Είναι γεγονός ότι οι δομές της ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζουν διαχρονικά προβλήματα στο βαθμό που η καταπολέμηση της διαφθοράς και της κακοδιοίκησης καθίσταται σε αρκετές περιπτώσεις σχεδόν αδύνατη, στην εξέλιξη αυτή συμβάλει σημαντικά και η νοοτροπία που θέλει, προπαγάνδα, «λάθη» και θεατές να χρησιμεύουν ως γλάστρες ή ως πρόσχημα για να περιπλέκουν σε διάφορα επίπεδα τα πράγματα μόνο και μόνο για να μπλοκάρουν κάθε προσπάθεια που έχει ως στόχο τη γενικότερη αναβάθμιση της ελληνικής κοινωνίας. Τα εμπειρικά στοιχεία αλλά και το γενικότερο κλίμα που επικρατεί εδώ και αρκετά χρόνια σκιαγραφούν μια εικόνα περίεργη, φαίνεται να υπάρχει μια τάση που θέλει, να διασπά την προσοχή με απώτερο σκοπό να πετύχει τη συγκατάβαση ή τον έλεγχο του μέσου πολίτη. Η κοινή γνώμη από την άλλη πλευρά χαμένη μέσα στο πλήθος των πληροφοριών που καθημερινά εμφανίζονται επηρεάζεται εύκολα από μια σειρά κατασκευασμένων δεδομένων που αλλάζουν την όψη αναντίστοιχα με την πραγματικότητα. Κατ΄ αυτό τον τρόπο η συζήτηση και κατ’ επέκταση η κοινωνία παρακμάζουν με αποτέλεσμα να μη δίνεται λύση σε σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία και τα προβλήματα να διαιωνίζονται.
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας η γραφειοκρατική νοοτροπία των υπαλλήλων της διοίκησης, που συνήθως υπάρχει παντού, δηλαδή σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας και τα διάφορα μικροσυμφέροντα, που ανάγουν την υπόθεσή τους σε μείζον ζήτημα, αναμφισβήτητα δημιουργούν ένα λαβύρινθο αντιφατικοτήτων που και το ποιο απλό γίνεται δύσκολο για χιλιάδες πολίτες.
Εκείνο όμως που προκαλεί τεράστια εντύπωση είναι, αν και κατά πόσο ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας έχει συνειδητοποιήσει ότι, η έλλειψη διαφάνειας, η βραδύτητα των ελέγχων, η ανεπάρκεια ή το βόλεμα κτλ που εξυπηρετούν, στιγμιαία συμφέροντα, παράγουν «περιθωριακές τάσεις» και μακροπρόθεσμα δεν βοηθούν να αποφευχθούν οι αρνητικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες της κάθε κρίσης, δηλαδή, δεν εξυπηρετούν την εύρυθμη κοινωνική λειτουργία και ανάπτυξη, ωφελεί το δημόσιο συμφέρον; Ταυτόχρονα και με δεδομένη την παγκόσμια οικονομική κρίση γενάτε το ερώτημα αν και κατά ποσό ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού είναι σε θέση διορθώσει δομικά λάθη σε μια κατάσταση που κατά γενική ομολογία τα τελευταία 20 χρόνια έχει συμβάλει καθοριστικά στη δημιουργία προβλημάτων και σήμερα βρίσκεται χωρίς κατασταλαγμένες απόψεις;
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, ελευθερία και πειθαρχία σε βασικές αρχές και νόμους δεν είναι έννοιες που συγκρούονται. Με άλλα λόγια oφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, στην εποχή της παγκόσμιας αναδιάρθρωσης οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν από δω και πέρα δύσκολα θα φέρουν επιθυμητά αποτελέσματα, αν, στο σύνολο τους δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και τις ανάγκες σε σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις τους, επίσης φαίνεται ότι ελάχιστοι έχουν καθορίσει, τι, που και πως θέλουμε να πάμε..
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας η γραφειοκρατική νοοτροπία των υπαλλήλων της διοίκησης, που συνήθως υπάρχει παντού, δηλαδή σε κάθε τομέα της ελληνικής κοινωνίας και τα διάφορα μικροσυμφέροντα, που ανάγουν την υπόθεσή τους σε μείζον ζήτημα, αναμφισβήτητα δημιουργούν ένα λαβύρινθο αντιφατικοτήτων που και το ποιο απλό γίνεται δύσκολο για χιλιάδες πολίτες.
Εκείνο όμως που προκαλεί τεράστια εντύπωση είναι, αν και κατά πόσο ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας έχει συνειδητοποιήσει ότι, η έλλειψη διαφάνειας, η βραδύτητα των ελέγχων, η ανεπάρκεια ή το βόλεμα κτλ που εξυπηρετούν, στιγμιαία συμφέροντα, παράγουν «περιθωριακές τάσεις» και μακροπρόθεσμα δεν βοηθούν να αποφευχθούν οι αρνητικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες της κάθε κρίσης, δηλαδή, δεν εξυπηρετούν την εύρυθμη κοινωνική λειτουργία και ανάπτυξη, ωφελεί το δημόσιο συμφέρον; Ταυτόχρονα και με δεδομένη την παγκόσμια οικονομική κρίση γενάτε το ερώτημα αν και κατά ποσό ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού είναι σε θέση διορθώσει δομικά λάθη σε μια κατάσταση που κατά γενική ομολογία τα τελευταία 20 χρόνια έχει συμβάλει καθοριστικά στη δημιουργία προβλημάτων και σήμερα βρίσκεται χωρίς κατασταλαγμένες απόψεις;
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, ελευθερία και πειθαρχία σε βασικές αρχές και νόμους δεν είναι έννοιες που συγκρούονται. Με άλλα λόγια oφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι, στην εποχή της παγκόσμιας αναδιάρθρωσης οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν από δω και πέρα δύσκολα θα φέρουν επιθυμητά αποτελέσματα, αν, στο σύνολο τους δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και τις ανάγκες σε σχέση με τις πραγματικές διαστάσεις τους, επίσης φαίνεται ότι ελάχιστοι έχουν καθορίσει, τι, που και πως θέλουμε να πάμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου