Σε κρίση το σοσιαλιστικό κόμμα στη Γαλλία

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθήσαμε ίσως τη μεγαλύτερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει το σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας, τόσο στην κορυφή όσο και στη βάση την τελευταία 20ετια. Εκεί που όλοι περίμεναν ότι η εσωτερική εκλογική διαδικασία θα άμβλυνε τις διαφορές, η κρίση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις με απρόβλεπτο τέλος.

Τα αποτελέσματα των εσωτερικών εκλογών στη βάση, μετά την αποτυχία του συνεδρίου να εκλέξει αρχηγό, έφεραν με διαφορά 42 ψήφων νικήτρια την πρώην υπουργό Εργασίας Μαρτίν Ομπρι. Τα αποτελέσματα και η διαδικασία που ακολουθήθηκε αμφισβητούνται έντονα από την προηγούμενη υποψήφια των Σοσιαλιστών για την προεδρία της Γαλλίας Σεγκολέν Ρουαγιάλ.

Αν λάβουμε υπόψη ότι το σοσιαλιστικό κόμμα της Γαλλίας στο παρελθόν είχε επηρεάσει σημαντικά την πολιτική φιλοσοφία των σοσιαλιστικών κομμάτων στην Ευρώπη καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η κρίση για την ηγεσία του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν είναι παρά μια κρίση ταυτότητας και στρατηγικής του Ευρωσοσιαλισμού.

Έτσι γεννάται το ερώτημα, ποιο είναι σήμερα το κριτήριο βάσει του οποίου καθοδηγείται ο σοσιαλισμός στην Ευρώπη, σε ποιους εξωτερικούς ερεθισμούς αντιδρά, αν αντιδρά για να διαμορφώσει την πολιτική του πλατφόρμα.
Αν πάμε λίγο πίσω θα δούμε ότι το 35ωρο εβδομαδιαίας εργασίας στη Γαλλία χαρακτηρίστηκε πριν από μία δεκαετία από τις πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις της τότε σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Λιονέλ Ζοσπέν, επειδή η μείωση του χρόνου εργασίας θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας και έτσι θα μειωνόταν η ανεργία.

Οι επικριτές, και όχι άδικα, ισχυρίστηκαν ότι αντί να αυξήσει την εργασιακή πίτα, μοίρασε την ίδια πίτα σε περισσότερους, αύξησε το κόστος παραγωγής και άνοιξε το δρόμο για τη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης που οδήγησε σε κάμψη την οικονομική ανάπτυξη των εργαζόμενων.

Έτσι, ούτε η ανεργία μειώθηκε, αφού αρκετές επιχειρήσεις έφυγαν από την Ευρώπη αναζητώντας φθηνό εργατικό δυναμικό στις χώρες της Ασίας, αλλά και η μερική απασχόληση έγινε κανόνας. Αξίζει να αναφέρουμε οτι το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζι κατάργησε το 35ωρο.

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι, οι διαφορές στο Γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα σχετικά με τα αποτελέσματα της εκλογικής διαδικασίας δείχνουν, ότι, επικρατεί σύγχυση και δεν σημειώθηκε "ρήξη" με το παρελθόν. Επιπλέον, είναι εντυπωσιακά εμφανής η απουσία ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης, δεν φάνηκε να υπάρχει «σημαντική» πρόταση που να είναι σε θέση να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις στα σημερινά πιεστικά προβλήματα που σε μεγάλο βαθμό οι ίδιοι (δηλαδή οι σοσιαλιστές) δημιούργησαν στην Ευρώπη.