Μαζικές απεργίες, διαδηλωτές στους δρόμους, μια ολόκληρη χώρα σε αναμονή, δεν υπάρχει άνθρωπος να μην διαμαρτύρεται για τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εφαρμογή των μέτρων, κ.α.
Τελικά, στις αυτοδιοικητικές εκλογές ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού μεταξύ 55- 75% δεν πήγε να ψηφίσει.
Η εξέλιξη αυτή πρακτικά σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί πλέον πολιτικά την κοινωνία, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να μετατρέψει τα κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα σε κυβερνητικό πρόγραμμα. Όλα δείχνουν ότι έχει μετεξελιχθεί σε διαχειριστή της πολιτικής που υποδεικνύει η τρόικα, η οποία εν πολλοίς είναι εκτός λαϊκού ελέγχου.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά:
Τι να σημαίνει αυτό για την κοινωνία; τι πραγματικά θέλει ο λαός; ποιος πραγματικά φταίει για τα άσχημα δημόσια οικονομικά των τελευταίων 20 ετών;
Μήπως φταίει το γεγονός ότι οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των πολιτών;
Μήπως φταίει η γήρανση του πληθυσμού και η σχέση της με την παραγωγικότητα;
Μήπως φταίει το γεγονός ότι τα μμε συγκαλύπτουν τα πραγματικά προβλήματα;
Μήπως φταίει το γεγονός ότι οι νέοι μέχρι σήμερα έβλεπαν τον πολιτικό και την πολιτική μόνο υπό το πρίσμα της αρχής του αγοραίου ωφελιμισμού
[ εξυπηρέτηση ρουσφετιού κ.α.]
Μήπως φταίει ο τρόπος που αποφασίζουν τα θεσμικά όργανα της εε, επιβάλουν και δεχόμαστε χωρίς καμία διαπραγμάτευση σημαντικές αποφάσεις
Ότι και να φταίει το σίγουρο είναι ότι από σήμερα η Ελλάδα είναι μια διαφορετική χώρα.
Αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση, χωρίς να έχει εκλείψει το ενδεχόμενο της πολιτικής αστάθειας και των πρόωρων εκλογών θα αναγκαστεί να ψάξει τρόπους να διατηρηθεί στην εξουσία και να αντιμετωπίσει τα πολλά κοινωνικά προβλήματα χωρίς να ζητάει περισσότερες θυσίες από τους αδύναμους , όμως με τα σημερινά δεδομένα της οικονομίας και την πιεση που ασκεί η τρόικα για πρόσθετα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα μια τέτοια εξέλιξη δύσκολα θα έρθει.
Oλοι γνωρίζουν ότι η οικονομική πολιτική και το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής δεν οδηγούν πουθενά και αφήνουν ελάχιστα περιθώρια να υπάρξουν εναλλακτικές λύσεις, μάλιστα δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα μπορούν να επιλύσουν με αποτέλεσμα να πλήττεται ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία της κυβερνητικής πολιτικής και κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία που ενδεχομένως θα αναπτυχθεί στο μέλλον .
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι, η οριακή επικράτηση του κυβερνώντος κόμματος στους 2 μεγάλους δήμους της χώρας και το χρώμα του εκλογικού χάρτη αλλοιώνουν την πραγματική εικόνα[ αποχή] , δημιουργούν λάθος εντυπώσεις και απομακρύνουν από την πραγματικότητα, το μοναδικό που φαίνεται να πετυχαίνουν είναι να μετριάζουν πρόσκαιρα την εγχώρια δυσαρέσκεια .
Αν η κυβέρνηση και το πελατειακό κράτος εκλάβουν το αποτέλεσμα των εκλογών ως συναίνεση της κοινωνίας να συνεχίσουν στην ίδια αντιπαραγωγική πολιτική πρακτική πολύ σύντομα η χώρα θα οδηγηθεί σε καταστροφή επικών διαστάσεων.
Τελικά, στις αυτοδιοικητικές εκλογές ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού μεταξύ 55- 75% δεν πήγε να ψηφίσει.
Η εξέλιξη αυτή πρακτικά σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί πλέον πολιτικά την κοινωνία, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να μετατρέψει τα κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα σε κυβερνητικό πρόγραμμα. Όλα δείχνουν ότι έχει μετεξελιχθεί σε διαχειριστή της πολιτικής που υποδεικνύει η τρόικα, η οποία εν πολλοίς είναι εκτός λαϊκού ελέγχου.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά:
Τι να σημαίνει αυτό για την κοινωνία; τι πραγματικά θέλει ο λαός; ποιος πραγματικά φταίει για τα άσχημα δημόσια οικονομικά των τελευταίων 20 ετών;
Μήπως φταίει το γεγονός ότι οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των πολιτών;
Μήπως φταίει η γήρανση του πληθυσμού και η σχέση της με την παραγωγικότητα;
Μήπως φταίει το γεγονός ότι τα μμε συγκαλύπτουν τα πραγματικά προβλήματα;
Μήπως φταίει το γεγονός ότι οι νέοι μέχρι σήμερα έβλεπαν τον πολιτικό και την πολιτική μόνο υπό το πρίσμα της αρχής του αγοραίου ωφελιμισμού
[ εξυπηρέτηση ρουσφετιού κ.α.]
Μήπως φταίει ο τρόπος που αποφασίζουν τα θεσμικά όργανα της εε, επιβάλουν και δεχόμαστε χωρίς καμία διαπραγμάτευση σημαντικές αποφάσεις
Ότι και να φταίει το σίγουρο είναι ότι από σήμερα η Ελλάδα είναι μια διαφορετική χώρα.
Αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση, χωρίς να έχει εκλείψει το ενδεχόμενο της πολιτικής αστάθειας και των πρόωρων εκλογών θα αναγκαστεί να ψάξει τρόπους να διατηρηθεί στην εξουσία και να αντιμετωπίσει τα πολλά κοινωνικά προβλήματα χωρίς να ζητάει περισσότερες θυσίες από τους αδύναμους , όμως με τα σημερινά δεδομένα της οικονομίας και την πιεση που ασκεί η τρόικα για πρόσθετα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα μια τέτοια εξέλιξη δύσκολα θα έρθει.
Oλοι γνωρίζουν ότι η οικονομική πολιτική και το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής δεν οδηγούν πουθενά και αφήνουν ελάχιστα περιθώρια να υπάρξουν εναλλακτικές λύσεις, μάλιστα δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα μπορούν να επιλύσουν με αποτέλεσμα να πλήττεται ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία της κυβερνητικής πολιτικής και κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία που ενδεχομένως θα αναπτυχθεί στο μέλλον .
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι, η οριακή επικράτηση του κυβερνώντος κόμματος στους 2 μεγάλους δήμους της χώρας και το χρώμα του εκλογικού χάρτη αλλοιώνουν την πραγματική εικόνα[ αποχή] , δημιουργούν λάθος εντυπώσεις και απομακρύνουν από την πραγματικότητα, το μοναδικό που φαίνεται να πετυχαίνουν είναι να μετριάζουν πρόσκαιρα την εγχώρια δυσαρέσκεια .
Αν η κυβέρνηση και το πελατειακό κράτος εκλάβουν το αποτέλεσμα των εκλογών ως συναίνεση της κοινωνίας να συνεχίσουν στην ίδια αντιπαραγωγική πολιτική πρακτική πολύ σύντομα η χώρα θα οδηγηθεί σε καταστροφή επικών διαστάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου