Γαζα: Eπι της ουσίας

ΑΠΟ: http://www.antinews.gr/?p=4800

Οι ισραηλινές κινήσεις διευκολύνουν τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει με το νέο έτος η κυβέρνηση Ομπάμα-Χίλαρι Κλίντον για το Παλαιστινιακό. Να σημειωθεί ότι ο Ομπάμα έχει προτείνει να σταλούν δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε ορισμένα σημεία της Δυτικής Όχθης και -γιατί όχι;- και στη Γάζα. Η θέση αυτή, αν και βρήκε κάθετα αντίθετους Ισραηλινούς και Παλαιστινίους, τελευταία δείχνει να κερδίζει έδαφος και στη Μέση Ανατολή και στην Ουάσιγκτον.

Ούτως ή άλλως, το Παλαιστινιακό αποτελεί πλέον πρώτη προτεραιότητα για τον Ομπάμα και κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον θα πρέπει να δρομολογηθεί και η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Ο «εγκέφαλος» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, το «φωνάζει» εδώ και χρόνια. Και το συνδέει άμεσα με το μεγάλο πρόβλημα του Ιράκ και συνολικά τη διευθέτηση αλα USA της έντασης στη Μέση Ανατολή. Απλά, η λύση πρέπει να είναι κομμένη και ραμμένη στα αμερικανικά και ισραηλινά μέτρα. Αυτό σημαίνει παλαιστινιακό κράτος περιορισμένης κυριαρχίας που θα αποτελείται από τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.

Από εκεί και πέρα και στην προοπτική αρκετών ετών θα γίνει διάλογος για τους εβραϊκούς οικισμούς, το καθεστώς της Ιερουσαλήμ, κ.ο.κ. Στα σχέδια αυτά φαίνεται ότι συναινούν και οι Άραβες που είναι σύμμαχοι ή κοντά στην αμερικανική πολιτική. Είναι ενδεικτικό άλλωστε, ότι ο Αιγύπτιος πρόεδρος, Μουμπάρακ, καταγγέλλεται από αραβικές πηγές ότι συναντήθηκε την Παρασκευή με την υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ, Τσίπι Λιβνί και το Σάββατο άρχισαν οι βομβαρδισμοί της Γάζας.

Ρόλο κλειδί στις εξελίξεις αναμένεται να παίξει και η Συρία. Ευρισκόμενη σε δύσκολη οικονομική θέση, η οποία αναμένεται να χειροτερεύσει εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έχει ως στενούς της συμμάχους τη Ρωσία και το Ιράν. Και οι δύο επλήγησαν πολύ από την πτώση των τιμών του πετρελαίου. Έτσι άπαντες βλέπουν τώρα τη Συρία, ναι μεν να διατηρεί σχέσεις με το Ιράν, αλλά παράλληλα να θέλει και ειρήνευση με το Ισραήλ και να οικοδομεί μαζί του στενότερες σχέσεις. Εφόσον συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, στο Ισραήλ δεν αποκλείουν ακόμα και την επιστροφή τμήματος των υψωμάτων του Γκολάν στη Συρία εντός του 2009. Υπέρ της οικοδόμησης σχέσεων με τη Συρία εμφανίζεται ακόμα και ο επικεφαλής του δεξιού, Λικούντ, Βενιαμίν Νετανιάχου.

Εν όψει αυτών των εξελίξεων μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι κόντρες στο εσωτερικό μέτωπο του Ισραήλ, ενόψει των εκλογών του Φεβρουαρίου. Διαγωνισμός για το ποιος θα διατυπώσει πιο σκληρές θέσεις δεν γίνεται μόνον ανάμεσα στο δεξιό «Λικούντ», το Εργατικό κόμμα του υπουργού Αμύνης, Μπάρακ, και το κεντρώο «Καντίμα» με υποψήφια τη νυν υπουργό Εξωτερικών, Λιβνί. Αλλά και εντός των κομμάτων. Για παράδειγμα, ο απερχόμενος πρωθυπουργός, Εχούντ Ολμπερτ έχει δηλώσει ότι το Ισραήλ πρέπει να επιστρέψει σημαντικό τμήμα των κατεχομένων εδαφών στους Παλαιστίνιους και να μοιράσει την Ιερουσαλήμ, την οποία οι Ισραηλινοί θέλουν ενιαία για πρωτεύουσά τους. Η υπουργός Εξωτερικών Λιβνί εμφανίζεται αντίθετη, γι αυτό και έσπευσε πριν από τους βομβαρδισμούς να μιλήσει για τέλος της εκεχειρίας με τη «Χαμάς». Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι και ο θεωρούμενος ως «σκληρός», Νετανιάχου, που οι δημοσκοπήσεις τον δίδουν σήμερα ως επικρατέστερο στις εκλογές, εμφανίζεται τελευταία πολύ πιο διαλλακτικός στο Παλαιστινιακό

Τα προβλήματα του φυσικού αερίου

Η ρωσική εταιρεία gazprom σε ανακοίνωση της αναφέρει ότι θα διακόψει την προμήθεια φυσικού αεριού στην Ουκρανία εάν η τελευταία δεν εξοφλήσει τις εκκρεμείς οφειλές και δεν συνάψει νέα σύμβαση για το επόμενο έτος.

Από την άλλη πλευρά η ουκρανική εταιρία Naftogaz αναφέρει ότι έχει καταβάλει ποσό δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, έναντι του συνολικού της χρέους , ο εκπρόσωπος όμως της gazprom δήλωσε ότι το ποσό έως τώρα δεν καταβλήθηκε και η Ουκρανία έχει μεγαλύτερο χρέος.

Σύμφωνα με διεθνή μμε η Ουκρανία αντιμετωπίζει δυσκολίες πληρωμής λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα και προκάλεσε δραματική πτώση του εθνικού νομίσματος. Η ρωσική εταιρία δήλωσε ότι κατανοεί το πρόβλημα και πρότεινε φιλικό διακανονισμό παράλληλα όμως και αν η Ουκρανία δεν εξοφλήσει το χρέος της για κάθε μελλοντική σύμβαση με το Κίεβο ενδέχεται να υπάρξει επιβάρυνση της τιμής της αγοράς του φυσικού αερίου στα 418 δολάρια ανά 1.000 m3 έναντι $ 179,5 που είναι τώρα. Οι ευρωπαϊκές χώρες παρακολουθούν στενά αυτό το ζήτημα επειδή το 80% των προμηθειών του φυσικού αερίου στην ΕΕ είναι από τη Ρωσία και οι αγωγοί που το μεταφέρουν διέρχονται από την Ουκρανία.

Όταν το 2006 υπήρχε μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας το ίδιο πρόβλημα η ροή του φυσικού αεριού προς την Ευρώπη είχε μειωθεί σημαντικά, η ρωσική εταιρία δήλωσε ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα και πρότεινε να προκαταβάλει στην Ουκρανία τα τέλη διέλευσης. Η Ουκρανία σύμφωνα με αναλυτές περιμένει για καλύτερη τιμή του φυσικού αερίου εντός του έτους ως φυσικό επακόλουθο μετά την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου, έτσι όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει λύση τις τελευταίας στιγμής.

Πέφτουν κατακόρυφα οι θερμοκρασίες

Σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης και με βάση τα μέχρι στιγμής στοιχεία ο φετινός χειμώνας είναι ο πιο βαρύς των τελευταίων 100 χρόνων. Σε πολλά μέρη του κόσμου οι θερμοκρασίες έχουν πέσει αισθητά χαμηλά και οι χιονοπτώσεις σε σε συνδυασμό με τις χαμηλές θερμοκρασίες έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην καθημερινή ζωή των πολιτών.

Στα χιονοδρομικά κέντρα των άλπειων το χιόνι είναι περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά και σε πολλές περιοχές της βόρειας Αμερικής έχουν παγώσει ποταμιά και λίμνες, οι θερμοκρασίες αγγίζουν και τους – 20 βαθμούς.

Η κακοκαιρία έχει δημιουργήσει και προβλήματα στις θαλάσσιες μεταφορές, στην Αλάσκα οι άσχημες καιρικές συνθήκες εμποδίζουν τα δεξαμενόπλοια να προσεγγίσουν το διευρωπαϊκό αγωγό πετρελαίου για να κάνουν φόρτωση.
Οι άσχημες καιρικές συνθήκες στις βόρειες περιοχές του Καναδά έκαναν και τις λευκές αρκούδες να μετακινηθούν ποιο νότια για να αναζητήσουν την τροφή τους.

Διολίσθησε η στερλίνα

Στο χαμηλότερο επίπεδο από την κυκλοφορία του ευρώ το 1999 διαπραγματεύεται η στερλίνα. Στις 25 Δεκεμβρίου το νόμισμα του ηνωμένου βασιλείου διολίσθησε στις 97,32 πένες/ευρώ, ενώ από τις αρχές του 2008 έχει υποχωρήσει κατά 30%.

Το γεγονός σε συνδυασμό με τις μεγάλες εκπτώσεις των καταστημάτων που σε αρκετές περιπτώσεις φτάνουν και στο 70% της αρχικής τιμής οδήγησαν χιλιάδες ανθρώπους από την Ιταλία και την Ισπανία να ταξιδέψουν και να κάνουν τις αγορές τους στο Λονδίνο. Έτσι τα καταστήματα αύξησαν κατά πολύ το τζίρο τους σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση στις υπόλοιπες πρωτεύουσες της Ευρώπης έχει καθηλώσει την αγορά.

Σύμφωνα με φοιτητές η διολίσθηση της στερλίνας θα δημιουργήσει και αύξηση του ενδιαφέροντος για την αγορά ακινήτων στο Λονδίνο, ειδικά μεταξύ των εκεί φοιτητών. Πολλοί Έλληνες φοιτητές που δεν τους συμφέρει να καταβάλουν ενοίκιο καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών του σκέφτονται πλέον σοβαρά να αγοράσουν κάποιο διαμέρισμα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι και οι τιμές των ακινήτων έχουν σημειώσει αισθητή πτώση.

Οικονομική κρίση & κοινωνικές επιπτώσεις

H περιπέτεια της οικονομικής κρίσης δείχνει να έχει επηρεάσει το κόστος ζωής των φτωχών νοικοκυριών με ένα δυσανάλογα σκληρό τρόπο, όλα τα οικονομικά δεδομένα δείχνουν ότι πάνω από το 75% του πληθυσμού τόσο στις αγροτικές όσο και στις αστικές περιοχές της χώρας έχουν επηρεαστεί αρνητικά.

Έτσι σήμερα δεν είναι λίγοι οι παρατηρητές που συμφωνούν ότι τα προβλήματα έχουν μονιμότερα και βαθύτερα αίτια τα οποία όταν συνδυάζονται με διάφορες αφορμές παρεκτρέπουν συνολικά την κοινωνική λειτουργία και επηρεάζουν την καθημερινή ζωή.

Αν τώρα προσπαθήσουμε να βρούμε τα αίτια της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας παρατηρούμε ότι εδώ και μια δεκαετία ο τραπεζικός τομέας και η χρηματιστηριακή αγορά κινούνται σε μια διαφορετική κατεύθυνση από την πραγματική οικονομία.
Με τον τεχνητά διογκούμενο χρηματοπιστωτικό τομέα στις αρχές τις δεκαετίας έγινε η μεγαλύτερη νόμιμη μεταφορά πλούτου από τα μεσαία και χαμηλά στρώματα στους λίγους προνομιούχους που είχαν τον έλεγχο.

Σε αυτό το κατά γενική ομολογία προβληματικό πλαίσιο η δομημένη κατά τα πρότυπα της αγοράς κοινωνία, οι χρόνιες υπερβολές και η συνειδητή απόκρυψη των ανισορροπιών συμπιέζουν περίεργα την κοινωνική σκέψη που εδώ και μια δεκαετία έχει βρει διέξοδο στην εικονική πραγματικότητα της εφήμερης οικονομίας. Σε μεγάλο βαθμό η αύξηση της ρευστότητας, τόσο των νοικοκυριών, όσο και των επιχειρήσεων γίνεται εδώ και χρόνια κύρια μέσω επέκτασης της πίστωσης. Ελάχιστοι στηρίζονται συνολικά σε ίδιους οικονομικούς πόρους ή σε πόρους που προέρχονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Το φαινόμενο οδήγησε τον χρηματοπιστωτικό τομέα σε τεράστια κέρδη, σε αυτό συνέβαλε η καιροσκοπική συμπεριφορά, αλλά και η απουσία ισχυρής νομικής εποπτείας που σε συνδυασμό με την ελλιπή οικονομική γνώση των πολιτών μείωσε το εισόδημα και αποδιοργάνωσε τον οικογενειακό προϋπολογισμό χιλιάδων οικογενειών.

Παράλληλα, η απουσία ιδιωτικών και κρατικών παραγωγικών επενδύσεων στην εγχώρια οικονομία, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης κτλ οδήγησαν στη μείωση της καταναλωτικής δύναμης, διατάραξαν την αλυσίδα παραγωγής- κατανάλωσης, οδήγησαν σε μεγάλη μείωση της παραγωγής και σε αναποτελεσματικές δραστηριότητες που σε συνδυασμό με τη συγκυρία έφεραν μείωση των θέσεων εργασίας και τεράστια απώλεια κοινωνικού κεφαλαίου, γεγονός που είναι ιδιαίτερα επιζήμιο για τη χώρα.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω δεδομένα είναι ότι οι διάφορες οικονομικές παρεμβάσεις, πολιτικές κ.α. συνέβαλαν να δημιουργηθούν σε χιλιάδες πολίτες και επιχειρήσεις πιστωτικά προβλήματα έλλειψη ανεξάρτητων οικονομικών εισροών και φοροαποφυγή.

Επίσης, σε μακροοικονομικό επίπεδο ο κύκλος της πιστωτικής επέκτασης είναι φυσικό να έχει γενικευμένο αποσταθεροποιητικό αποτέλεσμα και να οδηγήσει σε τραπεζικές κρίσεις και αναποτελεσματική διακυβέρνηση.

Οι εξελίξεις αυτές θέτουν το ερώτημα, αν και κατά πόσο είναι εξαρτημένη η πολιτική πράξη από τα οικονομικά συμφέροντα ή το αντίθετο, αλλά και κατά πόσο η τρέχουσα οικονομική κρίση είναι απλώς μια οικονομική κρίση που θα δώσει απάντηση στις προσδοκίες μας ή κάτι παραπάνω με τεράστιες ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα θυμόμαστε για πολλές γενιές.

Σε απόγνωση οι ελαιοπαραγωγοί της Ηλείας

Σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση έχουν βρεθεί οι ελαιοπαραγωγοί του νομού Ηλείας, από την μια πλευρά χάθηκε ένα μεγάλο τμήμα των ελαιόδεντρων και μαζί τους και η παραγωγή για τουλάχιστον μια 15ετια.

Από την άλλη πλευρά, ο άστατος καιρός έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα με αποτέλεσμα ένα μεγάλο τμήμα της φετινής παραγωγής να έχει χαθεί, για να συμβεί αυτό έχει συμβάλει όπως λένε οι παραγωγοί και η προσβολή του ελαιόκαρπου από τον δάκο.
Η προσβολή από τον δάκο επιταχύνει την γρήγορη ωρίμανση του ελαιοκάρπου, στο νύγμα του δάκου αναπτύσσονται παθογόνοι οργανισμοί που προκαλούν σήψη και πτώση του καρπού, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, οι δυνατοί άνεμοι κτλ επιταχύνουν την πτώση. Οι πρόσφατες δυνατές καταιγίδες του Δεκεμβρίου προκάλεσαν σε αρκετές περιπτώσεις ζημιές που φτάνουν και στο 90% επί της φετινής παραγωγής.


Οι παραγωγοί τονίζουν ότι αν και η εξέλιξη του δακοπληθυσμού παρακολουθείται με δακοπαγίδες, τα προληπτικά μέτρα, δηλαδή οι ψεκασμοί δακοκτονίας που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο από εργολάβους εκτελούνται πρόχειρα, οι ψεκασμοί δεν εκτελούνται σωστά.


Επίσης, το λάδι που προέρχεται από ελιές που έχουν προσβληθεί από δάκο είναι κατώτερης ποιότητας. Σε αυτά τα προβλήματα έρχονται να προστεθούν και οι χαμηλές τιμές ως αποτέλεσμα των χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική αγορά ελαιόλαδου. Έτσι σήμερα δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης θα πρέπει να δημιουργήσει προϋποθέσεις που θα κατευθύνουν τον Έλληνα παραγωγό στην κατεύθυνση παραγωγής προϊόντων προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης για τα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα.

Σε αδιέξοδο οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί

Εδώ και αρκετά χρόνια ο ανύπαρκτος μακροπρόθεσμος σχεδιασμός-προγραμματισμός, του υπουργείου παιδείας ως αναφορά τα ζητήματα της φυσικής αγωγής έχει δημιουργήσει σοβαρά επαγγελματικά προβλήματα σε χιλιάδες πτυχιούχους φυσικής αγωγής, μεταξύ των αρκετών προβλημάτων που υπάρχουν είναι και αυτό των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής.


Τα μεγάλα προβλήματα άρχισαν τη σχολική χρονιά 2002- 03, τότε πάνω από 3.200 εκπαιδευτικοί Φυσικής Αγωγής προσλήφθηκαν ως ωρομίσθιοι (με πλήρες ωράριο 24 ώρες) για να καλύψουν τις λειτουργικές ανάγκες στα Δημοτικά σχολεία της χώρας (κανονικό και ολοήμερο πρόγραμμα).


Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν πολλά χρόνια, το σύνολο όμως όσων τότε προσελήφθηκαν ωρομίσθιοι, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να απασχολούνται ως ωρομίσθιοι με 12 ώρες την εβδομάδα και περίπου 250 ευρώ αμοιβή το μήνα. Μέχρι και σήμερα στις προτεραιότητες του υπουργείου παιδείας δεν ήταν η επαγγελματική αποκατάσταση των ωρομισθίων εκπαιδευτικών. Από την άλλη πλευρά χιλιάδες εκπαιδευτικοί καταγγέλλουν ότι αποκαταστάθηκαν – διορίστηκαν όλοι όσοι είχαν αποκτήσει προϋπηρεσία, οι περισσότεροι δια της πλαγίου οδού, στα προγράμματα της ολυμπιακής παιδείας και των τμημάτων αθλητικής διευκόλυνσης(παράνομες προσλήψεις, κτλ)

Σε αυτή την κατεύθυνση βοήθησε και η πολιτική του υπουργείου παιδείας, έκανε με σκανδαλώδη τρόπο πολιτική του την άνιση μεταχείριση προς όφελος μικρών και οργανωμένων ομάδων συμφερόντων. Η διαβλητότητα του γραπτού διαγωνισμού ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς και ο ανεύθυνος χειρισμός ενός σοβαρού ζητήματος όπως αυτό των προσλήψεων και των διορισμών είχε ως αποτέλεσμα να καταστρατηγηθεί κάθε έννοια αξιοκρατίας και νομιμότητας.


Σήμερα η κατάσταση δείχνει ότι τα προβλήματα αντί να μειωθούν, αυξάνονται και δημιουργούν αδιέξοδα. Παράλληλα, οι πολλαπλές και άστοχες θεσμικές παρεμβάσεις έχουν δημιουργήσει μόνιμη επαγγελματική ανασφάλεια σε όσους εκπαιδευτικούς είναι χρόνια στα σχολεία ως ωρομίσθιοι. Η ρευστή κατάσταση μεταξύ άλλων διαιωνίζει τα φαινόμενα αυθαιρεσίας και ανομίας και περιθωριοποιεί τόσο τον εκπαιδευτικό κόσμο όσο και το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.
Διαβάστε περισσότερα για το ζήτημα:
http://www.edra.grht=

Οι περιοχές του ψύχους

Η πόλη Verhoyansk της Ρωσίας με 1400 άτομα πληθυσμό βρίσκεται κοντά στον αρκτικό κύκλο.

Το Verkhoyansk είναι κυρίως γνωστό για τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα, με μέσο όρο τον Ιανουάριο τους -50, και για τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ καλοκαιριού και χειμώνα στη Γη μεταξύ -70 ° και +37 ° C. Αυτή την εποχή οι θερμοκρασίες κυμαίνονται στους – 50 βαθμούς κελσίου και ο παγετός κάνει την κρύα κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη, ο «ορισμός της θερμότητας» έχει χαθεί.

Στην ίδια επαρχία περίπου 600 κm πιο μακριά βρίσκεται και το χωριο Oymyakon με 800 κατοίκους, το χειμώνα η μέση θερμοκρασία εκεί είναι -60 βαθμούς και θεωρείται η πιο κρύα κατοικήσημη περιοχή της γης.

Eν μέσω αναμπουμπούλας…

Τον τελευταίο μήνα πέρα από τις κινητοποιήσεις των μαθητών και των φοιτητών, ακούσαμε και είδαμε πολλά, αρκετά από όσα έγιναν μας ξάφνιασαν, ακούστηκαν πολλές απόψεις, σενάρια κτλ, σε αυτό το σημείο όμως είναι αρκετά δύσκολο να πούμε το οτιδήποτε με σιγουριά, κατά πολλούς όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Aπο κι και πέρα τα όποια επιμέρους μηνύματα ενδέχεται να μην μπορούμε να τα συνειδητοποιήσουμε αυτή τη στιγμή επειδή βρισκόμαστε « μέσα στην εποχή». Είναι όμως γεγονός ότι οσα συνέβησαν πήραν μεγάλη έκταση, έκαναν το γύρο του κόσμου και έτρεξαν τόσο γρήγορα, ώστε από κάποια στιγμή και μετά αδυνατούσαμε να τα παρακολουθήσουμε όλα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, στις μέρες μας είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας μας έχει έρθει αντιμέτωπο με ένα πλήθος σωρευμένων προβλημάτων που είναι αποτέλεσμα των πολιτικών και των διαχειριστικών πράξεων τις τελευταίας δεκαετίας. Τον τελευταίο καιρό η γενικευμένη και ορατή κοινωνική αναταραχή εξαιτίας της Ψυχολογικής πίεσης που ασκούν τα προβλήματα αλλά και η έντονη αντίδραση της νεολαίας δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αμφισβητεί την ορθότητα και τη χρησιμότητα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που ακολουθήθηκε έως και σήμερα.

Παράλληλα και εν μέσω αναμπουμπούλας, είδαμε μια μερίδα πολιτικών, κύρια της αντιπολίτευσης και την επιχειρηματική ελίτ της χώρας να κινδυνολογούν επικίνδυνα τι στιγμή που λόγω της κρίσης τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι παρόμοια εκείνων που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Ευρωζώνης. Εκεί που υπάρχει ορατή και μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις άλλες χώρες, δηλαδή για το τεράστιο δημόσιο χρέος και την υποχρηματοδότηση του εκπαιδευτικού συστήματος, ελάχιστοι ψάχνουν να βρουν τρόπους προσαρμογής σε διαφορετικά δεδομένα. Η χώρα μας είναι γνωστό ότι κατευθύνει στην παιδεία το μικρότερο κομμάτι του ΑΕΠ από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτά όμως που δίνονται, εξαιτίας της έλλειψης σχεδιασμού και της άστοχης διαχείρισης δεν έπιασαν τόπο. Eπίσης, η κατασπατάληση των πόρων από τα 3 προηγούμενα ΚΠΣ (κοινοτικά πλαίσια στήριξης) και τα χρόνια προβλήματα φωτίζουν την ουσία του προβλήματος. Εν τω μεταξύ εξετάζοντας τα μέχρι στιγμής επιμέρους στοιχεία παρατηρούμε ότι λείπουν οι προτάσεις και οι ιδέες που θα οδηγήσουν σε θεσμικές αλλαγές ουσίας με βάση τις κοινωνικές ανάγκες.

Παρόλα αυτά, το τελευταίο διάστημα οι προτάσεις επίλυσης των προβλημάτων επικεντρώθηκαν στο «επιφανειακό ζήτημα» ( που αμφισβητήθηκε άμεσα) της συγκυβέρνησης των δύο μεγάλων κομμάτων, όμως, η συναίνεση ώστε να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα του τόπου δεν προαπαιτεί συγκυβέρνηση, απαιτεί μεταξύ άλλων, καταπολέμηση της διαφθοράς, αντιμετώπιση της γραφειοκρατικής και πελατειακής νοοτροπίας, αστική ανανέωση. Η αντιπολίτευση σε κρίσιμες πολιτικές στιγμές όπως η τωρινή είναι απαραίτητο να ασκεί εποικοδομητική κριτική, όχι να συγκυβερνά. Στην παρούσα φάση το μοναδικό που θα κατορθώσει ένα ενδεχόμενο συγκυβέρνησης είναι η συντήρηση (για τα δικά τους κίνητρα) και παγίωση, της τάξης προσώπων και πραγμάτων που δημιούργησε τα γενικότερα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα για τουλάχιστον μια ακόμη δεκαετία. Ακόμη, παρατηρούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν τι στιγμή που είναι γνωστά τόσο τα αποτελέσματα, όσο και οι «πτυχές» των πολιτικών που εφαρμόστηκαν.

Αν τέλος προσπαθήσουμε να εξάγουμε κάποια γενικότερα συμπεράσματα βλέπουμε να προβάλουν ισχυρά επιχειρήματα που δείχνουν ότι, ο στόχος της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλησης με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης που τέθηκε πριν χρόνια δεν επιτεύχθηκε, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο, εξάλλου η εξελικτική πορεία της κοινωνίας και ο τρόπος ζωής μας το μαρτυρά.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Από την καταστροφή στην υπανάπτυξη

Απογοήτευση, πίκρα για το κακό που τους βρήκε και σωρεία προβλημάτων αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στις ορεινές πυρόπληκτες περιοχές της επαρχίας Ολυμπίας. Οι οικονομικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της καταστροφής είναι ορατές παντού.

Στην ευρύτερη περιοχή του ορεινού όγκου έχουν απομείνει ελάχιστοι γέροντες, ταλαιπωρημένοι, με ροζιασμένα χέρια και σκυθρωπά πρόσωπα, που δεν είχαν κάπου να πάνε, ούτε ελπίδα, ούτε φως λένε, η κατάσταση που βιώνουν είναι δραματική. Οι περισσότεροι νοιώθουν και αποκομμένοι από τον έξω κόσμο, μοναδική παρηγοριά τους είναι η τηλεόραση και αυτή όμως δεν εκπέμπει πάντα πρόγραμμα επειδή οι αναμεταδότες, είτε χαλάνε από τις κακές καιρικές συνθήκες, είτε είναι μακριά και δεν έχουν δυνατό σήμα.

Παλιότερα σε εκείνα τα μέρη υπήρχαν και καφενεία, τα περισσότερα όμως οι ιδιοκτήτες τους εδώ και καιρό τα εγκατέλειψαν επειδή δεν είχαν πελάτες και αναζήτησαν αλλού το μεροκάματο, το ίδιο έκαναν και οι νεότεροι, πήραν τη δύσκολη απόφαση και έφυγαν για τις μεγαλουπόλεις της χώρας ψάχνοντας μια καλύτερη τύχη, όσοι απέμειναν επειδή δεν είχαν τρόπο κάπου να πάνε, δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Οι απώλειες εισοδήματος είναι μεγάλες και προσπάθειες επίλυσης των απλών καθημερινών προβλημάτων δεν υπάρχουν.

Γενικότερα όμως, ο παραγωγικός ιστός της περιοχής έχει καταρρεύσει και η ανασυγκρότηση αργεί. Παράλληλα φαίνεται ότι δεν υπάρχει συλλογική συνεργασία από τους θεσμικούς φορείς της Ηλείας. Σύμφωνα με τοπικούς παράγοντες, άλλες προτάσεις έχει κάνει η νομαρχία, άλλες η τοπική ένωση δήμων και κοινοτήτων, έτσι το σχέδιο ανασυγκρότησης 2,2 δισ. ευρώ που έχει εξαγγελθεί κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα. Καθώς φαίνεται ολοκληρωμένο και βιώσιμο πλαίσιο ανάπτυξης σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες του νομού από τους τοπικούς φορείς, δεν υπάρχει.

Πληθαίνουν οι άστεγοι

Εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι πολύ δύσκολο ο κόσμος μας να αποστασιοποιηθεί από τις εικόνες της εποχής, μια από αυτές τις εικόνες είναι και οι άστεγοι που όλο και πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα στις μεγαλουπόλεις του κόσμου.

Τα μεγάλα και δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα κάνουν χιλιάδες ανθρώπους που βγαίνουν στο δρόμο να βυθιστούν σε σύγχυση μη μπορώντας να αλλάξουν την όψη της καθημερινής ζωής τους. Σύμφωνα με πρόχειρα στοιχεία ξεπερνούν το 1 εκ στην Ευρώπη, πάνω από 1,8 εκ είναι στις υ.s.a, περίπου 80.000 είναι στη χώρα μας.
Το ποσοστό αύξησης των αστέγων το τελευταίο διάστημα σε αρκετές περιπτώσεις έχει φθάσει στο 60 %.

Οι άστεγοι ζουν σε σκηνές, κάτω από γέφυρες ή σε άλλα πρόχειρα καταλύματα, αρκετές φορές, για περισσότερο από ένα χρόνο. Εδώ και καιρό όμως οι άστεγοι έχουν αρχίσει να οργανώνονται σε κοινότητες προκειμένου να αντιμετωπίσουν συλλογικά το πρόβλημα τους, δηλαδή, το δικαίωμα στην κατοικία. Παράλληλα και επειδή η ζωή στη σκληρή πραγματικότητα του δρόμου δεν είναι εύκολη, η οργάνωση σε κοινότητες τους παρέχει κάποια ασφάλεια, είναι όμως ιδιαίτερα ευάλωτοι σε επιδημιολογικές ασθένειες.

Η κατάσταση σε αρκετές μεγαλουπόλεις δείχνει να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τα κέντρα υποδοχής αστέγων δεν μπορούν να φιλοξενήσουν τoν ξαφνικό και τεράστιο αριθμό των αστέγων, οι ειδικοί προειδοποιούν πως πολλές πόλεις δεν έχουν προετοιμασθεί για τις εξελίξεις αυτές. Στα ήδη αρκετά τα προβλήματά τους προστίθεται το χιόνι και το δριμύ κρύο. Μεταξύ των άλλων προβλημάτων οι άστεγοι αντιμετωπίζουν και σοβαρά προβλήματα σίτισης, καθώς ελάχιστοι είναι όσοι κατορθώνουν να σιτίζονται στα δημόσια κέντρα σίτισης.

Πολλοί από τους άστεγους είναι νέα ζευγάρια, φοιτητές, και άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα που λόγω της οικονομικής κρίσης έμειναν άνεργοι. Παρόλα αυτά, οι χιλιάδες άστεγοι συνάνθρωποι μας εξακολουθούν να είναι πεπεισμένοι ότι υπάρχει λύση, το μόνο που χρειάζονται είναι περισσότερη με επείγοντα χαρακτήρα φροντίδα και εργασία από την πολιτεία που θα δώσει περισσότερες ελπίδες.

Απλήρωτοι οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί.

Αν και έχουν αναλάβει υπηρεσία από τον περασμένο Σεπτέμβριο εξακολουθούν να παραμένουν απλήρωτοι μέχρι και σήμερα οι περίπου 15.000 ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν στα κανονικά ωρολόγια προγράμματα των σχολείων.

Η πολύμηνη καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων στις περισσότερες περιπτώσεις έχει φτάσει τους εκπαιδευτικούς στα όρια της απόγνωσης, επειδή όλους αυτούς τους μήνες σπατάλησαν τα λιγοστά χρήματα που τους είχαν απομένει για τα έξοδα μετακίνησης από σχολείο σε σχολείο, έτσι, θα περάσουν τις γιορτές χωρίς χρήματα.

Τα γενικότερα στοιχεία και η κατάσταση τονίζουν εκπαιδευτικοί που εργάζονται για 5-6 χρόνια ως ωρομίσθιοι είναι ιδιαίτερα άσχημα, σε αυτό συντελεί και η εδώ και 10 χρόνια σκόπιμη συρρίκνωση του αριθμού των μονίμων διορισμών, αλλά και των αναπληρωτών που έφερε στα δημόσια σχολεία τις ευέλικτες μορφές εργασίας και μερικής απασχόλησης, κατ αυτό τον τρόπο υποβαθμίζεται σημαντικά και το εκπαιδευτικό έργο. Ένας ωρομίσθιος εκπαιδευτικός εργάζεται για 12 ώρες την εβδομάδα το ανώτερο, δεν μπορεί να κάνει κάποια άλλη εργασία επειδή είναι αναγκασμένος να πηγαίνει σε 3-4 σχολεία την ημέρα και αμείβεται με το ποσό των 7 ευρώ την ώρα.

Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι, για τις έκτακτες ανάγκες λειτουργίας των σχολείων και σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία πρέπει να προσλαμβάνονται προσωρινοί αναπληρωτές, το ΥΠΕΠΘ όμως καταστρατηγώντας την νομοθεσία προσλαμβάνει παράνομα χιλιάδες ωρομισθίους. Για το ζήτημα αυτό κατατέθηκε πρόσφατα στην Ηλεία και μήνυση. Διαβάστε περισσότερα για το ζήτημα [www.edra.gr] =

Υπό οικονομικό έλεγχο η Λετονία

H Λετονία στο επόμενο διάστημα θα λάβει € 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε δάνεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την ενίσχυση της οικονομίας της , που επλήγη σοβαρά από την εν εξελίξει παγκόσμια οικονομική κρίση.

Η Λετονία είναι η δεύτερη χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης μετά την Ουγγαρία που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα εξαιτίας της κρίσης.

Τα δάνεια έρχονται σε αντάλλαγμα για ένα προσυμφωνημένο πακέτο μέτρων λιτότητας που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμφώνησε με τις αρχές της Λετονίας προκειμένου να υλοποιήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής. Ευρείες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και μείωση των μισθών, ιδίως στο δημόσιο τομέα έχουν εγκριθεί από το κοινοβούλιο της χώρας. Η Λετονία έχει στόχο να περιορίσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε 5%του ΑΕΠ το 2009 και σε 3% το 2011.

Η Επιτροπή σε συνεργασία με την Οικονομική και Δημοσιονομική Επιτροπή θα παρακολουθεί στενά και τακτικά ότι η όρους οικονομικής πολιτικής που συνοδεύουν τη χρηματοδοτική συνδρομή που είναι σε πλήρη εφαρμογή και μπορεί να ζητήσει πρόσθετα μέτρα όταν και εφόσον οι περιστάσεις το απαιτούν.

H κρίση φέρνει ανησυχία

Η οικονομική κρίση έχει κάνει τους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο να ανησυχούν για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας τους, έτσι ο φόβος της απώλειας θέσεων εργασίας έχει ανοίξει μια νέα εποχή λιτότητας, καθώς ελάχιστοι είναι όσοι κάνουν αγορές αυτή την εποχή, επίσης η προοπτική αύξησης της ανεργίας κάνει τους καταναλωτές διστακτικούς.

Απο την άλλη πλευρά οι έμποροι λιανικής είδαν μια μεγάλη και απότομη μείωση στις πωλήσεις τους που έφτιασε στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 χρόνων. Η ύφεση έχει δημιουργήσει και αρνητική ψυχολογία, οι άνθρωποι παντού έχουν γίνει πολύ νευρικοί, παρατάνε τα αυτοκίνητα τους οπού να είναι, στους δρόμους οδηγούν απρόσεκτα κτλ

Τα πολυκαταστήματα και οι έμποροι αν και έχουν κάνει μεγάλες περικοπές στις τιμές, οι καταναλωτές δύσκολα αγοράζουν, αρκετοί καταναλωτές θεωρούν ότι τα μεγάλα πολυκαταστήματα αυτή την εποχή κάνουν προσφορές σε εμπορεύματα παλαιότερων χρόνων. Οι έμποροι λιανικής έχουν και αυτοί ρίξει αισθητά τις τιμές , δεν έχουν όμως μεγάλα περιθώρια όπως τα πολυκαταστήματα. Χιλιάδες όμως είναι αυτη την εποχή και οι καταναλωτές που για να αγοράσουν κάνουν παζάρια για την τιμή, παζάρια έχουν παρατηρηθεί ακόμη και σε εστιατόρια.

Αλλά και στα καταστήματα ηλεκτρικών είδων υπάρχουν μεγάλες προσφορές, αρκετά όμως προϊόντα που πωλούνται σε χαμηλές τιμές σύμφωνα με καταναλωτές είναι αναμφιβόλου ποιότητας.

Με τις Προοπτικές εργασίας και κατανάλωσης για το 2009 να φαίνονται περιορισμένες, μακροπρόθεσμες προβλέψεις αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να γίνουν λένε χιλιάδες πολίτες, η προοπτική της αύξησης της ανεργίας μεγαλώνει την ανησυχία.

Ο αντικαπνιστικός νόμος στην Ισπανία

Μπορεί o αντικαπνιστικός νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους κλειστούς χώρους στην Ισπανία να τέθηκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2006, η πώληση τσιγάρων και προϊόντων καπνού όμως αντί να μειωθεί αυξήθηκε η έδειξε σταθεροποίηση.

Ως βασικές αιτίες της αύξησης των πωλήσεων προϊόντων καπνού εκτιμούν οι ειδικοί είναι, οι χαμηλές τιμές τους, η αύξηση του πληθυσμού, οι μετανάστες, οι ελάχιστες επιθεωρήσεις ή καταγγελίες και το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια καθολική και ολοκληρωμένη θεραπεία για εκείνους που θέλουν να σταματήσουν το κάπνισμα.

Παράλληλα, αρκετοί επιχειρηματίες χώρων διασκέδασης δεν εφάρμοσαν το μέτρο φοβούμενοι ότι θα χάσουν πελάτες. Ιδιαίτερα χαμηλό είναι και το ποσοστό των νέων των 16 -24 ετών που την τελευταία 8ετια σταμάτησαν το κάπνισμα από 31,6% το 2001 σε 27,4% το 2006. Τα στοιχεία για την αγορά καπνού έχουν προβληματίσει αρκετά τις αντικαπνιστικές οργανώσεις που μιλούν μια μια μεγάλη αντίφαση στην εφαρμογή του κανόνα.

Στη χώρα μας η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους θα απαγορεύεται από την 1η Ιουλίου 2009, με δεδομένο όμως ότι σε άλλες χώρες με παρόμοια με τη δική μας νοοτροπία (η εμπειρία της Ισπανίας) δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα στη μείωση του αριθμού των καπνιστών, στο πλαίσιο της καταπολέμησης του καπνίσματος θα πρέπει να ενισχυθούν τα μέτρα πρόληψης και η ενημέρωση, κύρια, στις μικρότερες ηλικίες όπου το κάπνισμα τα τελευταία 10 χρόνια παρουσιάζει αυξητικές τάσεις.

Με δεδομένη την πραγματικότητα

Λαμβανομένων υπόψη των σημερινών αναγκών και τη διογκούμενη αύξηση της ανεργίας, ειδικά στους νέους πτυχιούχους, η πρόσφατη απόφαση του ευρωκοινοβουλίου για την οργάνωση του χρόνου εργασίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα σημαντικό σκαλοπάτι δημιουργίας - εργαλείο για διέξοδο από την εργασιακή και οικονομική κρίση που μαστίζει εκατομμύρια νέους και εργαζόμενους.

Κατά τη γνώμη αρκετών αναλυτών οι ακραίες θέσεις που είχαν επικρατήσει μέχρι σήμερα στην Ευρώπη ως αναφορά τις εργασιακές σχέσεις κτλ, το 65ωρο κατά πολλούς ήταν το άλλο άκρο του 35ωρου και ως εκ τούτου επρόκειτο για ακραία θέση. Ως γνωστό, το 35ωρο επέκτεινε τη φτώχεια και περιθωριοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους, επίσης, ποιοτικά χαρακτηριστικά σε συνθήκες επισφαλούς απασχόλησης ήταν αδύνατο να υπάρξουν.

Τελικά, η πράξη απέδειξε ότι το 35ωρο και η μερική απασχόληση μοίρασαν την εργασιακή πίτα σε περισσοτέρους χωρίς να την αυξήσουν.
Από την άλλη πλευρά το 65ωρο θα έκανε τον εργαζόμενο -όμηρο να χάσει την αίσθηση του χρόνου (η μέρα έχει όρια) χωρίς υποχρεωτικά να κερδίζει περισσότερα χρήματα και θα άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αυξηθεί σημαντικά η ανεργία, με ότι όλα αυτά συνεπάγονται για την ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων.

Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που ανέδειξε η τρέχουσα κρίση και έχει άμεση σχέση με τις εργασιακές σχέσεις είναι το γεγονός και αποδείχτηκε, οτι μόνο με μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις και με μέτρα που αυξάνουν τις δημόσιες δαπάνες μόνο και μόνο για την τόνωση της κατανάλωσης οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη στη βάση της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει, κύρια, επειδή δεν παρέχει ευκαιρίες &προοπτική ισόρροπης ανάπτυξης και κοινωνικής ενσωμάτωσης των φτωχότερων.

Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο των προσπαθειών για την καταπολέμηση των συνεπειών της παγκόσμιας κρίσης είναι απαραίτητο να δοθούν από το κράτος χρήματα σε δαπάνες υποδομής για την ανάπτυξη και βελτίωση του ανθρώπινου δυναμικού, στην κατασκευή, αποπεράτωση και βελτίωση των δρόμων, των περιφερειακών αεροδρομίων και λιμανιών, στην υγεία, στην περαιτέρω συνένωση και αναβάθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, για σχολεία, πανεπιστήμια και αθλητικές εγκαταστάσεις, στον πολιτισμό, να δοθούν κίνητρα στους νέους ανθρώπους να αποκτήσουν πρόσβαση σε «εύκολες χρηματοδοτήσεις» προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση στον τόπο καταγωγής τους ή να αναβαθμίσουν την παραγωγή τους, στον επαναπατρισμό ανθρώπινου δυναμικού, στη στήριξη της οικογένειας κτλ.

Παράλληλα, οι κυβερνήσεις, τόσο επειδή είναι αναγκαίο όσο και εξαιτίας της συγκυρίας είναι απαραίτητο να ανανεώσουν το πολιτικό προσωπικό τους και να αναπροσαρμόσουν τις θέσεις τους συνολικά, για τους διακινούμενους εργαζομένους και το ευέλικτο ωράριο εργασίας, αλλά και να προσπαθήσουν για τη βελτίωση των όρων εργασίας και πρόσβασης στην εργασία, την εξάλειψη των χαμηλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας, την αύξηση των μισθών, τη θέσπιση βασικού εισοδήματος ασφάλειας σε περιπτώσεις ανάγκης κτλ…

Η απόφαση του Ε.Κ. για την οργάνωση του χρόνου εργασίας

H απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να απορρίψει την περαιτέρω ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας και την επέκταση των ωρών εργασίας σε 65 έχει τοσο συμβολική οσο και πρακτική αξία. Στην οδηγία, που είχε εγκρίνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον περασμένο Ιούνιο, προβλεπόταν η ατομική ρήτρα αυτοεξαίρεσης (opt-out), σύμφωνα με την οποία εργοδότης και εργαζόμενος θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε ατομική σύμβαση, με σκοπό την παράταση της εργάσιμης εβδομάδας έως και τις 60-65 ώρες, η απόφαση δεν αποδέχεται την έννοια του ανενεργού χρόνου εργασίας και απαιτεί οποιαδήποτε παρέκκλιση να γίνεται μέσω συλλογικών συμβάσεων κτλ.

Με την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία δεν αποδέχεται την κοινή θέση του Συμβουλίου, απαιτούνται από τα κράτη μέλη οι παρακάτω σημαντικές αλλαγές

α) Η μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας στην ΕΕ θα πρέπει να ανέρχεται σε 48 ώρες (κατά μέσο όρο ετησίως) και όλες οι παρεκκλίσεις από αυτόν τον κανόνα θα καταργηθούν.

β)Προτείνεται η κατάργηση του «opt-out» σε μια περίοδο τριών ετών και για το μεταβατικό διάστημα ορίζονται αυστηρότερες προϋποθέσεις.

γ) Το σύνολο του χρόνου εφημερίας θεωρείται χρόνος εργασίας.

δ) Άρθρο 2α. Για τον υπολογισμό του συνολικού χρόνου εργασίας, στην περίπτωση εργαζομένων με περισσότερες από μία συμβάσεις εργασίας, ο χρόνος εργασίας του εργαζόμενου είναι το σύνολο των περιόδων του χρόνου εργασίας που αναφέρεται σε κάθε μία από τις συμβάσεις, κτλ. Κατά συνέπεια οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν τις θέσεις τους

Η απόφαση: [www.europarl.europa.eu]

Πολιτικές πολυπλοκότητες

ΧΩΡΙΣ αμφιβολία η σοβαρότητα των οικονομικών σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο λόγω της διεθνούς κρίσης και η κοινωνική κρίση που πλήττει χιλιάδες ανθρώπους ενθαρρύνει την κοινωνική δυσαρέσκεια. Η κρίση μπόρεσε όμως να αναπτυχθεί επειδή βρήκε σαθρό περιβάλλον, δηλαδή, ένα άπληστο χρηματοπιστωτικό σύστημα, έναν υπερχρεωμένο και εξαρτημένο ιδιωτικό τομέα (μικρομεσαία επιχείρηση κτλ) και μια οικονομικά εξαθλιωμένη κοινωνία.

Σε αυτό το πλαίσιο τα μμε αντί να ασκήσουν ουσιαστικό πολιτικό έλεγχο παρασύρονται σε ένα ελεγχόμενο στρατηγικό πλαίσιο χειραγώγησης της κοινής γνώμης που ως απώτερο στόχο έχει τη διαμεσολάβηση για την κατάληψη της εξουσίας ή ακόμη και την εξυπηρέτηση, σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα η παρέμβαση τους είναι καθοριστική.

Στο ίδιο μήκος κύματος λειτουργούν και αρκετά μεγάλα συνδικάτα, βρίσκονται αποκομμένα από τον πληθυσμό που εκπροσωπούν, έτσι δεν καταφέρνουν ούτε να ευαισθητοποιήσουν, αλλά ούτε και να ρυθμίσουν κοινωνικά ζητήματα. Εκτός αυτού τα μέσα πίεσης που χρησιμοποιούν θεωρούνται παρωχημένα. Αρκετοί πάλι λένε ότι το μήνυμα των φορέων δεν έχει σαφή προσανατολισμό.
Από την άλλη πλευρά είναι σχεδόν σίγουρο ότι στόχος αρκετών ομάδων συμφερόντων είναι η χρηματοπιστωτική, εργασιακή και πολιτική χειραγώγηση.

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα προαναφέρθηκαν αλλά και άλλα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως ένα βαθμό στατικό τo μοντέλο της δημοκρατίας στη χώρας μας και αυτό συμβαίνει τόσο σε κεντρικό, όσο και περιφερειακό επίπεδο. Οι πολίτες θεωρούν ότι λειτουργεί κατά το πρότυπο όσων κατέχουν την εξουσία, λόγω της δύναμης και λόγω μεγέθους όσων ασκούν οικονομική επιρροή από τις ομάδες ειδικών συμφερόντων που κατά βάση τυγχάνουν διακριτικής μεταχείρισης.

Κατ΄ αυτό τον τρόπο και δεδομένης της πολυπλοκότητας επιτυγχάνεται αποπροσανατολισμός των δημόσιων πόρων και αποκλειστική κυριότητα των φυσικών πόρων. Η συστηματική αναπαραγωγή των φαινόμενων χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο δημιουργεί - αυξάνει την αλληλεξάρτηση και παρ εκτρέπει τις προτεραιότητες. Επίσης, η παγίωση της θεσμικής και λειτουργικής εκτροπής σε αρκετές περιπτώσεις παρεμποδίζει τη λήψη και υλοποίηση αποφάσεων εκλεγμένων οργάνων , εντείνει το κλίμα πολιτικής αναταραχής, μειώνει το βιοτικό επίπεδο, την ποικιλομορφία και την ισότητα των ευκαιριών, κτλ. Πως όμως μπορεί μια κοινωνία μεγάλων ανισοτήτων που δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες των μελών της και δεν ανανεώνεται να αναπτυχθεί;

Κοινοποιήσεις & κοινωνική δυσαρέσκεια

Οι κινητοποιήσεις των νέων ανεξάρτητα από τα θετικά ή αν θέλετε, όπως λένε αρκετοί και τα αρνητικά στοιχεία που είχαν – έχουν, ορισμένες πτυχές τους θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επικοινωνιακές. Οι εικόνες όλων όσων έγιναν έκαναν το γύρω του κόσμου και μέσω της τηλεόρασης έφτασαν σε κάθε σπίτι, έτσι χιλιάδες τηλεθεατές έγιναν παθητικοί δέκτες μεγάλου όγκου πληροφοριών, εικόνων κτλ, ορισμένα από όσα έγιναν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εκδηλώσεις που ως σκοπό είχαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των τηλεθεατών.

Μέσα όμως σε αυτή την κατάσταση που οι εικόνες «τρέχουν και χάνονται» ο πολίτης δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ουσιώδες από το επουσιώδες, δεν μπορεί να ξεχωρίσει το πραγματικό πρόβλημα από το μη πρόβλημα κτλ

Επειδή όμως στην εποχή μας ο τακτισμός και η ευκαιριακή εκμετάλλευση των συγκυριών για ιδιοτελής σκοπούς έχει υπερισχύσει της ουσίας, αρκετοί με την έναρξη των γεγονότων θεώρησαν ότι έπρεπε να λειτουργήσουν μέσα σε αυτό το πλαίσιο με μοναδικό στόχο να αποκομίσουν κομματικά ή άλλα οφέλη.

Από την άλλη μεριά η πορεία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι τέτοια που δεν επιτρέπει σε κανέναν να προσπαθεί να διαμορφώσει μια θετική ή αρνητική εικόνα μόνο και μόνο για το φαίνεσθε, τι στιγμή μάλιστα που η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού χρεώνεται συνεχώς στις πιστωτικές κάρτες, στο μπακάλη, στον κρεωπολη, στον περιπτερά κτλ. Η όποια αλλαγή οπτικής ή προβληματικής ή εκμετάλλευσης επιχειρείται θα μπορούσε να χαρακτηριστεί (Hacking Democracy) και δεν συμβαδίζει με την κοινωνική πραγματικότητα, κανείς δεν πείθεται, όποιος δε το επιχειρεί στα μάτια της κοινωνίας γίνεται, έλλειψη αντανακλαστικών, γραφικός και δεν εκφράζει τους πολίτες κύρια επειδή στις μέρες μας λίγοι είναι όσοι στη βάση της κοινωνίας δεν έχουν προβλήματα.

Για αυτούς και άλλους λόγους μια εβδομάδα μετά την έναρξη των γεγονότων ελάχιστοι είναι πλέον όσοι δεν συμμερίζονται τα παιδιά που βγήκαν στους δρόμους, στο πρόσωπό τους είδαν τα δικά τους προβλήματα. Η περίπτωση δείχνει ότι οι εποχές, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν έχουν αλλάξει. Δεν υπάρχει πλέον η μεσαία τάξη που πάντα αποτελούσε στήριγμα των κυβερνήσεων. Κατά συνέπεια όσο θα απομακρύνεται το πολιτικό σύστημα από την κοινωνία, τόσο θα αυξάνονται κύρια λόγω αβεβαιότητας, οι δυνατότητες για κοινωνική δυσαρέσκεια.

ΑΝΑΒΟΛΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Mε απόφαση του ΑΣΕΠ και λόγω της γενικότερης αναταραχής των τελευταίων ημερών στο χώρο της Παιδείας, και των αντικειμενικών δυσκολιών που έχουν ανακύψει για τη διεξαγωγή του γραπτού διαγωνισμού αποφασίστηκε η αναβολή της διεξαγωγής του που επρόκειτο να διεξαχθεί στις 20 και 21 Δεκεμβρίου 2008.
Η νέα ημερομηνία διεξαγωγής του διαγωνισμού παραμένει άγνωστη.

Παρόλα αυτά ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ και η χρησιμότητά του τα τελευταία χρόνια έχουν αμφισβητηθεί έντονα από χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Παράλληλα υπάρχουν και καταγγελίες ότι οι εξετάσεις είναι διαδικασία κατάταξης κατά το δοκουν της κεντρικής επιτροπής των εξετάσεων.

Για το ζήτημα αυτό πρόσφατα εκπαιδευτικός από το νομό Ηλείας προσέφυγε στη δικαιοσύνη επειδή του άλλαξαν τα γραπτά.
Ο εν λόγω εκπαιδευτικός επικαλούμενος το άρθρο 5Α του συντάγματος κατόρθωσε με εισαγγελική εντολή να πάρει τα γραπτά του, έτσι διαπίστωσε ότι το απαντητικό φύλο των ερωτήσεων πολλαπλών επιλογών δεν ήταν το δικό του , κτλ

Αξίζει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με το νόμο 2190-1994 «Σύσταση ανεξάρτητης αρχής για την επιλογή προσωπικού και ρύθμιση θεμάτων διοίκησης» απαγορεύεται η λειτουργία ιδιωτικών φροντιστηρίων ή η οργάνωση προγραμμάτων ή μαθημάτων από ιδιωτικά φροντιστήρια ή «ινστιτούτα» ή σχολές, περιλαμβανομένων και εκείνων που λειτουργούν ως παραρτήματα ή κατ' εξουσιοδότηση στολών της αλλοδαπής, κάθε βαθμίδας και μορφής, για προετοιμασία συμμετοχής σε διαγωνισμούς καθιερούμενους ή προβλεπόμενους με τον παρόντα νόμο, όμως παρά την νομική απαγόρευση λειτουργεί ανεξέλεγκτα εδώ και χρόνια από ιδιωτικά φροντιστήρια βιομηχανία παραγωγής υποψηφίων.

Διαβάστε περισσότερα για το ζήτημα:

http://neoinileias.blogspot.com/2008/05/blog-post_7200.html

Κύμα κακοκαιρίας

Οι σφοδρές χιονοπτώσεις, οι χαμηλές θερμοκρασίες και το τσουχτερό κρύο που πλήττουν τη δυτική Ευρώπη και την Αμερική έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα και επηρεάσει σημαντικά την καθημερινότητα των ανθρώπων.


Σε αρκετές πολιτείες των Ηνωμένων πολιτειών δεκάδες σχολεία και πανεπιστήμια έχουν κλείσει, οι δρόμοι είναι παγωμένοι, στο Σικάγο ακυρώθηκαν πάνω από 300 αεροπορικές πτήσεις, χιλιάδες σπίτια έχουν μένει χωρίς ρεύμα και θέρμανση.
Σε αρκετές περιοχές το ύψους του χιονιού έχει ξεπεράσει το μισό μέτρο. Από τις χαμηλές θερμοκρασίες και το τσουχτερό κρύο έχουν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 20 άνθρωποι, αυτή την εποχή σε αρκετά δυσχερή θέση βρίσκονται όσοι δεν μπορούν να προμηθευτούν ενέργεια.

Κύμα κακοκαιρίας έπληξε και τη δυτική Ευρώπη, στην κεντρική Γαλλία από το περασμένο Σάββατο πάνω από 80.000 σπίτια έμειναν για πολλές ώρες χωρίς ρεύμα δρόμοι σχολεία έκλεισαν κτλ. Χιονόπτωση, βροχή και ισχυρούς ανέμους αντιμετωπίζει και η Ισπανία όπου πολλά λιμάνια έκλεισαν λόγω του χιονιού και των ισχυρών ανέμων. Οι μετεωρολόγοι προβλέπουν ότι τα φαινόμενα θα ενταθούν με περαιτέρω μείωση της θερμοκρασίας.

Και τα παιδιά έχουν δικαιώματα

Σύμφωνα με μελέτες που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί τα παιδιά που παρουσιάζουν επιθετική συμπεριφορά είναι τα παραμελημένα ή τα κακοποιημένα παιδιά. Δεν μπορούμε να πούμε ότι όλα τα παιδιά που αυτές τις μέρες βρίσκονται στους δρόμους είναι κακοποιημένα και παραμελημένα από τους γονείς τους, μήπως όμως αυτό το κάνει έμμεσα η πολιτεία;

Αν τώρα κοιτάξουμε τα πράγματα ρεαλιστικά θα διαπιστώσουμε ότι εδώ και τουλάχιστον 2 δεκαετίες στο όνομα της κοινωνικής προόδου που θα έφερνε την Ελλάδα σύμφωνα με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει επιβληθεί πολιτική οικονομικής λιτότητας, παρόλα αυτά (και σε αντίθεση με άλλες χώρες της ΕΕ με παρόμοια προβλήματα πχ Πορτογαλία που προχώρησαν περισσότερο) κοινωνική πρόοδο ακούγαμε, κοινωνική πρόοδο δεν είδαμε, αντί αυτού, βλέπουμε χιλιάδες νοικοκυριά, επιχειρήσεις κτλ να έχουν φτάσει στο χείλος της χρεοκοπίας και τη χώρα να έχει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος. Την τρέχουσα περίοδο οι παρενέργειες από τη διεθνή οικονομική κρίση κάνουν τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα.

Κατ’ αυτό τον τρόπο η κοινωνία οδηγήθηκε πέρα από τα όρια της αντοχής της, έτσι, χιλιάδες είναι οι γονείς που δεν μπορούν εξαιτίας της φτώχειας να ικανοποιήσουν βασικές φυσικές ανάγκες των παιδιών τους. Παράλληλα χιλιάδες είναι και οι γονείς που εργάζονται μέρα- νύχτα για να ικανοποιήσουν τις δικές τους υπέρογκες ανάγκες και τις ανάγκες των παιδιών τους, τα «φροντιστήρια» κτλ στην προσπάθειά τους αυτή αμελούν τα παιδιά τους.

Από την άλλη πλευρά στα σχολεία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, οι μαθητές λένε (ειδικά στο λύκειο που είναι συμπληρωματικό του φροντιστηρίου) ότι οι μόνιμοι καθηγητές μοιάζουν σαν να βαριούνται και οι ωρομίσθιοι των 200 ευρώ το μήνα που τρέχουν σε 3-4 σχολεία απλήρωτοι για μήνες, δεν έχουν καμιά όρεξη να ασχοληθούν με το μάθημα.


Οι παραπάνω και άλλοι εξωτερικοί παράγοντες μορφοποιούν σε μεγάλο βαθμό την ανθρώπινη συμπεριφορά. Από τη σύντομη περιγραφή που προηγήθηκε καταλήγουμε να πούμε ότι, το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν σήμερα οι νέοι είναι ιδιαίτερα διαταραγμένο και το σχολείο δεν μπορεί να αποτελέσει «οδό διαφυγής». Μπροστά σε αυτές τις πράγματι πρωτόγνωρες για την ηλικία τους καταστάσεις τα παιδιά δεν διαθέτουν την απαιτούμενη ευελιξία και αυτοέλεγχο για να τις αντιμετωπίσουν. Έτσι, καθημερινά βιώνουν κακομεταχείριση,απογοητεύσεις και παραμέληση, αναπαράγοντας το βίωμα γίνονται άτολμα, οξύθυμα, και επιθετικά.

Επίσης, το βαρύ καθημερινό πρόγραμμα του σχολείου και του φροντιστηρίου κάνουν τα παιδιά να υποφέρουν από άγχος που συνοδεύεται και από οργανικά συμπτώματα. Η φυσική αγωγή που θα μπορούσε να συμβάλει στην ολόπλευρη και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών την τελευταία δεκαετία έχει μειωθεί σημαντικά από τα σχολικά προγράμματα. Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πολιτεία έχει χρέος απέναντι στους νέους και θα μπορούσε να πλησιάσει και να φροντίσει περισσότερο τα παιδιά, δεν το κάνει όμως, το μοναδικό που φροντίζει σωστά είναι να «εξατομικεύει την ενοχή» για να διασφαλίζει την ηρεμία...

Σημάδια των καιρών μας

Σε ολόκληρο τον κόσμο η περίοδος που πέρασε (ειδικά στο δεύτερο εξάμηνο του 2009) ήταν γεμάτη απρόοπτα και συγκλονιστικές εξελίξεις, τα γεγονότα εξελίχθηκαν με κινηματογραφική ταχύτητα. Κατά πολλούς η αφετηριακή δυναμική των εξελίξεων θα επιδράσει κυματικά τόσο τη σκέψη των ανθρώπων όσο και τις εξελίξεις στο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο σε ολόκληρο τον κόσμο, πολύ πιθανόν στο αμεσο και ευρύτερο μέλλον τα γεγονοτα να οδηγήσουν σε κοινωνική και πολιτική εξέλιξη.

Αν τώρα προσπαθήσουμε να ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά επάνω στα οσα σοβαρά συνέβησαν,αυτο που προς στιγμήν φαίνεται και το αναδεικνύει η εμμονή των γεγονότων είναι η ανάγκη που αισθάνονται όλο και περισσότερο άνθρωποι να προσπαθήσουν να δουν την οικονομικοκοινωνικοπολιτικη επικαιρότητα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η ανακύκλωση πρακτικών που έχουν αποτύχει και η διεθνής ρευστότητα έχουν προβληματίσει, ειδικά τον τελευταίο καιρό, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Η κρισιμότητα των καιρών επιβεβαιώνεται απ όλες τις σχετικές έρευνες. Εν τω μεταξύ συνεχώς εμφανίζονται νέα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα, τι στιγμή που ακόμη πολλά και δύσκολα προβλήματα του παρελθόντος παραμένουν άλυτα.

Έτσι, οι κατά καιρούς άστοχες επιλογές και δυσλειτουργίες της διοίκησης, καθώς και οι οργανωτικές αδυναμίες, η επικράτηση της «αρχής της ήσσονος προσπάθειας» που παρακάμπτει τα προβλήματα, η ατιμωρησία και η αναποτελεσματικότητα ενός διοικητικού μηχανισμού που δεν έχει μάθει να μαθαίνει, κτλ, διαμορφώνουν την πολιτική κουλτούρα και τις σχέσεις διοίκησης –κοινωνίας, μιας σχέσης που κατά κανόνα για λόγους πολιτικής και πελατειακής σκοπιμότητας, δεν υπάρχει αλληλεπίδραση και ειλικρινής επικοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργείται γενικευμένο κλίμα συνενοχής που λειτουργεί ως κίνητρο για τη συνέχιση των φαινομένων.

Όσο δεν ανανεώνεται το πολιτικό προσωπικό, όσο η ενδυνάμωση των θεσμών δεν είναι προτεραιότητα και η επικρατούσα επιχειρηματολογία δεν θα έχει σαφή προσανατολισμό θα προκαλούνται κοινωνικές αντιδράσεις, η βία θα απελευθερώνεται, η δυσαρέσκεια θα επεκτείνεται και θα διαιωνίζονται οι νοοτροπίες και οι πρακτικές που ευνοούν τους λίγους και αδικούν τους πολλούς.

Στην ιστορία θα μείνει

Κρίση και κουλτούρα κατανάλωσης

H οικονομική και κοινωνική κρίση όπως ήταν αναμενόμενο έχει μειώσει σημαντικά την οικονομική θέση και την αγοραστική δύναμη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, επίσης, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού εξαιτίας της μεγάλης πτώσης στην οικονομική δραστηριότητα έχει μειώσει σημαντικά τις δαπάνες του, γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ;

Αν προσπαθήσουμε να ψάξουμε τις αιτίες θα διαπιστώσουμε ότι, στις μέρες μας ένα μεγάλο μέρος από το διαθέσιμο εισόδημα αρκετών οικογενειών προορίζεται για την εξόφληση των δόσεων στα διάφορα δάνεια, για την εκπαίδευση των παιδιών, για την αγορά βασικών ειδών διατροφής, για αγορά ενέργειας, την συντήρηση του σπιτιού και του αυτοκινήτου κτλ. Στην παρούσα συγκυρία αρκετοί συνάνθρωποι μας δεν μπορούν να καλύψουν με το εισόδημα τους ούτε τις βασικές τους ανάγκες και μαζί τους χιλιάδες νέοι άνθρωποι αδυνατούν να αγοράσουν ακόμη κ ένα σάντουιτς στο σχολείο τους!. Αυτή τη στιγμή η κατάσταση έχει άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην έξοδο των ανθρώπων στα εστιατόρια, στη διασκέδαση, στα ταξίδια, στην αγορά ειδών ένδυσης κτλ. Τα φαινόμενα προκαλούν άγχος και ψυχολογικές αλλαγές στη συμπεριφορά των ανθρώπων με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωής.

Τα αδιέξοδα όμως δεν δημιουργήθηκαν σήμερα, οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών από το 2000 και μετά αυξήθηκαν, σε αρκετές περιπτώσεις παραπάνω από 100%, χωρίς αντίστοιχη αύξηση των μισθών και των εισοδημάτων. Το φαινόμενο επιδείνωσε τη φτώχεια και τις ανισότητες, το μέγεθος του προβλήματος είναι τεράστιο. Το οικονομικό κλίμα σε όλους τους τομείς είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένο και φαίνεται, η πτώση των πωλήσεων στα καταστήματα είναι μεγάλη και απότομη. Επιπλέον, υπάρχουν και χιλιάδες άνθρωποι που καθημερινά ψάχνουν να αγοράσουν φθηνά είδη πρώτης ανάγκης, σε αρκετά όμως από αυτά τα είδη και σύμφωνα με έρευνες και στοιχεία που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας η βιομηχανική παραγωγή προκειμένου να μειώσει το κόστος χρησιμοποιεί ουσίες που έχουν σημαντική και μετρήσιμη αρνητική επίδραση στην υγεία του ανθρώπου.

Συμπερασματικά και με βάση τις ενδείξεις, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως ένα μεγάλο βαθμό τα καταναλωτικά πρότυπα μας έχουν, εμμέσως πλην σαφώς επιβληθεi.Καθώς όμως φαίνεται ως αποτέλεσμα των επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης στην πραγματική οικονομία θα είναι το κλείσιμο επιχειρήσεων και οι απώλειες θέσεων εργασίας και εισοδημάτων, έτσι εκτιμάται ότι η καταναλωτική κρίση θα αλλάξει και την καταναλωτική συμπεριφορά του συνόλου της κοινωνίας. Σύμφωνα με μελέτες σε ολόκληρο τον κόσμο η κουλτούρα κατανάλωσης αναμένεται να παρουσιάσει στο άμεσο μέλλον σημαντικές μεταβολές.

Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις

Είναι αλήθεια ότι η εκπαίδευση είναι το μέσο υλοποίησης των στόχων της κοινωνίας και μέσω αυτής επιδιώκεται η δημιουργία της κοινωνίας του μέλλοντος. Οι αξίες και τα πρότυπα που μεταδίδει η σημερινή γενιά στη γενιά που ακολουθεί θα είναι και οι αξίες και τα πρότυπα της κοινωνίας του μέλλοντος.

Ωστόσο, σε μια πολυσύνθετη πραγματικότητα με ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον όπως το σημερινό το περιεχόμενο και ο τρόπος λειτουργίας της εκπαίδευσης είναι απαραίτητο να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής.

Στη χώρα μας όμως εδώ και αρκετά χρόνια το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αφημένο στην τύχη του. Σε ο,τι αφορά τον τρόπο λειτουργίας χαρακτηρίζεται από μια «κρυμμένη» και συνεχή αναβλητικότητα στη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων. Παράλληλα, υπάρχει ένα τεράστιο πλέγμα από νόμους, διατάξεις, αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα, που πολλές φορές, είτε συγκρούονται, είτε δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται κατά το δοκούν με αποφάσεις τις στιγμής.
Η «μπερδεμένη» κατάσταση αποτελεί άλλοθι να μη γίνεται τίποτα, εκτός αυτού πολλά απ’ όσα γίνονται (στο χώρο της εκπαίδευσης) δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά.

Από την άλλη πλευρά οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι φοιτητές εδώ και 2 δεκαετίες βρίσκονται στους δρόμους με μηδενικό αποτέλεσμα.
Οι μαθητές είναι όλη τη μέρα ανάμεσα στους 4 τοίχους του σχολείου και του φροντιστηρίου, καθώς λένε, στο σχολείο, ειδικά στο λύκειο δεν κάνουν μάθημα, πηγαίνουν για να πηγαίνουν. Το λύκειο έχει γίνει συμπληρωματικό του φροντιστηρίου, η διαρροή του οικογενειακού εισοδήματος στην παραπαιδεία είναι τεράστια.
Το σύστημα εισαγωγής στην 3βαθμια εκπαίδευση είναι «εξαναγκαστικό». Τα πανεπιστήμια υπολειτουργούν εδώ και καιρό, χιλιάδες είναι και οι νέοι που ξενιτεύονται για να σπουδάσουν, αρκετοί από αυτούς δεν ξαναγυρίζουν για μόνιμη εγκατάσταση στην πατρίδα κτλ.

Η μέχρι σήμερα πολιτική νοοτροπία δείχνει ότι τα προβλήματα δεν έχουν γίνει κατανοητά, είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει «επαρκές κίνητρο» να προβούν σε μέτρα που θα καταπολεμήσουν στη ρίζα τους τα αίτια που αναπαράγουν τα προβλήματα.
Έτσι, μέχρι στιγμής η αλλαγή νοοτροπίας που επιζητείται απο το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας στα δρώμενα της εκπαίδευσης, δυστυχώς, ακόμη δεν έφτασε...

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ανεπαρκές θεσμικό πλαίσιο σε συνδυασμό με τη χρόνια υποχρηματοδότηση έχει συσσωρεύει μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις. Χωρίς αμφιβολία, το σύνολο των προβλημάτων έρχονται από το χθες, η λύση τους όμως είναι υπόθεση του σήμερα.
Όλα τα παραπάνω είναι διαπιστώσεις, με διαπιστώσεις, όμως, δεν λύνονται τα προβλήματα!

Κρίση & αυξανόμενη αντίθεση

Αν κάνουμε μια μικρή προσπάθεια να σκιαγραφήσουμε το πρόσφατο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι εδώ και 2 δεκαετίες οι κυβερνήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, παρόλο που υπήρχαν σοβαρές διαμαρτυρίες, δεν έκαναν τις ανάλογες παραχωρήσεις στα κοινωνικά αιτήματα. Οι φωνές διαμαρτυρίας δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, κατά πολλούς η κατάσταση και αυτό έγινε σε ολόκληρη την Ευρώπη, είχε κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, δημιούργησε κοινωνικό πισωγύρισμα που με τη σειρά του οδήγησε στην τρέχουσα οικονομικοκοινωνική κρίση.

Το ξέσπασμα της πρωτοφανούς σε μέγεθος χρηματοπιστωτικής κρίσης που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην πραγματική οικονομία κατά πολλούς σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου γεμάτης ψευδαισθήσεις γύρω από τις δυνατότητες να υπάρξει ισορροπημένη και διευρυμένη με βάση τις σύγχρονες ανάγκες οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη μέσω της εφήμερης οικονομίας των χρηματοπιστωτικών αγορών. Ο τρόπος λειτουργίας, (ο «ελεγχόμενος» ανταγωνισμός σε μια χωρίς έλεγχο αγορά δημιούργησε κερδοσκοπία) σε ολόκληρη την Ευρώπη, του οικονομικού συστήματος και η δογματική προσήλωση σε οικονομικές αντιλήψεις που τις ξεπέρασε προ πολλού η πραγματικότητα, φάνηκε να δίνει μόνο άμεση διέξοδο στα γενικότερα οικονομικά κτλ προβλήματα.

Από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν όλα αυτά το χρόνια που πέρασαν πάντα πλήττονταν οι ίδιοι άνθρωποι, δηλαδή, τα χαμηλά εισοδήματα, οι μικρομεσαίοι, υποαπασχολούμενοι, οι άνεργοι κτλ έτσι, εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να επιβιώνουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Παντού κυριάρχησαν οι μεγάλες αντιθέσεις. Σε ατομικό επίπεδο κάποιοι λίγοι που μπορούσαν να φτάσουν πιο εύκολα στις ευκαιρίες επέδειξαν επιτυχίες, αδιαφορώντας για οτιδήποτε πέραν του κέρδους. Αντίθετα, σε επίπεδο κοινωνικής και κρατικής οργάνωσης τα πράγματα έγιναν χειροτέρα.

Από την άλλη πλευρά μέτρα για την κοινωνική ανάκαμψη ανακοινώνονται συνεχώς, ανάκαμψη όμως στο εισόδημα τους οι πολίτες δεν βλέπουν, αντίθετα η αγοραστική τους δύναμη συνεχώς μειώνεται. Τα μεγάλα θύματα όμως της κατάστασης είναι όλοι οι νέοι άνθρωποι. Μια γενιά ολόκληρη εδώ και χρόνια χρησιμοποιείται ως όμηρος και κινδυνεύει να χαθεί.

Στις μέρες μας οι απόψεις σε ολόκληρη την Ευρώπη συγκλίνουν ότι μέσα στο προσεχές διάστημα αρκετά από τα δεδομένα του τρόπου λειτουργίας τόσο στο οικονομικό επίπεδο όσο και στον γενικότερο τρόπο λειτουργίας του συστήματος πρέπει να επανεξεταστούν, όλα δείχνουν ότι λύσεις μόνο με "δεσμευτικές εγγυήσεις" δεν θα έρθουν.

Ψάχνοντας την απάντηση…

Τα δραματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα τις τελευταίες μέρες και ξεπέρασαν πολιτικούς κόμματα και συνδικάτα, έδειξαν ότι η χρόνια απραξία μεγάλης μερίδας του πολιτικού συστήματος, η προβληματική και αναποτελεσματική διαχείριση των κονδυλίων, οι χαμηλές δημόσιες δαπάνες για την παιδεία που είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη κτλ, αλλά και η πολιτική των εντυπώσεων που εφαρµόζεται εδώ και χρόνια στη χώρα μας έχει κάνει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να δυσανασχετεί αλλά και να είναι έτοιμο ανά πασά στιγμή, με όποια κ αν είναι η εξέλιξη, να συνεργαστεί για την ανατροπή του συστήματος. Στις μέρες μας η κριτική αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος έγινε αρκετά έντονη και φαίνεται.

Από την άλλη πλευρά ένα μεγάλο μέρος του μιντιακου συστήματος της χώρας εδώ και χρόνια συνεργάζεται άψογα και συνεχίζει να το κάνει, επειδή βολεύεται και εκτιμά ότι θα συνεχίσει τη βολή του, με μοναδική επιδίωξη να προαχθεί το γενικό επίπεδο των καλοπερασάκηδων πολιτικών και μη και πάντα εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο τις όποιες δυνατότητες.

Έτσι, αποδυκνείουν την ανοχή τους στη στρεβλή πραγματικότητα και παράγουν συχνά- πυκνά μηνύματα άλλοθι, όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να προάγεται το φαινόμενο της κοινωνικής διάβρωσης και να δημιουργούνται εύκολες ομοφωνίες, η κατάσταση οδηγεί αναπόφευκτα να μην αντιμετωπίζονται οι ελλείψεις και να δημιουργούνται μεγάλα κοινωνικά προβλήματα.

Κατ’ αυτό τον τρόπο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν καθημερινά τις ελλείψεις ενός «εχθρικού» κράτους! και να προσαρμόζονται σε όλο και πιο δύσκολες γ΄ αυτούς συνθήκες. Η διατήρηση συνηθειών και τρόπων πολιτικής συμπεριφοράς που αντλούν την προέλευση τους από αποτυχημένες πολιτικές πρακτικές είναι σίγουρο ότι θα διευρύνει τα όρια των ανισοτήτων και σε μεγάλο βαθμό θα δυσκολέψει την πολιτική και κοινωνική εξέλιξη

Δυσκολεύει η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας

Τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων που δοθηκαν προσφατα στη δημοσιότητα για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ χαρακτηρίζονται αρνητικά σύμφωνα με τον τουρκικό τύπο, η εφημερίδα «Μιλιέτ», κάνει λογο για «σκληρή στάση» της ευρωπαϊκής ένωσης έναντι της Τουρκίας, κύρια εξαιτίας του ζητήματος της Κύπρου κτλ.

Η εφημερίδα τονίζει ότι με την επιμονή της Γαλλίας, δεν γίνεται λόγος για «πλήρη ένταξη», αλλά επαναλαμβάνεται ο όρος «συμμετοχή», όπως άλλωστε περιέχεται στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου 2006.

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η παράγραφος 34 της έκθεσης για την ενταξιακή της πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ, αναφέρει τα παρακάτω:

1) Η λύση του Κυπριακού θα εξευρεθεί στο πλαίσιο των Ην. Εθνών και θα στηρίζεται στις αρχές επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η ΕΕ.

2) Η ΕΕ στηρίζει τις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού και θα αποδεχθεί σε οποιαδήποτε λύση συμφωνηθεί μεταξύ των δυο χωρών υπό τον όρο ότι αυτή θα τεθεί σε χωριστά δημοψηφίσματα και ότι θα είναι σύμφωνη με το κοινοτικό κεκτημένο, όπως αναφερόταν προ διετίας στην έκθεση Έρλιγκς, καθώς και επί των τεσσάρων αρχών της ΕΕ, όπως είναι π.χ. η ελευθερία διακίνησης, εγκατάστασης και το δικαίωμα της περιουσίας.

3) Η Τουρκία πρέπει να δημιουργήσει κατάλληλο κλίμα στις εν εξελίξει συνομιλίες αποσύροντας τις δυνάμεις της από την Κύπρο και αφήνοντας τους ηγέτες των δυο κοινοτήτων να αποφασίσουν για το μέλλον του τόπου τους.

Αναφορά υπάρχει και για την υποχρέωση της Τουρκίας να εφαρμόσει το πρωτόκολλο της Άγκυρας που περιλαμβάνει και τον τερματισμό του εμπάργκο, που η Άγκυρα επιβάλλει επί των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οικονομική κρίση & προεκτάσεις

Όλες αυτές τις μέρες που πέρασαν είδαμε τα μμε και τα κόμματα με εύκολες δικαιολογίες να αφηγούνται τα γεγονότα, όπως αυτά προκύπτουν χωρίς να εξηγούνε επαρκώς τα βαθύτερα αίτια και τους λόγους τις κρίσης. Αυτό όμως που συμβαίνει στην Ελλάδα προέρχεται από μια βαθιά κρίση των οποίων η κύρια πηγή είναι η ρήξη μεταξύ της πολιτικής που έχει ακολουθηθεί τα τελευταία 12 χρονιά και των προσδοκιών της νεολαίας και της κοινωνίας ως σύνολο.

Στις μέρες μας η γενική εντύπωση που έχει σχηματιστεί στην κοινή γνώμη είναι ότι, στη χώρα μας έχει δημιουργηθεί μια ιδιόμορφη ελίτ που έρχεται από το παρελθόν, τόσο κεντρικά, όσο και περιφερειακά, ορατή δια γυμνού οφθαλμού, που εδώ και αρκετά χρόνια έχει σφετεριστεί την έννοια της προόδου, χρησιμοποιώντας πάντοτε για το σκοπό αυτό κατά το δοκούν το ευρύτερο πλαίσιο των γενικών μηχανισμών, το σύνολο των πολιτών πιστεύουν ότι παντού κυριαρχεί η διαφθορά και η ευνοιοκρατία .

Από την άλλη πλευρά, τα οικονομικά προβλήματα με τα επακόλουθά τους, τα σοβαρά δομικά προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος, τα αδιέξοδα της νεολαίας κτλ έχουν αναγκάσει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να «δραστηριοποιηθεί» εδώ και καιρό απέναντι στην γενικότερη κρίση.

Είναι επίσης γεγονός ότι οι περισσότερες έρευνες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αλλά και η κοινωνική πραγματικότητα δείχνουν ότι τα κοινωνικά προβλήματα είναι τα βαθύτερα και πραγματικά αίτια της γενικότερης κρίσης, εδώ και χρόνια όμως η πολιτική διαχείριση των προβλημάτων έδινε διόρια προκειμένου να αποφευχθεί ο κοινωνικός πανικός, ο πανικός όμως και αποδείχθηκε από τα πρόσφατα γεγονότα, ήταν ήδη εδώ! Παράλληλα η ύπαρξη πολλών και αλληλοαναιρούμενων πολιτικών σε αρκετούς τομείς έχει δημιουργήσει σύγχυση ως προς το πρακτέον και η διστακτική διοίκηση δημιουργούν προϋποθέσεις να επικρατεί το εφήμερο με αποτέλεσμα να έχει κλονισθεί και η εμπιστοσύνη.

Αν τώρα προσεγγίσουμε την κοινωνία στη βάση της προκύπτει, μια ελληνική ύπαιθρος με ολόκληρα χωριά και κωμοπόλεις να έχουν ερημώσει, στη συνέχεια, θα δούμε έναν αστικό πληθυσμό να έχει χάσει τον προσανατολισμό του και να βρίσκεται οικονομικά αποδυναμωμένος και καταχρεωμένος στις τράπεζες. Χιλιάδες είναι τα νοικοκυριά που εδώ και χρόνια « ζητιανεύουν» την καθημερινότητα, η οποία για την πλειονότητα έχει γίνει δυσβάστακτη. Επιπλέον, εδώ και χρόνια στους επιμέρους τομείς κάθε παραγωγική δραστηριότητα έχει σταματήσει, η κατάσταση κατά γενική ομολογία είναι απόρροια της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε και οδήγησε στην κρίση, για αρκετούς η επιδείνωση του κλίματος κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δυσάρεστα.

Πέραν αυτών, είναι προφανές και αποδεικνύεται από την πολιτική πράξη και τα γεγονότα, ότι, οι κοινωνικές ανακατατάξεις και προβληματισμοί δεν αγγίζουν ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού προσωπικού, ειδικά όσοι χρησιμοποιούν ως άλλοθι το τραγικό συμβάν και τα δραματικά γεγονότα δείχνουν με τη στάση τους ότι, αντί να κοιτούν μπροστά, κοιτούν πίσω...

"ζητείται ελπίς"

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τα όσα δραματικά ακολούθησαν το θάνατο του 15χρονου πρέπει καταρχήν να προσπαθήσουμε να δούμε από πού αυτή η κατάσταση έρχεται και που πηγαίνει…

Είναι γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νέοι φαίνεται να απορρίπτουν την πολιτική. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μεταξύ πολιτικής και νέων υπάρχει μεγάλο χάσμα που την τελευταία δεκαετία έχει διευρυνθεί περισσότερο από ποτέ, οι νέοι σήμερα στο σύνολο τους αποστασιοποιούνται από την πολιτική.

Ένα άλλο εξίσου σημαντικό αίτιο είναι το γεγονός ότι η πολιτική και τα μμε (ως γνωστό πολιτικοί και μμε, λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία για την αναπαραγωγή μόνο των προβλημάτων και υπάρχει άμεση αλληλεξάρτηση) θεωρούνται από το σύνολο των νέων ανθρώπων και όχι μόνο ως οι βασικοί υπαίτιοι για την «παρακμή» της εποχής.
Αρκετές πολιτικές, ειδικά στην εκπαίδευση και σε αλλά ζητήματα που αφορούν τους νέους, βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό της στιγμής. Παράλληλα, αρκετά κόμματα στην χώρα μας λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ακόμη με τα παλιά πρότυπα της «εποχής του χαλκού» και από ότι φαίνεται είναι και χωρίς σαφείς στόχους. Νέα μοντέλα κομματικής πολιτικής που θα έδιναν πειστικές απαντήσεις στα νέα δεδομένα και ερωτήματα, φαίνεται ότι δεν έχουν ακόμη δημιουργηθεί. Μάλλον όμως απουσιάζουν και τα άτομα που θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μέσα από τις ανησυχίες τους και τα ενδιαφέροντα τους μια νέα κατάσταση και όσοι υπάρχουν και είναι σε αυτή την κατεύθυνση, μάλλον, έχουν αρχίσει να αποχωρούν από την πολιτική.
Από την άλλη πλευρά, οι γενικότερες πολιτικές εξελίξεις και δεδομένα δείχνουν ότι φτάσαμε στο τέλος της εποχής που ακολούθησε τη μεταπολίτευση. Για μια ακόμη φορά όμως τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και το πολιτικό σύστημα δείχνουν αδυναμία να κατανοήσουν τις διαφορετικές εκφράσεις της κοινωνίας και των παιδιών, που στην πλειοψηφεία τους αγωνίζονται για το μέλλον τους, στην προκειμένη περίπτωση καταστρέφοντας την ίδια την πόλη τους.
Βέβαια, οι μεγαλύτεροι θα πουν, κανένας και για κανένα λογο δεν έχει το δικαίωμα, να στρέφεται εναντίων αθώων πολιτών και περιουσιών και έχουν δίκιο, στην αντίπερα όχθη τα παιδιά λένε δεν έχουμε επιλογές.
Σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου όμως βασικό μέλημα πρέπει να είναι η κοινωνική συνοχή και η τήρηση της νομιμότητας τόσο από την πλευρά της διοίκησης, όσο και από την πλευρά των πολιτών.
Αν όμως δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα να πούμε ότι οι εκφράσεις των νέων βρήκαν τη «λύση» που δεν μπορούσε να βρει εδώ και χρόνια το "εγκλωβισμένο" πολιτικό σύστημα της χώρας. Τα επεισόδια είναι σίγουρο, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα, ότι σε βάθος χρόνου θα δημιουργήσουν λύσεις, το ζητούμενο είναι προς πια κατεύθυνση!.

Στη πραγματικότητα αυτό που εδώ διακυβεύεται είναι πολύ βαθύτερο, μπορεί όμως αυτή τη στιγμή ο ανώνυμος που ήταν χθες στο δρόμο να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις, φυσικά και όχι! Εκ των πραγμάτων το πολιτικό σύστημα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να οδηγήσει τη χώρα σε μια ουσιαστική νέα αστική ανανέωση. Όπως όμως κι αν έχουν τα πράγματα, σήμερα "ζητείται ελπίς"