Η ταχύτητα διαφυγής

Είναι γνωστό ότι η έξοδος ενός σώματος από τον περιβάλλοντα χώρο του δεν εξαρτάται μόνο από το σώμα αλλά και από το μέγεθος του περιβάλλοντος που βρίσκεται σε συνδυασμό με την αρχική ταχύτητα που θα αναπτύξει. Στην πολιτική η πρακτική εξόδου από την εκάστοτε κρίση δεν διαφέρει και πολύ από την παραπάνω προσέγγιση, σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την πορεία, τον προορισμό, τα «κυκλώματα παρενοχλήσεων» αλλά και από τις δυνατότητες που έχει να υπερνικήσει την ισχύ των προβλημάτων.
Όσον αφορά την πολιτική λειτουργία στη χώρα μας είναι γνωστό ότι σε μεγάλο βαθμό έχει ταυτιστεί με τα μμε που δομούν την μορφολογία της ημερησίας διάταξης στη βάση συγκεκριμένων προτεραιοτήτων, συνήθως σε ένα μεγάλο σύνολο δεδομένων δεν εκφράζουν τις θέσεις- ζητούμενα του κοινωνικού συνόλου.
Σε αυτό το πλαίσιο η εικόνα της εξουσίας που φθάνει στον τηλεθεατή είναι έτσι σχεδιασμένη που, είτε συγκαλύπτει «καλόπιστα», είτε δεν παρουσιάζει την πραγματικότητα «κακόπιστα». Κατ’ αυτό τον τρόπο η συνεχής αλλαγή περιεχομένου δημιουργεί σύγχυση και λανθάνουσα λειτουργία τόσο στην κοινή γνώμη, όσο και στο πολιτικό σύστημα. Η εκδοχή των μμε γίνεται εκδοχή της κοινής γνώμης που παθητικά την αποδέχεται, έτσι η πίεση που ασκεί (η εκδοχή) στους πολιτικούς και στην κοινή γνώμη σε αρκετές περιπτώσεις είναι τέτοια που μπορεί να ανατρέψει και κυβερνήσεις.
Τον τελευταίο καιρό όμως η κατάσταση έχει αλλάξει σημαντικά, το γεγονός αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ένα ιδιαίτερα ρευστό περιβάλλον, γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Αν παρατηρήσουμε προσεχτικά την τρέχουσα ροή των πραγμάτων θα δούμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό της κοινής γνώμης έχει αποστασιοποιηθεί από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης τα οποία πλέον δεν αποτελούν κύρια πηγή πληροφόρησης. Το ιντερνέτ όλο και περισσότερο συμβάλλει σημαντικά στην ενημέρωση. Η νέα προσέγγιση της ενημέρωσης αυθόρμητα δημιούργησε νέα ζητήµατα, διαφορετικά δεδομένα και νέες τάσεις που συνεχώς εξελίσσονται και αλληλεπιδρούν, με βασικό χαρακτηριστικό τη δημιουργία συνθηκών έλλειψης ανοχής.
Η νέα μορφή της ενημέρωσης οδήγησε και σε «κρίση αποστασιοποίησης», με συνακόλουθο ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού για πολλούς λόγους να μην μπορεί να ανταποκριθεί στα σύγχρονα δεδομένα, οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν αρκετά εύστοχα τη νέα πραγματικότητα.

Έτσι, καταλήγουμε να πούμε ότι στην παρούσα φάση το ζητούμενο είναι εάν οι πολιτικές δομές μπορούν να «υπερνικήσουν την ενάντια δράση» των μμε κτλ και να οδηγήσουν την κοινωνία στο μέλλον.