Μια ακαθόριστη εντύπωση

Ο κόσμος στην εποχή μας περνάει κρίση, οι οικονομικές και άλλες δυσκολίες είναι μεγάλες και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Συνήθως, κάθε κρίση κάνει τον κόσμο να απομακρύνεται από αυτά που πραγματικά πρέπει να νοιάζεται, φυσιολογική η κάμψη θα πει κάποιος, τι είναι όμως αυτό που την προκαλεί;

Αυτό πάντως που δεν βρίσκεται σε κρίση την εποχή αυτή είναι η άλλη άποψη, η εξαρτημένη από τα συμφέροντα των λίγων μονόπλευρη σχέση δοκιμάζεται. Προς το παρόν όλοι οι δείκτες τρέπονται σε άτακτη φυγή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο η κατάσταση αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε στάδιο «εκκαθάρισης»

Ως κουλτούρα, πάντως, είναι βέβαιο ότι μέσα από την αναζήτηση και τη διεκδίκηση η κοινωνία συνολικά θα οδηγηθεί σε μια νέα κατάσταση που σε μεγάλο βαθμό θα αντικαταστήσει την υπάρχουσα οικονομική, πολιτική δομή, τις πολιτικές εξελίξεις και τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος, επακριβώς τι θα ακολουθήσει, ουδείς γνωρίζει.

Στο πλαίσιο αυτό, πολιτικά φαινόμενα, δομές, ιδέες και συμπεριφορές στη δύσκολη στιγμή θα αποδοκιμαστούν ή και θα επιδοκιμαστούν, τόσο μεμονωμένα, όσο και συνολικά. Ίσως γύρω μας να υπάρχουν και πράγματα που έρχονται και που για διάφορους λόγους ή από άγνοια αδυνατούμε να αντιληφθούμε.

Στην παρούσα φαση είναι γεγονός ότι υπάρχει μια ακαθόριστη εντύπωση, ωστόσο η απουσία αντικειμένου πάντα είναι ένα μέσο γνώσης.

Βέβαια, είναι σίγουρο ότι σε ένα κόσμο που ζει στην ανασφάλεια είναι δύσκολο να φτάσει σε πρωτοποριακές δραστηριότητες και δημιουργίες, τα πάντα επηρεάζουν τη συμπεριφορά. Επίσης είναι σίγουρο και φάνηκε και μέσα από τις αποφάσεις που οι ηγέτες των χωρών της ΕΕ πήραν πρόσφατα ότι δεν πρόκειται να ξεπεραστεί η γενικότερη κρίση κοιτάζοντας τα πράγματα μόνο γενικά και αόριστα, μόνο ως μια σύνθεση με στόχο τη γενική κατασκευή θα δημιουργηθεί μια ενιαία κοινωνία.

Επομένως, αυτό που θα πρέπει έντονα να απασχολήσει τον κόσμο μας είναι τα μέσα δράσης. Με γνώμονα ότι σε μεγάλο βαθμό ένα μεγάλο τμήμα της σημερινής δράσης είναι εγκλωβισμένο σε ένα τρόπο σκέψης και σε μια κουλτούρα που δεν μπορεί να προσεγγίσει ή να γίνει πιστευτεί από το κοινωνικό σύνολο, θα πρέπει να αναζητηθούν και να χρησιμοποιηθούν νέοι τρόποι δράσης.
Η λογική της καθυστέρησης που μέχρι σήμερα σε μεγάλο βαθμό διέπει τη γενικότερη λειτουργία πρέπει να ξεπεραστεί, είναι ήδη ξεπερασμένη.

Η σύγχυση που απορύθμισε και χρησιμοποίησε το σύνολο της κοινωνίας χάρη στην κατευθυνόμενη πολιτική δραστηριότητα και που κατά ένα βαθμό επιβλήθηκε ως αναγκαιότητα και ισοπέδωσε κάθε εποικοδομητική στάση, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα και τη σκέψη πρέπει να ξεπεραστεί, σε διαφορετική περίπτωση μια ακαθόριστη συναισθηματική μπάλα, που δεν θα έχει νόημα και σκοπό θα δημιουργήσει καθώς θα κατρακύλα μια ακαθόριστη δημοκρατία με ακαθόριστες σκιές…