Στην πολιτική οι επιλογές με συμμετοχικές διαδικασίες ή κάτω από τις εκάστοτε ειδικές συνθήκες που επικρατούν καθορίζουν την πορεία στην οικονομία, την κοινωνία στην εξωτερική πολιτική ή αλλού και τα αποτελέσματά τους οδηγούν, είτε σε νίκη, είτε στο περιθώριο κόμματα και φορείς που δεν αποδέχονται το «μετά» μιας κοινωνίας.
Σήμερα, λίγους μήνες αφότου έπεσαν οι μάσκες και η χώρα υπόγραψε το μνημόνιο δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ως προς το αν η υπαγωγή μας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ ήταν ή όχι συνειδητή επιλογή, μάλιστα χωρίς καμιά διαπραγμάτευση, της κυβέρνησης Παπανδρέου. Εξάλλου, ο αντιπρόεδρος της Θ. Πάγκαλος ήταν κατηγορηματικός, είπε ότι « το μνημόνιο είναι ευκαιρία και ευτυχία για τον τόπο» Η δήλωση πάγκαλου έρχεται να επιβεβαιώσει όσους υποστηρίζουμε την εκδοχή που λέει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου οδήγησε σε πιστοληπτική ανυποληψία τη χώρα για να «κατορθώσουν» να μεταβιβάσουν, τυπικά και ουσιαστικά, κυβερνητικές αρμοδιότητες στην ΕΕ και να φέρουν μέσω των διαδικασιών που γνωρίζουμε [θρίλερ των spreds κ.α.] το ΔΝΤ στην Ελλάδα και κατ' επέκταση στην Ευρώπη.
Επίσης, έχει αρκετές πιθανότητες και η εκδοχή στη Σοσιαλιστική Διεθνής , της οποίας πρόεδρος είναι ο Γ. Παπανδρέου να προσδοκούσαν, μέσω της έλευσης του ΔΝΤ στην Ευρώπη να πετύχουν την παλινόρθωση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη.
Ωστόσο και καθώς στην κυβέρνηση με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα δείχνουν να έχουν αρχίσει να μπερδεύονται, τα επιχειρήματα τους, ότι δηλαδή « δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω» εκφράζουν μια μοιρολατρική πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας.
Όσο τώρα θα απλώνεται η κρίση τόσο θα μειώνεται η αξιοπιστία, ο πολιτικός χρόνος και το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης. Οι εξελίξεις αυτές θα έρθουν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κυβερνητικής αδυναμίας να βγάλει την οικονομία από την ύφεση αλλά και να δώσει λύση στα απλά, πραγματικά - καθημερινά προβλήματα, που αντιμετωπίζει η κοινωνία, πράγμα που σημαίνει πρακτικά και αδυναμία εφαρμογής των όρων του μνημονίου.
Επειδή αυτά είναι γνωστά και τα προβλήματα έχουν αρχίσει να πιέζουν χωρίς να υπάρχει παραγωγή αποτελεσμάτων εφευρέθηκε από την κυβέρνηση το επιχειρησιακό σχέδιο των 30 ημερών [πέρσι, όπως όλοι θυμάστε ήταν 100 ημερών].
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με την Ευρώπη να βρίσκεται σε κατάσταση σχιζοφρένειας το ζήτημα εδώ είναι ότι συμπεριφέρνονται χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι με στοχευμένη προπαγάνδα και αποφάσεις τακτικής μπορούν να εξυπηρετήσουν μόνο βραχυπρόθεσμες επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης.
Από την άλλη πλευρά μια απλή περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης αρκεί για να αντιληφθεί κάποιος ότι τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής θα αποδειχθούν μοιραία για τον τόπο.
Επί πλέον, είναι γνωστό και ισχύει για όλα τα προβλήματα οικονομικής πολιτικής, ότι δεν μπορούν να βρεθούν λύσεις με ad hoc αποφάσεις για συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά μόνο με την εφαρμογή μιας αρχής που θα ισχύ ομοιόμορφα για όλα τα πεδία.
-Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να δίνονται στη νομαρχία Ηλείας εν μέσω κρίσης 5 εκ ευρώ για αντιπλημμυρικά έργα, ( δλδη οι γνωστές αμμοχαλικοληψίες στα ποτάμια και το καθάρισμα των δρόμων στα βουνά) και τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία να μην έχουν εκπαιδευτικό προσωπικό.
-Δεν μπορεί να γράφει η εφορία τον παραγωγό στη λαϊκή για ένα ματσάκι μαϊντανό και από την άλλη να περνάει στο ντουκου φοροδιαφυγή εκατ ευρώ στα καύσιμα και αλλού..
-Δεν μπορεί η ευρωπαϊκή επιτροπή στο πλαίσιο των στόχων της στρατηγικής της Ευρώπης για το 2020 να υποστηρίζει σε χθεσινή έκθεσή της ότι η μερική απασχόληση βαθμιαία διαβρώνει τα κέρδη των επιχειρήσεων, μειώνει την παραγωγικότητα, συμβάλει στην αύξηση της ανεργίας, οι εργαζόμενοι σε αυτές τις μορφές απασχόλησης έχουν χαμηλό προσδόκιμο ζωής και στην Ελλάδα μέσω των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας να προωθείται από Σοσιαλιστική κυβέρνηση η μερική απασχόληση και να καταστρατηγούνται εργασιακά δικαιώματα..
Δεν είναι λοιπόν περίεργα όλα αυτά; Εχει καταλάβει κάποιος γύρω από πιο αίτημα συγκροτείται η ταυτότητα της σοσιαλδημοκρατίας; Mήπως, μαζί με τους πάτρωνές τους, έχουν μπερδέψει τα πάντα μεταξύ τους για να σωθούν οι ίδιοι …
Σήμερα, λίγους μήνες αφότου έπεσαν οι μάσκες και η χώρα υπόγραψε το μνημόνιο δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ως προς το αν η υπαγωγή μας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ ήταν ή όχι συνειδητή επιλογή, μάλιστα χωρίς καμιά διαπραγμάτευση, της κυβέρνησης Παπανδρέου. Εξάλλου, ο αντιπρόεδρος της Θ. Πάγκαλος ήταν κατηγορηματικός, είπε ότι « το μνημόνιο είναι ευκαιρία και ευτυχία για τον τόπο» Η δήλωση πάγκαλου έρχεται να επιβεβαιώσει όσους υποστηρίζουμε την εκδοχή που λέει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου οδήγησε σε πιστοληπτική ανυποληψία τη χώρα για να «κατορθώσουν» να μεταβιβάσουν, τυπικά και ουσιαστικά, κυβερνητικές αρμοδιότητες στην ΕΕ και να φέρουν μέσω των διαδικασιών που γνωρίζουμε [θρίλερ των spreds κ.α.] το ΔΝΤ στην Ελλάδα και κατ' επέκταση στην Ευρώπη.
Επίσης, έχει αρκετές πιθανότητες και η εκδοχή στη Σοσιαλιστική Διεθνής , της οποίας πρόεδρος είναι ο Γ. Παπανδρέου να προσδοκούσαν, μέσω της έλευσης του ΔΝΤ στην Ευρώπη να πετύχουν την παλινόρθωση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη.
Ωστόσο και καθώς στην κυβέρνηση με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα δείχνουν να έχουν αρχίσει να μπερδεύονται, τα επιχειρήματα τους, ότι δηλαδή « δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω» εκφράζουν μια μοιρολατρική πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας.
Όσο τώρα θα απλώνεται η κρίση τόσο θα μειώνεται η αξιοπιστία, ο πολιτικός χρόνος και το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης. Οι εξελίξεις αυτές θα έρθουν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κυβερνητικής αδυναμίας να βγάλει την οικονομία από την ύφεση αλλά και να δώσει λύση στα απλά, πραγματικά - καθημερινά προβλήματα, που αντιμετωπίζει η κοινωνία, πράγμα που σημαίνει πρακτικά και αδυναμία εφαρμογής των όρων του μνημονίου.
Επειδή αυτά είναι γνωστά και τα προβλήματα έχουν αρχίσει να πιέζουν χωρίς να υπάρχει παραγωγή αποτελεσμάτων εφευρέθηκε από την κυβέρνηση το επιχειρησιακό σχέδιο των 30 ημερών [πέρσι, όπως όλοι θυμάστε ήταν 100 ημερών].
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με την Ευρώπη να βρίσκεται σε κατάσταση σχιζοφρένειας το ζήτημα εδώ είναι ότι συμπεριφέρνονται χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι με στοχευμένη προπαγάνδα και αποφάσεις τακτικής μπορούν να εξυπηρετήσουν μόνο βραχυπρόθεσμες επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης.
Από την άλλη πλευρά μια απλή περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης αρκεί για να αντιληφθεί κάποιος ότι τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής θα αποδειχθούν μοιραία για τον τόπο.
Επί πλέον, είναι γνωστό και ισχύει για όλα τα προβλήματα οικονομικής πολιτικής, ότι δεν μπορούν να βρεθούν λύσεις με ad hoc αποφάσεις για συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά μόνο με την εφαρμογή μιας αρχής που θα ισχύ ομοιόμορφα για όλα τα πεδία.
-Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να δίνονται στη νομαρχία Ηλείας εν μέσω κρίσης 5 εκ ευρώ για αντιπλημμυρικά έργα, ( δλδη οι γνωστές αμμοχαλικοληψίες στα ποτάμια και το καθάρισμα των δρόμων στα βουνά) και τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία να μην έχουν εκπαιδευτικό προσωπικό.
-Δεν μπορεί να γράφει η εφορία τον παραγωγό στη λαϊκή για ένα ματσάκι μαϊντανό και από την άλλη να περνάει στο ντουκου φοροδιαφυγή εκατ ευρώ στα καύσιμα και αλλού..
-Δεν μπορεί η ευρωπαϊκή επιτροπή στο πλαίσιο των στόχων της στρατηγικής της Ευρώπης για το 2020 να υποστηρίζει σε χθεσινή έκθεσή της ότι η μερική απασχόληση βαθμιαία διαβρώνει τα κέρδη των επιχειρήσεων, μειώνει την παραγωγικότητα, συμβάλει στην αύξηση της ανεργίας, οι εργαζόμενοι σε αυτές τις μορφές απασχόλησης έχουν χαμηλό προσδόκιμο ζωής και στην Ελλάδα μέσω των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας να προωθείται από Σοσιαλιστική κυβέρνηση η μερική απασχόληση και να καταστρατηγούνται εργασιακά δικαιώματα..
Δεν είναι λοιπόν περίεργα όλα αυτά; Εχει καταλάβει κάποιος γύρω από πιο αίτημα συγκροτείται η ταυτότητα της σοσιαλδημοκρατίας; Mήπως, μαζί με τους πάτρωνές τους, έχουν μπερδέψει τα πάντα μεταξύ τους για να σωθούν οι ίδιοι …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου