Η ελληνική κυβέρνηση στις αρχές του 2010, λίγο μετά την επικράτηση του πασοκ στις εκλογές του 2009, δεν θέλησε, όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, να αντιμετωπίσει με πολιτικά μέσα την κερδοσκοπική επίθεση στα ομόλογα της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης και άλλους έξω- οικονομικούς παράγοντες.
Δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης, η πολιτική ατολμία των θεσμικών οργάνων της εε να προσεγγίσουν το ζήτημα με βάση τα συμφέροντα των κρατών - μελών της εε οδήγησε σε υποταγή της οικονομικής πολιτικής στις γραμμές επιρροής που κατευθύνει το διεθνές χρηματοπιστωτικό λόμπυ.
Το γεγονός ως αποτέλεσμα έφερε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση την ευρωπαϊκή οικονομία και την Ελλάδα στο μνημόνιο.
Όπως όλοι σήμερα μπορούμε να αντιληφθούμε, όλα αυτά δεν δημιουργήθηκαν τυχαία, το αδιέξοδο που οδήγησε την οικονομία η χρόνια αδυναμία της πολιτικό- οικονομικής ελίτ να ενσωματώσει τα κατώτερα και μεσαία οικονομικά στρώματα δημιουργικά στο οικονομικό περιβάλλον και η αναστάτωση που προκάλεσε, (με την διακριτική ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης), η συγκυρία της κερδοσκοπικής επίθεσης πρόβαλε ως μονόδρομο την ανάγκη αναχρηματοδότησης του χρέους μέσα από σχέδιο δανεισμού ύψους 110 δις από το ΔΝΤ και την εε, αν και οι δανειακές ανάγκες της χώρας για την συγκεκριμένη τριετία ξεπερνούσαν κατά πολύ τα 110 δις ευρώ μαζί με τους τόκους. Η τρύπα «χρέους» και τα σκληρά μέτρα λιτότητας ως αποτέλεσμα της υπαγωγής της χώρας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ σηματοδότησαν την έναρξη σοβαρών προβλημάτων για την ελληνική οικονομία γεγονός που βαθαίνει μέρα με την μέρα την πολιτικοκοινωνική κρίση καθώς η οικονομική πολιτική δεν συνοδεύονταν από πρωτοβουλίες που θα δημιουργούσαν προϋποθέσεις για την δημιουργία ανταγωνιστικής παραγωγικής βάσης.
Με αυτά και με άλλα φτάσαμε ένα χρόνο μετά σε σημείο τα πακέτα δανείσιμου να μην μπορούν να αναπροσαρμόσουν τα οικονομικά δεδομένα και, τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής να τροφοδοτούν περαιτέρω την επέκταση του χρέους και την όξυνση των προβλημάτων.
Αντί όμως η κυβέρνηση να προσπαθήσει να δει τα προβλήματα που έχει προκαλέσει φέρνει προς ψήφιση το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα το οποίο είναι η πιο σκληρή εκδοχή της συνταγής που εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα και όπως όλα τα σημεία δείχνουν θα διαλύσει στην κυριολεξία την ελληνική κοινωνία.
Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου της χώρας από την κρίση, γεγονός που κάνει μονόδρομο τις προτάσεις των χρηματοοικονομικών κέντρων.Αν, για παράδειγμα, η ελληνική κυβέρνηση ζητούσε από τον ελληνικό λαό πριν αρχίσει η κρίση χρέους, να επαναγοράσει –υποχρεωτικά- μέρος του χρέους ανάλογα με την οικονομική του δυνατότητα ο καθένας ( καταθέσεις- εισοδήματα) υπήρχε περίπτωση ο ελληνικός λαός να πει όχι, ειδικά αν είχε αποφασιστεί με δημοψήφισμα;
να επέμβουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου