Παρατηρώντας κανείς προσεκτικά τις πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου χρόνου σε ευρωπαϊκό επίπεδο εύκολα αντιλαμβάνεται ότι τα θεσμικά όργανα της ΕΕ δεν προσπάθησαν να παρέμβουν δημιουργικά στην νέα πραγματικότητα της παγκόσμιας οικονομίας. Παρά το γεγονός ότι από πολιτικής απόψεως μείζον πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η κρίση χρέους σύρθηκαν από τις εξελίξεις που προξένησαν αναστάτωση σε παθητική αντιμετώπιση των παγκόσμιων μετασχηματισμών χωρίς να τολμήσουν να δημιουργήσουν εξελίξεις.
Με βάση αυτά και με δεδομένο το γεγονός ότι οι αναδυόμενες οικονομίες πλησιάζουν το βιοτικό επίπεδο του προηγμένου κόσμου προκαλεί τεράστια απορία και είναι ζητούμενο ο λόγος που τους ώθησε να προσπαθήσουν σε μια χωρίς προοπτικές γηράσκουσα ευρωπαϊκή κοινωνία να καταπολεμήσουν την οικονομική αστάθεια με πολιτικές που όξυναν τις εισοδηματικές ανισότητες τόσο μεταξύ των κρατών, όσο και στο εσωτερικό των κρατών.
Πως; θα μπορούσε μια χώρα με χρόνια ελλείμματα και υψηλό βιοτικό επίπεδο, όπως η Ελλάδα, να οδηγηθεί σε έξοδο από την κρίση και θετική κοινωνική ανάπτυξη με πτώση των συντελεστών παραγωγής, κυρίως της εργασίας και κρυφή νομισματική υποτίμηση σε σχέση με την συνολική μείωση της αξίας της χώρας την ώρα που το ενιαίο νόμισμα συνέχιζε να παραμένει σε αρκετά υψηλά επίπεδα!.
Μια ακόμη ‘περίεργη σύμπτωση’ είναι ότι φρόντισαν μέσω της αύξησης των φόρων να οδηγήσουν σε σημαντική άνοδο το γενικό επίπεδο των τιμών, των αγαθών, και των υπηρεσιών γεγονός που διάβρωσε σε ποσοστό πάνω από 20% τα εισοδήματα δλδη παρήγαν πληθωρισμό ο οποίος δεν καταγράφηκε επειδή μείωσαν σημαντικά την προσφορά χρήματος μέσω των περικοπών, της ιδιότυπης στάσης πληρωμών που έχει προβεί το δημόσιο στο εσωτερικό και το κλείσιμο των καναλιών ρευστότητας μέσω των τραπεζών. Ακόμη και το ΕΣΠΑ έχει χαμηλά επίπεδα απορρόφησης. Έτσι βάθυναν την ύφεση και δημιούργησαν ανεργία, που βοηθήσαν στο τεχνητό κράτημα του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα.
Αν δεις ρεαλιστικά την πρακτική που ακολούθησαν στο ελληνικό πρόβλημα εύκολα θα καταλήξεις να πεις ότι ήθελαν να οξύνουν τα προβλήματα καθώς το μοναδικό θετικό που μπορεί να εξυπηρετήσει η πορεία που ακολούθησαν είναι να διεγείρει την φαντασία των τολμηρών να ψάξουν νέες οικονομικές ιδέες και, την γερμανική οικονομία η οποία εξαιτίας των χαμηλών επιτοκίων που έχει λόγω του ανοίγματος των spreds δανείζεται φθηνά για να εφοδιάζει με φθηνή ρευστότητα την οικονομία της σε δύσκολες εποχές και να δανείζει τις χώρες που βρίσκονται στο μηχανισμό στήριξης στο διπλάσιο σχεδόν επιτόκιο. [ (όταν αυξάνεται το ελληνικό spred μειώνεται το γερμανικό καθώς το γερμανικό δεκαετές ομόλογο θεωρείται ως αντιπροσωπευτικό για την ζώνη του Ευρώ, είναι ομόλογο αναφοράς) Λίγο πριν την κρίση χρέους οι αποδόσεις του γερμανικού 10ετους γερμανικού ομολόγου ήταν 3,40% και του ελληνικού 4,30%, διαφορά 1,10%. Σήμερα οι αποδόσεις του γερμανικού 10ετους γερμανικού ομολόγου είναι 2,82% και του ελληνικού 16,46%, διαφορά 13,48%]
Επίσης, επειδή δεν έχει θιγεί η ανταλλακτική αξία των εισοδημάτων στην Γερμανία, αγοράζει φθηνά από τρίτες χώρες καταναλωτικά προϊόντα και πουλά ακριβά στις αναδυόμενες αγορές πάγιο γενικό βιομηχανικό εξοπλισμό που είναι απαραίτητος (στις αναδυόμενες αγορές) για να αναπτύξουν περαιτέρω την οικονομία τους. To γεγονός επιτρέπει στην Γερμανίδα καγκελάριο Αγγελα Μέρκελ να δηλώνει πως το ευρώ είναι "ένα σταθερό νόμισμα" επειδή λαμβάνει υπόψη μόνο την ισοτιμία του ευρώ σε σχέση με το δολάριο, χωρίς να εξετάζει τα γενικότερα προβλήματα που δημιουργεί η συγκεκριμένη σχέση στις χώρες της ευρωζώνης. Αν η Γερμάνια είχε ακόμη το μάρκο θα μπορούσε να υπάρχει αυτή η σχέση;[(το 2000, ένα δολάριο κόστιζε περίπου 400 δραχμές και ένα μάρκο κάτι περισσότερο από 150). Τι άλλαξε στην οικονομία της Ευρώπης προς το καλύτερο ώστε να δικαιολογεί ανατίμηση που φθάνει στο 70% σε σχέση με την ισοτιμία ευρώ δολαρίου όταν υιοθετήθηκε το ενιαίο νόμισμα ( η μέση ισοτιμία στις αρχές του 2002 ήταν 1 ευρώ = 0,85 $]).
Με βάση τώρα τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας πως μπορεί μια χώρα όπως η Ελλάδα που η οικονομία της είναι αρκετά πιο αδύναμη από αυτήν των ΗΠΑ να δικαιολογείται να έχει πιο ακριβό νόμισμα από τις ΗΠΑ, έχει ξανασυμβεί αυτό στην παγκόσμια οικονομική ιστορία;
Υπό αυτή την έννοια το μέλλον της ΕΕ δεν μπορεί να καθοριστεί με βάση τις ανάγκες της εποχής μας ή της ανάγκες της Γερμανίας, το μέλλον της ΕΕ πρέπει να καθοριστεί με βάση της πραγματικές ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Αν για παράδειγμα, η Ευρώπη χρειάζεται εργατικό δυναμικό και για να το καλύψει εισάγει εργατικά χέρια την ώρα που η καταγεγραμμένη ανεργία σε πολλά κράτη μέλη της ευρωζώνης ξεπερνά το 15%, τι μέλλον μπορεί να έχει μια τέτοια κοινωνία;
Ως ποτέ η ελληνική κρίση χρέους μπορεί να κρύβει τις αδυναμίες που δημιούργησε στην ευρωζώνη η καταστρατήγηση του συμφώνου σταθερότητας από το σύνολο σχεδόν των χωρών που βρίσκονται στην ζώνη; η ευρωζώνη έχει τρέχων μέσο όρο χρέους 85,1% και τρέχων μέσο όρο ελλείμματος -6%. Μήπως τελικά δεν σώζει η ΕΕ την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα την ΕΕ. για αυτό θέλουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο πάσει θυσία να παραμένει η κατάσταση στην ελληνική οικονομία ως έχει;
Τι μέλλον όμως μπορεί να έχει η Ελλάδα των φθινόντων εσόδων; όταν το σύμφωνο για το ευρώ προβλέπει, μεταξύ άλλων, άρση των φραγών του εμπορίου με τρίτες χώρες.
Πως η Ελλάδα της φτώχιας και του ακριβού ευρώ θα μπορέσει να ανταγωνιστεί την γείτονα Τουρκία όταν τα φθηνής παραγωγής τουρκικά προϊόντα θα μπορούν χωρίς κανέναν περιορισμό να κατακλύζουν την ελληνική αγορά για να πωλούνται ελεύθερα σε τιμές ευρωζώνης; μάλιστα και σήμερα έχουμε φτάσει σε σημείο να αγοράζουμε ψάρια από την Τουρκία, λόγω έλλειψης αλιευτικής πολιτικής στην εε και αύξησης του αλιευτικού κόστους στην Ελλάδα λόγω όλων των λειτουργικών δαπανών, συμπεριλαμβανομένου του κόστους των καυσίμων που σε συνδυασμό με την μείωση της κατανάλωσης αναγκάζει τους εμπόρους να προτιμούν τα φθηνότερα τουρκικά ψάρια !
Πως λοιπόν η Ελλάδα κάτω από αυτές της συνθήκες θα αντιμετωπίσει τόσο τα γενικότερα προβλήματα όσο και το "πρόβλημα ανταγωνιστικότητας" που παρουσιάζει;
Κατά συνέπεια , η θυσία της ελληνικής δημοκρατίας για μια οικονομική πολιτική που αποδεδειγμένα παράγει κινδύνους αντί να παράγει δυνατότητες μπλοκάρει τον δρόμο σε κάθε διαφορετική προσέγγιση .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου