράσουν.

Το προς ψήφιση ασφαλιστικό νομοσχέδιο υποστηρίζει τους αδυνάτους αυτής της χώρας.

Γενικότερα όμως οι κυβερνήσεις πρέπει να αλλάξουν τακτική.

Δεν μπορεί να φτάνουν να κάνουν αλλαγές μόνο όταν υπάρχει κοινωνική εκτροπή, πρέπει να φροντίζουν να μην υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ κράτους πολίτη, αλλά και μεταξύ των πολιτών.