Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα για να γνωρίζει κανείς τι φέρνει η επόμενη μέρα, εκατοντάδες αγανακτισμένοι πολίτες απέκλεισαν χθες το ελληνικό κοινοβούλιο σε μια πρώτη προσπάθεια να διαδηλώσουν δυναμικά την αντίθεσή τους στη πολιτική του ΔΝΤ και του πρωθυπουργεύοντος Γ. Παπανδρέου.
Είναι πλέον φανερό ακόμη και στους πιο δύσπιστους ότι το αίτημα για περισσότερη δημοκρατία, ομαλοποίηση της οικονομίας και βελτίωση της κοινωνικής ευημερίας είναι καθολικό.
Τα όσα διαδραματίζονται σήμερα στις πλατείες της χώρας κατατάσσουν την παρούσα συγκυρία στις περιόδους που ιστορικά ονομάζονται περίοδοι έντονων ζυμώσεων και ριζικών ανακατατάξεων. Η ελληνική κοινωνία δεν ανέχεται πλέον και το δείχνει εμπράκτως μια μικρή ομάδα οικονομικών συμφερόντων να προσπαθεί αξιοποιώντας τις συνέπειες της κρίσης να υποτάξει τα άλλα μέρη της κοινωνίας για να διατηρήσει ή ακόμη και για να επαυξήσει τα προνομία της σε βάρος του φτωχού συνόλου.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση , σαν να μην έχει συμβεί τίποτα όλες αυτές τις μέρες, σαν να μην έρχονται τα χειρότερα, ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση στην βουλή το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα που όπως όλα τα στοιχεία λένε αναμένεται να ζητάει από τους πολίτες μεγάλες θυσίες μέχρι το 2015, χωρίς να εξασφαλίζει διέξοδο από την κρίση.
Το ερώτημα λοιπόν εδώ είναι αν έχουμε το περιθώριο ως χώρα να περιμένουμε δύο-τρία χρόνια ή όσα χρόνια μας λένε οι ταλιμπάν της λιτότητας ότι απαιτούνται για να έχουμε αποτελέσματα, όταν μάλιστα στον ένα χρόνο εφαρμογής του μνημονίου η οικονομική πολιτική που ήρθε, όπως έλεγαν για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν για να φέρουν το μνημόνιο και όσα συνεπάγονται (του μνημονίου) δημιουργεί νέα, μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που λύνει και οξύνει χρόνιες αδυναμίες της οικονομίας και του κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου