Δραματική η αύξηση της ανεργίας

Η αύξηση των έμμεσων φόρων και ιδιαίτερα του ΦΠΑ (από 11% στο 13%) θα εντείνει περαιτέρω την ύφεση, στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, με άμεσο αντίκτυπο τη μείωση των θέσεων απασχόλησης και τη δραματική αύξηση της ανεργίας. Οι συνέπειες αυτής της οικονομικής πολιτικής θα επηρεάσουν αρνητικά και τα έσοδα του Κράτους, δεδομένου ότι θα συρρικνώσουν επικίνδυνα την φορολογική του βάση. Αντίθετα μια μείωση του ΦΠΑ, έστω και κατά μία μονάδα, θα προσέφερε περισσότερα τόσο στην διατήρηση των θέσεων απασχόλησης όσο και στην βελτίωση της ψυχολογίας της αγοράς.
Αυτό σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος, εκφράζοντας τη θέση της για την απασχόληση και την ανεργία.
Πιο συγκεκριμένα, για το διάστημα Αύγουστος 2009 – Αύγουστος 2010 οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 160.402 άτομα.

Η αύξηση της ανεργίας είναι ένα σημείο που προκαλεί εύλογη ανησυχία. Περισσότερο δραματική όμως είναι η κατάσταση, σε σχέση με τη μείωση της απασχόλησης. Και τούτο, δεδομένου ότι ο Αύγουστος θεωρείται κατά κανόνα μήνας αύξησης του αριθμού των απασχολουμένων εξαιτίας της εποχικής απασχόλησης.

Πιο συγκεκριμένα για το διάστημα Αύγουστος 2009 – Αύγουστος 2010 η απασχόληση μειώθηκε κατά 165.356 άτομα, ενώ σε σχέση με τον Ιούλιο του 2010 η απασχόληση μειώθηκε κατά 40.406 άτομα.

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η αύξηση της ανεργίας προκαλείται σε ένα ολοένα αυξανόμενο ποσοστό από απώλειες θέσεων απασχόλησης. Η αξιοσημείωτη αυτή αύξηση στο ποσοστό ανεργίας των παραγωγικών ηλικιών – αύξηση η οποία τείνει να γίνει ενδημική – είναι αδιάψευστο σημάδι της ολοένα εντεινόμενης ύφεσης στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία.

Το στοιχείο αυτό επαληθεύεται εάν λάβουμε υπ’ όψιν ότι:

α) για το διάστημα Ιούνιος Σεπτέμβριος 2010 έκλεισαν 16.000 επιχειρήσεις (στοιχεία Κ.Ε.Ε. και ΤτΕ),

β) στη διάρκεια του τρίτου τριμήνου 2010 το ΑΕΠ παρουσίασε μείωση κατά 4,5% σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2009 (στοιχεία ΕΛ ΣΤΑΤ).

Η ανεργία αυτή επομένως δεν είναι ούτε διαρθρωτική, ούτε προκαλείται από δυσκαμψίες (θεσμικές ή άλλες) της αγοράς εργασίας. Πρόκειται για ανεργία ύφεσης, η οποία πρέπει και μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο με αντικυκλικές πολιτικές, είτε αυτές αναφέρονται στο δημοσιονομικό σκέλος της οικονομικής πολιτικής (π.χ. δημόσιες επενδύσεις), είτε σε ριζικό ανασχεδιασμό της πολιτικής απασχόλησης, καθώς και με πολιτικές που θα ενισχύουν ή εν πάση περιπτώσει δεν θα συρρικνώνουν την ενεργό ζήτηση.