Τις τελευταίες εβδομάδες άρχισε να γίνεται ορατή η αδυναμία (ή η σκόπιμη καθυστέρηση) των ευρωπαϊκών αρχών να δώσουν οριστική απάντηση στο ζήτημα του ελληνικού δημοσίου χρέους και κατ επέκταση στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους, αν και οι παρεμβάσεις που έχουν γίνει από το 2008 και εντεύθεν (ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, χαμηλά επιτόκια για τις εμπορικές τράπεζες, πακέτα δανεισμού, αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ, κ,α.) θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν μηδενίσει την πιθανότητα συστημικής εκτροπής.
Αντ' αυτού βλέπουμε τον πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής συστημικού κινδύνου και πρόεδρο της ΕΚΤ Jean-Claude Trichet να δηλώνει ότι: “H κρίση χρέους στη ζώνη του ευρώ έχει γίνει συστημική και απειλεί να υπονομεύσει την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα, αν έγκαιρα δεν ληφθούν αποφασιστικά μέτρα, το γεγονός αυτό απειλεί την οικονομική σταθερότητα της Ένωσης στο σύνολό της και θα επηρεάσει αρνητικά την πραγματική οικονομία της Ευρώπης και πέραν αυτής"
Ο κ. Trichet εμμέσως πλην σαφώς ''λέει την αλήθεια”, δλδη -τα μέτρα αναχαίτισης που μέχρι στιγμής έλαβαν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα δεν ήταν αποτελεσματικά, δεδομενου ότι η κρίση του ελληνικού χρεους μετεξελίχθηκε σε συστημική κρίση που απειλεί την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα-, εξέλιξη που φαίνεται και από το γεγονός ότι η πραγματική οικονομία σε πολλές χώρες, όπως στην Ελλάδα, “βυθίζεται” και οι αντοχές των τραπεζών εξαντλούνται, με τις ευρωπαϊκές αρχες να ξαναφορτώνουν το λογαριασμό στους πολίτες μέσω του σχεδίου ανακεφαλαιοποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Συνεπώς, μια αναποτελεσματική πολιτική δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσει να χρησιμοποιείται καθώς ότι ήτανε να δώσει το έδωσε με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα. Έκανε ελάχιστα για να βελτιώσει τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές για την οικονομική ανάπτυξη, τις θέσεις εργασίας, την “διατηρήσιμη σύγκλιση” ,κ.α.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν, τόσο οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, όσο και η Ελληνική κυβέρνηση δεν νομιμοποιούνται πολιτικά να συνεχίσουν να ανακυκλώνουν την ίδια αδιέξοδη κατεύθυνση καθώς είναι οφθαλμοφανές ότι δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης και της Ελλάδας ειδικότερα η Ελληνική κυβέρνηση.
Ακόμη και να υπήρχαν στατιστικά κάποιες πιθανότητες να ξεπεράσουμε την κρίση με αυτό το πρόγραμμα λιτότητας, -που δεν υπάρχουν-, η απώλεια της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης όχι μόνο είναι δαπανηρές για την οικονομία, αλλά καταστρέφουν συνολικά την ελληνική κοινωνία, καθώς κανένας πλέον δεν έχει διάθεση να προσπαθεί ή να εργάζεται.
Αν η κυβέρνηση έχει αντίθετη άποψη ή θεωρεί οτι δεν έχει υπερβεί τις αρμοδιότητές της επειδή νομίζει ότι ο ελληνικός λαός επικροτεί την πολιτική που ακολουθεί, ας τον ρωτήσει μέσω εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου