Λαθεμένο συμπέρασμα & γενικότερο κλίμα

Η γενική εντύπωση που υπάρχει σήμερα είναι ότι μέσα από την οικονομική ύφεση θα προκύψει ένας άλλος κόσμος διαφορετικός από το σημερινό. Προς το παρόν, οι απώλειες θέσεων εργασίας και η μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, δημιουργούν κατάσταση κρίσης που ουσιαστικά ισοδυναμεί με αναζήτηση της απάντησης, κύρια, μέσω του τρόπου της σκέψης μας, της ανθρώπινης δραστηριότητας και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Κατά πολλούς, το ζητούμενο στηρίζεται στη διαπίστωση ότι ο κόσμος μας θα γίνεται ολοένα και δυσκολότερος.
Όλα αυτά όμως που ζούμε σήμερα δεν ήρθαν από το πουθενά, εδώ και μια δεκαετία ο προβληματισμός είχε αρχίσει και ήταν έντονος, συνάντησε όμως την αδιαφορία επειδή το γενικότερο κλίμα ήταν τέτοιο που δεν ευνοούσε τις ανησυχίες όσων δεν έβλεπαν με καλό μάτι τη συγκαλυμμένη με το πρόσχημα της ανάπτυξης υποβάθμιση του κοινωνικού συνόλου. Σε αρκετές περιπτώσεις μεταξύ των πολιτικών επιλογών και της κοινωνικής πραγματικότητας υπήρχε ένα τεράστιο κενό που ανά πάσα στιγμή έθετε σε κίνδυνο την πολιτική και κοινωνική ισορροπία, η αμυνόμενη- παθητική συναίνεση σε αρκετά οικονομικά, πολιτικά ζητήματα και οι επιλογές δημιούργησαν «σκουριά». Για τους δικούς του λόγους, κανένας δεν ήθελε να παραδεχθεί την ύπαρξη του κενού και της σκουριάς, επικράτησαν οι αντιφατικές και μεσοβέζικες με τα κοινωνικά συμφέροντα λύσεις. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας ο θεωρητικός προβληματισμός γύρω από την πολιτική μορφή της κοινωνίας έπαψε να υπάρχει, το πλαίσιο πάντα το καθόριζε η τεχνητή χειραγώγηση, κάθε διαφορετική προσέγγιση μέσω διαφοροποιημένης μεταχείρισης έπαψε να λαμβάνεται υπόψη και καμουφλαρισμένα οδηγήθηκε στο περιθώριο . Κατ΄ αυτό τον τρόπο λιγόστεψαν οι οπτικές γωνιές του πολίτη, ο περισσότερος κόσμος πάντα έβλεπε μόνο την όψη των πραγμάτων, ακόμη και οι χαραμάδες ήταν κλειστές, χωρίς να υπάρχει κάποια λογική εξήγηση, χρόνο με το χρόνο έγινε νοοτροπία, έγινε ο κορμός του θεσμικού και οργανωτικού πλαισίου, τροχοδρομώντας ουσιαστικά τις διεργασίες που οδήγησαν στη σημερινή κρίση.
Αν τώρα εξετάσουμε το θέμα από τη σκοπιά των κοινωνικών επιπτώσεων της κρίσης αυτό που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς είναι ότι δεν μπορούν να προβλεφθούν με ακρίβεια. Σε πρώτη φάση βλέπουμε ότι ένας τεράστιος όγκος δεδομένων, συνδέει την κρίση με την ανεργία, έναν κόσμο που διευρύνει την ανισότητα, παράγει τη βία, την επιθετικότητα, την κοινωνική απομόνωση, την απευαισθητοποίηση και συχνά τα φαινόμενα περιγράφονται ως κοινωνικές μορφές έκφρασης.

Επομένως, για να συνοψίσω, η κρίση μας δίνει την ευκαιρία να επιλέξουμε αυτό που θέλουμε ως κοινωνία και εξατομικευμένα. Με λίγα λόγια, το νέο περιβάλλον δημιουργεί μια μοναδική απειλή και μια μοναδική ευκαιρία, βέβαια το ζήτημα είναι αρκετά σύνθετο και χρίζει συστηματικής προσέγγισης. Η προσέγγιση όμως αυτή, κατά πολλούς, δεν είναι μονομερής όπως έχουμε συνηθίσει οι περισσότεροι να πιστεύουμε, οι αβεβαιότητες σε συνάρτηση με τις εφαρμογές της εποχής το φανερώνουν. Εν κατακλείδι, η συγκρότηση και ο χωροχρονικός προσδιορισμός είναι ένα πολύ σοβαρό στοιχείο που θα καθορίσει την επιτυχία ή όχι της κοινωνίας να «αποδράσει» στο μέλλον.