Δευτέρα, Νοεμβρίου 17

Μια άλλη άποψη για το πολυτεχνείο

ΑΠΟ:http://politispittas.blogspot.com/





«Χούντα δεν γνωρίσαμε ούτε κι ‘ ελευθερία..εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία...»



Ναι! Τη χούντα, δεν την γνώρισαν.Την κατάμαυρη εποχή που ο ένστολος ή ο μυστικός σε κατέβαζε από το λεωφορείο γιατί μουρμούρισες στο διπλανό σου «δεν είναι ζωή αυτή» δεν την βίωσαν.

Τις ημέρες που το θράσος των τύραννων ήταν τραχύ σα γυαλόχαρτο που σου ματώνει τα μάγουλα όχι, δεν τη γεύτηκαν.

Τον καιρό που όλοι ήσαν «ύποπτοι».Ούτε κι ελευθερία γνώρισαν όμως;
Κάποιοι θα πουν πως όχι μόνο ελευθερία γεύονται αλλά για την ακρίβεια απόλυτη ασυδοσία. Μην τα επαναλαμβάνω, είναι γνωστά τα όσα λέγονται, τα ακούμε τακτικά. Και βέβαια είναι πολύ εύκολο από τον καναπέ να κρίνει κανείς. Ποια είναι αλήθεια η ασύδοτη ελευθερία;

Η ελευθερία της ζωής σε έναν πλανήτη που αργοπεθαίνει;

Η ελευθερία της ζωής που σε υποχρεώνει να παραδόσεις την ύπαρξή σου ως αντιπαροχή στην εξουσία των τραπεζών για να σπουδάσεις;

Η ελευθερία της ζωής που ανοίγει μπροστά σου τις πύλες της ανεργίας ή της απασχόλησης σε οτιδήποτε άλλο από αυτό που ονειρεύτηκες και διάλεξες;

Η ελευθερία της ζωής που με χυδαιότητα ορίζεται από τους λογής γκλαμουράτους καλοταϊσμένους που πλουτίζουν με την κομπίνα την κλοπή και τον εκβιασμό και προβάλλονται ως πρότυπα από τις τηλεοράσεις;

Η ελευθερία της ζωής που έχει στερηθεί ακόμα και τις πιο αθώες χαρές; Ξεχνάμε πως γεννήθηκαν σε έναν κόσμο που ακόμα και η έκθεση στον ήλιο είναι με «δελτίο»; Και που είσαι ακόμα αγαπητέ αναγνώστη.

Η ελευθερία της ζωής σε έναν κόσμο βουβό, πελαγωμένο, έως τα θεμέλια απάνθρωπο και αδιέξοδο.Καμία ελευθερία!

Και αν τότε είχες απέναντι το απόλυτο μαύρο, τον ταυτοποιημένο φασισμό, τώρα, με όλες τις παραλλαγές του γκρίζου τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, πολύ πιο μπερδεμένα, πολύ πιο δυσανάγνωστα.
Ακόμα και στο Wall των Pink Floyd που εξέφρασε μία ολόκληρη γενιά, ο ουρανός ήταν ευδιάκριτος πάνω από τον τοίχο.

Ήξερες, καταλάβαινες γιατί έπρεπε να τον γκρεμίσεις.Τώρα;
Τώρα, μοιάζει το γκρέμισμα αναγκαίο όπως πάντα, αλλά ο ορίζοντας είναι αόρατος. Ανύπαρκτος. Χτισμένος, ακόμα και αυτός.

Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!

Τι ωραίο που ακούγεται ε;

Μα είναι, να το πω έτσι, η δουλειά, το καθήκον κάθε νέας γενιάς η Ρήξη.Αλλιώς τίποτα δεν προχωρά, τίποτα δεν κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά, ακόμα και αν, σε αυτό το «μπροστά» είναι το χείλος του γκρεμού.

3 σχόλια:

Katerina είπε...

έχεις την ελευθερία της επιλογής στάσης ζωής.

Ανώνυμος είπε...

Το ζήτημα είναι εξαιρετικά πολυδιάστατο και πολύπλοκο. Συνήθως η ελευθερία της επιλογής, καταλήγει σε αντίθεση, στη συνέχεια η ασύδοτη ελευθερία αυτού που θίγεται από τη δική σου αντίθεση και έχει τη διαχείριση της δημοκρατίας επιλέγει και επιβάλει για εσένα όρους με καταχρηστική και ασύδοτη συμπεριφορά.

Η ασύδοτη ελευθερία οδήγησε σε κατάρρευση και την παγκόσμια οικονομία.


Μεγάλη συζήτηση όμως .

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλά τα λες, να συμπληρώσω ότι επί χούντας το κράτος είχε μόνο παλιοχωροφύλακες και ρουφιάνους για να σε φιμώσει. Τώρα τα πάντα παιρνούν μέσα απ΄ το κράτος, ιδίως το οικονομικό στραγγάλισμα. Το 60 και το 70 οι μαφιόζικες πολιτικές φαμίλιες μπόραγαν να επιβάλουν λιτότητα μόνο στη διακυβέρνηση, στα κόστη και στις σπατάλες τους, τώρα με τα εργαλεία που διαθέτουν η λιτότητα επιβάλεται σ' όλο τον κόσμο... Κινούνται έξω απ' το χώρο του δικαίου παρότι τον διαμορφώνουν οι ίδιοι, τα πολιτικά λαμόγια και το μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο. Παλιά μπόραγες να πας "μακρυά απ' το κράτος", σε κάποιο νησί φερειπείν και να περάσεις ανέφελα με μικρό εισόδημα. Τώρα που έχουν εξαφανίσει τις τοπικές οικονομίες παντού όμηροι είμαστε ?