Κολέγια και ελληνική πραγματικότητα

Έπειτα από προσφυγή ιδιωτών το Eυρωπαϊκό δικαστήριο καταδίκασε τη χώρα μας για τη διαδικασία μη αναγνώρισης των διπλωμάτων από κολέγια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν παραρτήματα στη χώρα μας.

Σύμφωνα με όσα γράφτηκαν στον ημερήσιο τύπο της χώρας μας η απόφαση θεωρεί ότι την ευθύνη για τον έλεγχο της ποιότητας των σπουδών έχουν αποκλειστικά οι αρχές οι οποίες χορηγούν τα διπλώματα, δεν αναφέρουν όμως ποιες είναι αυτές οι αρχές, είναι οι αρχές του κράτους προέλευσης του κολεγίου; Είναι η τοπική διοίκηση του κολεγίου σε συνεργασία με τη διοίκηση του κολεγίου στη χώρα προέλευσης;

Και εδώ γεννάται το ερώτημα, πως μπορεί το υπουργείο παιδείας του ηνωμένου βασιλείου να ελέγχει ένα κολέγιο στην Αθήνα ή εάν πάρουμε τη δεύτερη περίπτωση, ποιος έχει την αρμοδιότητα να ελέγχει την ποιότητα των σπουδών και την εδώ διοίκηση του κολεγίου!

Επιπροσθέτως και σύμφωνα με το σκεπτικό της οδηγίας 2005/36/ΕΚ σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων τα κράτη μέλη μπορούν να επιτρέπουν την εκπαίδευση μερικής παρακολούθησης υπό τις προϋποθέσεις που θεσπίζουν οι αρμόδιες αρχές, οι αρχές αυτές μεριμνούν προκειμένου η συνολική διάρκεια, το επίπεδο και η ποιότητα της εκπαίδευσης αυτής να μην είναι χαμηλότερου επιπέδου από ότι ισχύει για την εκπαίδευση με πλήρη παρακολούθηση· Σύμφωνα με την αρχή της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών της ίδιας οδηγίας τα κράτη μέλη δεν περιορίζουν την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών σε άλλο κράτος μέλος, για λόγους που αφορούν τα επαγγελματικά προσόντα, τα ιδιωτικά κολέγια θα πρέπει να υπόκειται στους πειθαρχικούς κανόνες του κράτους μέλους υποδοχής οι οποίοι συνδέονται άμεσα και συγκεκριμένα με τα επαγγελματικά προσόντα, Τα κράτη μέλη υποδοχής δύνανται, όταν χρειάζεται και σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, να προβλέπουν και ειδικές απαιτήσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως οι βεβαιώσεις επάρκειας ή οι τίτλοι εκπαίδευσης πρέπει να πληρούν τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

α) έχουν χορηγηθεί από αρμόδια αρχή κράτους μέλους, η οποία έχει οριστεί σύμφωνα με τις νομοθετικές, κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις του εν λόγω κράτους·
β) βεβαιώνουν επίπεδο επαγγελματικών προσόντων τουλάχιστον ισοδύναμο προς το αμέσως προηγούμενο επίπεδο εκείνου που απαιτείται στο κράτος μέλος υποδοχής, όπως ορίζεται στο άρθρο 11 της οδηγίας·
γ) πιστοποιούν την προετοιμασία του αιτούντος για την άσκηση του οικείου επαγγέλματος.

Στη χώρα μας και σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 5 του Συντάγματος η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση, παράλληλα όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες, στα κρατικά εκπαιδευτήρια.

Έτσι το σύνταγμα επιτρέπει στην πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, δεν επιτρέπει όμως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Με βάση τα παραπάνω οι απόφοιτοι των κολεγίων (Κ.Ε.Σ.) μπορούν να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα εκπαίδευσης μερικής παρακολούθησης δεν μπορούν όμως να έχουν τίτλους σπουδών ανώτατης εκπαίδευσης, κατόπιν τούτων η μόνη ορατή λύση που φαίνεται για να εναρμονιστούν με το ελληνικό σύστημα τα ιδρύματα αυτά είναι να εξελιχθούν σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και αυτό επειδή όπως φαίνεται στο άμεσο μέλλον δεν μπορεί αλλάξει, αλλά ούτε και να αλλοιωθεί η Ελληνική Συνταγματική πραγματικότητα.