Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις

Είναι αλήθεια ότι η εκπαίδευση είναι το μέσο υλοποίησης των στόχων της κοινωνίας και μέσω αυτής επιδιώκεται η δημιουργία της κοινωνίας του μέλλοντος. Οι αξίες και τα πρότυπα που μεταδίδει η σημερινή γενιά στη γενιά που ακολουθεί θα είναι και οι αξίες και τα πρότυπα της κοινωνίας του μέλλοντος.

Ωστόσο, σε μια πολυσύνθετη πραγματικότητα με ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον όπως το σημερινό το περιεχόμενο και ο τρόπος λειτουργίας της εκπαίδευσης είναι απαραίτητο να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής.

Στη χώρα μας όμως εδώ και αρκετά χρόνια το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αφημένο στην τύχη του. Σε ο,τι αφορά τον τρόπο λειτουργίας χαρακτηρίζεται από μια «κρυμμένη» και συνεχή αναβλητικότητα στη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων. Παράλληλα, υπάρχει ένα τεράστιο πλέγμα από νόμους, διατάξεις, αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα, που πολλές φορές, είτε συγκρούονται, είτε δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται κατά το δοκούν με αποφάσεις τις στιγμής.
Η «μπερδεμένη» κατάσταση αποτελεί άλλοθι να μη γίνεται τίποτα, εκτός αυτού πολλά απ’ όσα γίνονται (στο χώρο της εκπαίδευσης) δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά.

Από την άλλη πλευρά οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι φοιτητές εδώ και 2 δεκαετίες βρίσκονται στους δρόμους με μηδενικό αποτέλεσμα.
Οι μαθητές είναι όλη τη μέρα ανάμεσα στους 4 τοίχους του σχολείου και του φροντιστηρίου, καθώς λένε, στο σχολείο, ειδικά στο λύκειο δεν κάνουν μάθημα, πηγαίνουν για να πηγαίνουν. Το λύκειο έχει γίνει συμπληρωματικό του φροντιστηρίου, η διαρροή του οικογενειακού εισοδήματος στην παραπαιδεία είναι τεράστια.
Το σύστημα εισαγωγής στην 3βαθμια εκπαίδευση είναι «εξαναγκαστικό». Τα πανεπιστήμια υπολειτουργούν εδώ και καιρό, χιλιάδες είναι και οι νέοι που ξενιτεύονται για να σπουδάσουν, αρκετοί από αυτούς δεν ξαναγυρίζουν για μόνιμη εγκατάσταση στην πατρίδα κτλ.

Η μέχρι σήμερα πολιτική νοοτροπία δείχνει ότι τα προβλήματα δεν έχουν γίνει κατανοητά, είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει «επαρκές κίνητρο» να προβούν σε μέτρα που θα καταπολεμήσουν στη ρίζα τους τα αίτια που αναπαράγουν τα προβλήματα.
Έτσι, μέχρι στιγμής η αλλαγή νοοτροπίας που επιζητείται απο το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας στα δρώμενα της εκπαίδευσης, δυστυχώς, ακόμη δεν έφτασε...

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ανεπαρκές θεσμικό πλαίσιο σε συνδυασμό με τη χρόνια υποχρηματοδότηση έχει συσσωρεύει μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις. Χωρίς αμφιβολία, το σύνολο των προβλημάτων έρχονται από το χθες, η λύση τους όμως είναι υπόθεση του σήμερα.
Όλα τα παραπάνω είναι διαπιστώσεις, με διαπιστώσεις, όμως, δεν λύνονται τα προβλήματα!