Η δύσκολη οικονομική θέση που έχει βρεθεί το σύνολο των κατοίκων του νομού Ηλείας λόγω των επιπτώσεων από τις καταστροφές και από την οικονομική κρίση είναι ορατές παντού, κατά βάση έχουν φέρει σε δύσκολη θέση αρκετούς επαγγελματικούς κλάδους, λόγω αναδουλειάς. Ο κόσμος είναι αναστατωμένος και απογοητευμένος, όλοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες, επικρατεί φόβος και ανασφάλεια για το αύριο και αυτό επειδή τα μέτρα στήριξης ποτέ δεν φτάνουν σε όλους.
Καταστήματα κλείνουν ή ξεπουλάνε τα εμπορεύματα τους κάτω του κόστους, οικογένειες δεν έχουν να φάνε ούτε ψωμί και αγοράζουν βερεσέ στα Παντοπωλεία, τα Παντοπωλεία με τη σειρά τους αγοράζουν βερεσέ από τις αποθήκες. Δύσκολη η κατάσταση, o κίνδυνος της κατάρρευσης είναι ορατός.
Από την άλλη πλευρά στα χωριά που μπορούν να καλλιεργήσουν αγροτικά προϊόντα το κόστος παραγωγής και οι άσχημες καιρικές συνθήκες που όλο και περισσότερο κάνουν την εμφάνιση τους τα τελευταία χρόνια, μειώνουν στο ελάχιστο το κέρδος, έτσι το εισόδημα συρρικνώνεται, σωστή διαχείριση καλλιεργειών δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα..
Σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετοί γονείς σκέφτονται ακόμη και να διακόψουν τις σπουδές των παιδιών τους, επειδή, όπως λένε, δεν έχουν χρήματα να τους στείλουν. Στο άμεσο μέλλον δεν είναι λίγοι κ εκείνοι που φοβούνται επιδείνωση της κατάστασης. «Τα δύσκολα μόλις τώρα αρχίζουν», υποστηρίζουν.
Η αγορά εργασίας βρίσκεται και αυτή σε κάμψη, θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν, τα χωριά ερημώνουν, οι νέοι φεύγουν ψάχνοντας στις μεγάλες πόλεις ένα καλύτερο μέλλον και εκεί όμως τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, δεδομένη κατάσταση.
Έτσι, τα πράγματα καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την περίοδο που διανύουμε σε πολλούς τομείς. Το άσχημο όμως είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν από αρκετούς διοικούντες του νομού, κοινοβουλευτικούς κτλ, επεξεργασμένες προτάσεις και ιδέες που θα βοηθήσουν το νομό να ξεφύγει από τη δίνη της κρίσης.
Καταστήματα κλείνουν ή ξεπουλάνε τα εμπορεύματα τους κάτω του κόστους, οικογένειες δεν έχουν να φάνε ούτε ψωμί και αγοράζουν βερεσέ στα Παντοπωλεία, τα Παντοπωλεία με τη σειρά τους αγοράζουν βερεσέ από τις αποθήκες. Δύσκολη η κατάσταση, o κίνδυνος της κατάρρευσης είναι ορατός.
Από την άλλη πλευρά στα χωριά που μπορούν να καλλιεργήσουν αγροτικά προϊόντα το κόστος παραγωγής και οι άσχημες καιρικές συνθήκες που όλο και περισσότερο κάνουν την εμφάνιση τους τα τελευταία χρόνια, μειώνουν στο ελάχιστο το κέρδος, έτσι το εισόδημα συρρικνώνεται, σωστή διαχείριση καλλιεργειών δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα..
Σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετοί γονείς σκέφτονται ακόμη και να διακόψουν τις σπουδές των παιδιών τους, επειδή, όπως λένε, δεν έχουν χρήματα να τους στείλουν. Στο άμεσο μέλλον δεν είναι λίγοι κ εκείνοι που φοβούνται επιδείνωση της κατάστασης. «Τα δύσκολα μόλις τώρα αρχίζουν», υποστηρίζουν.
Η αγορά εργασίας βρίσκεται και αυτή σε κάμψη, θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν, τα χωριά ερημώνουν, οι νέοι φεύγουν ψάχνοντας στις μεγάλες πόλεις ένα καλύτερο μέλλον και εκεί όμως τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, δεδομένη κατάσταση.
Έτσι, τα πράγματα καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την περίοδο που διανύουμε σε πολλούς τομείς. Το άσχημο όμως είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν από αρκετούς διοικούντες του νομού, κοινοβουλευτικούς κτλ, επεξεργασμένες προτάσεις και ιδέες που θα βοηθήσουν το νομό να ξεφύγει από τη δίνη της κρίσης.
Σ’ αυτή την επισφαλή κατάσταση και προκειμένου να αντιμετωπίσει ο νομός τις νέες προκλήσεις χρειάζεται νέα πολιτική, υποστηρίζουν χιλιάδες πολίτες και ζητούν άμεσα, μέτρα στήριξης.
2 σχόλια:
Αυτό ήταν αναμενόμενο ότι θα συμβεί από τι στιγμή που 3,5 χιλιάδες και πλέον ελληνικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στην Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία και Αλβανία κτλ. Και η βόρεια Ελλάδα έχει παγώσει. Τώρα θα καταρρεύσουν κ εκεί, θα καταρρεύσει κ εδώ η επιχειρηματική δράση, που είναι ήδη υπό κατάρρευση.
Οι αλλοδαποί εργάτες παίρνουν τα χρήματα και τα επενδύουν στις χώρες τους, οι ελληνικές τράπεζες έχουν επενδύσει και αυτές αρκετά χρήματα σε αυτές τις αγορές και τώρα όλα αυτά θα τα πληρώσει πάλι ο φορολογούμενος.
Λάθος πολιτική ακολουθήθηκε εδώ και χρόνια
Ως αναφορά την οικονομία, η δική μας οικονομία βασίζεται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι αυτοαπασχολούμενοι στη χώρα μας αποτελούν περίπου το 30% επί του συνόλου, είναι ένα μεγάλο ποσοστό, ίσως από τα μεγαλύτερα στην ευρωπαϊκή ένωση.
Άρα, η χώρα μας δεν είναι μια χώρα μεγάλων επιχειρήσεων και βιομηχανιών, με οικονομίες κλίμακος. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει ενθαρρυνθεί καμιά προσπάθεια σε τοπικό η εθνικό επίπεδο (ίσως ελάχιστες) για συγχώνευση των ομοειδών μικρομεσαίων επιχειρήσεων ώστε να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακος ώστε έτσι να μεγαλώσουν και να γίνουν ανταγωνιστικές.
Από την άλλη πλευρά η μέχρι σήμερα πολιτική ήταν τέτοια που δεν βοηθούσε να υπάρχει εύκολη πρόσβαση στη χρηματοδότηση ( ευρωπαϊκά προγράμματα κτλ) από τη μικρομεσαία επιχείρηση,( λιγοι ηταν οι τυχεροί, η δίνονταν στους πολλούς ψίχουλα).
Οι χορηγήσεις δανείων από τις τράπεζες δεν ήταν εύκολη υπόθεση, οι μικροί θεωρούνταν μειωμένης φερεγγυότητας. Τελικά αποδείχθηκε ότι μειωμένης φερεγγυότητας ήταν οι άλλοι, οι μεγάλοι, αυτή τη στιγμή οι μικροί από το υστέρημα τους σε ολόκληρο τον κόσμο βοηθούν το σύστημα να μην καταρρεύσει!
Είναι γεγονός ότι οι πολιτικές που ακολουθηθήκαν κατέρρευσαν, αυτή τη στιγμή μέσα από την αντιπαράθεση ιδεών πρέπει να βρεθεί ένας νέος, διαφορετικός τρόπος λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών θεσμών και της αγοράς με συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις που θα εκφράζουν το σύνολο και οχι τους λίγους!
Και το βασικό ερώτημα που τίθεται, μεταξύ άλλων, είναι;
Μπορεί Ρυθμιστής να είναι μόνο η «απρόσωπη» αγορά;
Δημοσίευση σχολίου