Με δεδομένη την πραγματικότητα

Λαμβανομένων υπόψη των σημερινών αναγκών και τη διογκούμενη αύξηση της ανεργίας, ειδικά στους νέους πτυχιούχους, η πρόσφατη απόφαση του ευρωκοινοβουλίου για την οργάνωση του χρόνου εργασίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα σημαντικό σκαλοπάτι δημιουργίας - εργαλείο για διέξοδο από την εργασιακή και οικονομική κρίση που μαστίζει εκατομμύρια νέους και εργαζόμενους.

Κατά τη γνώμη αρκετών αναλυτών οι ακραίες θέσεις που είχαν επικρατήσει μέχρι σήμερα στην Ευρώπη ως αναφορά τις εργασιακές σχέσεις κτλ, το 65ωρο κατά πολλούς ήταν το άλλο άκρο του 35ωρου και ως εκ τούτου επρόκειτο για ακραία θέση. Ως γνωστό, το 35ωρο επέκτεινε τη φτώχεια και περιθωριοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους, επίσης, ποιοτικά χαρακτηριστικά σε συνθήκες επισφαλούς απασχόλησης ήταν αδύνατο να υπάρξουν.

Τελικά, η πράξη απέδειξε ότι το 35ωρο και η μερική απασχόληση μοίρασαν την εργασιακή πίτα σε περισσοτέρους χωρίς να την αυξήσουν.
Από την άλλη πλευρά το 65ωρο θα έκανε τον εργαζόμενο -όμηρο να χάσει την αίσθηση του χρόνου (η μέρα έχει όρια) χωρίς υποχρεωτικά να κερδίζει περισσότερα χρήματα και θα άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αυξηθεί σημαντικά η ανεργία, με ότι όλα αυτά συνεπάγονται για την ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων.

Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που ανέδειξε η τρέχουσα κρίση και έχει άμεση σχέση με τις εργασιακές σχέσεις είναι το γεγονός και αποδείχτηκε, οτι μόνο με μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις και με μέτρα που αυξάνουν τις δημόσιες δαπάνες μόνο και μόνο για την τόνωση της κατανάλωσης οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη στη βάση της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει, κύρια, επειδή δεν παρέχει ευκαιρίες &προοπτική ισόρροπης ανάπτυξης και κοινωνικής ενσωμάτωσης των φτωχότερων.

Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο των προσπαθειών για την καταπολέμηση των συνεπειών της παγκόσμιας κρίσης είναι απαραίτητο να δοθούν από το κράτος χρήματα σε δαπάνες υποδομής για την ανάπτυξη και βελτίωση του ανθρώπινου δυναμικού, στην κατασκευή, αποπεράτωση και βελτίωση των δρόμων, των περιφερειακών αεροδρομίων και λιμανιών, στην υγεία, στην περαιτέρω συνένωση και αναβάθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, για σχολεία, πανεπιστήμια και αθλητικές εγκαταστάσεις, στον πολιτισμό, να δοθούν κίνητρα στους νέους ανθρώπους να αποκτήσουν πρόσβαση σε «εύκολες χρηματοδοτήσεις» προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση στον τόπο καταγωγής τους ή να αναβαθμίσουν την παραγωγή τους, στον επαναπατρισμό ανθρώπινου δυναμικού, στη στήριξη της οικογένειας κτλ.

Παράλληλα, οι κυβερνήσεις, τόσο επειδή είναι αναγκαίο όσο και εξαιτίας της συγκυρίας είναι απαραίτητο να ανανεώσουν το πολιτικό προσωπικό τους και να αναπροσαρμόσουν τις θέσεις τους συνολικά, για τους διακινούμενους εργαζομένους και το ευέλικτο ωράριο εργασίας, αλλά και να προσπαθήσουν για τη βελτίωση των όρων εργασίας και πρόσβασης στην εργασία, την εξάλειψη των χαμηλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας, την αύξηση των μισθών, τη θέσπιση βασικού εισοδήματος ασφάλειας σε περιπτώσεις ανάγκης κτλ…