"ζητείται ελπίς"

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τα όσα δραματικά ακολούθησαν το θάνατο του 15χρονου πρέπει καταρχήν να προσπαθήσουμε να δούμε από πού αυτή η κατάσταση έρχεται και που πηγαίνει…

Είναι γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νέοι φαίνεται να απορρίπτουν την πολιτική. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μεταξύ πολιτικής και νέων υπάρχει μεγάλο χάσμα που την τελευταία δεκαετία έχει διευρυνθεί περισσότερο από ποτέ, οι νέοι σήμερα στο σύνολο τους αποστασιοποιούνται από την πολιτική.

Ένα άλλο εξίσου σημαντικό αίτιο είναι το γεγονός ότι η πολιτική και τα μμε (ως γνωστό πολιτικοί και μμε, λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία για την αναπαραγωγή μόνο των προβλημάτων και υπάρχει άμεση αλληλεξάρτηση) θεωρούνται από το σύνολο των νέων ανθρώπων και όχι μόνο ως οι βασικοί υπαίτιοι για την «παρακμή» της εποχής.
Αρκετές πολιτικές, ειδικά στην εκπαίδευση και σε αλλά ζητήματα που αφορούν τους νέους, βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό της στιγμής. Παράλληλα, αρκετά κόμματα στην χώρα μας λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ακόμη με τα παλιά πρότυπα της «εποχής του χαλκού» και από ότι φαίνεται είναι και χωρίς σαφείς στόχους. Νέα μοντέλα κομματικής πολιτικής που θα έδιναν πειστικές απαντήσεις στα νέα δεδομένα και ερωτήματα, φαίνεται ότι δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί. Μάλλον όμως απουσιάζουν και τα άτομα που θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μέσα από τις ανησυχίες τους και τα ενδιαφέροντα τους μια νέα κατάσταση και όσοι υπάρχουν και είναι σε αυτή την κατεύθυνση, μάλλον, έχουν αρχίσει να αποχωρούν από την πολιτική.
Από την άλλη πλευρά, οι γενικότερες πολιτικές εξελίξεις και δεδομένα δείχνουν ότι φτάσαμε στο τέλος της εποχής που ακολούθησε τη μεταπολίτευση. Για μια ακόμη φορά όμως τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και το πολιτικό σύστημα δείχνουν αδυναμία να κατανοήσουν τις διαφορετικές εκφράσεις της κοινωνίας και των παιδιών, που στην πλειοψηφεία τους αγωνίζονται για το μέλλον τους, στην προκειμένη περίπτωση καταστρέφοντας την ίδια την πόλη τους.
Βέβαια, οι μεγαλύτεροι θα πουν, κανένας και για κανένα λογο δεν έχει το δικαίωμα, να στρέφεται εναντίων αθώων πολιτών και περιουσιών και έχουν δίκιο, στην αντίπερα όχθη τα παιδιά λένε δεν έχουμε επιλογές.
Σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου όμως βασικό μέλημα πρέπει να είναι η κοινωνική συνοχή και η τήρηση της νομιμότητας τόσο από την πλευρά της διοίκησης, όσο και από την πλευρά των πολιτών.
Αν όμως δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα να πούμε ότι οι εκφράσεις των νέων βρήκαν τη «λύση» που δεν μπορούσε να βρει εδώ και χρόνια το "εγκλωβισμένο" πολιτικό σύστημα της χώρας. Τα επεισόδια είναι σίγουρο, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα, ότι σε βάθος χρόνου θα δημιουργήσουν λύσεις, το ζητούμενο είναι προς πια κατεύθυνση!.

Στη πραγματικότητα αυτό που εδώ διακυβεύεται είναι πολύ βαθύτερο, μπορεί όμως αυτή τη στιγμή ο ανώνυμος που ήταν χθες στο δρόμο να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις, φυσικά και όχι! Εκ των πραγμάτων το πολιτικό σύστημα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να οδηγήσει τη χώρα σε μια ουσιαστική νέα αστική ανανέωση. Όπως όμως κι αν έχουν τα πράγματα, σήμερα "ζητείται ελπίς"