Ο αντικατοπτρισμός της ελληνικής κρίσης στο διεθνές σύστημα

Η οικονομική αναταραχή που προκάλεσε η κατάρρευση της λιμαν μπραδερς το 2007 και η ελληνική κρίση χρέους στις αρχές του 2010 είναι 2 γεγονότα που αναμφισβήτητα οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία στην δίνη της αστάθειας.

Παρά ταύτα, η πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, τόσο πριν την εκδήλωση της, όσο και μετά, δείχνει ότι πολλά σημεία και ζητήματα αφέθηκαν σκόπιμα άλυτα προκειμένου να δημιουργούνται οικονομικά γεγονότα και προβλήματα τα οποία επηρεάζουν τη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι ενώ ήξεραν, όταν αποφάσισαν το πακέτο των 110 δις, τις δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας μέχρι το 2013, φρόντισαν να υπάρχει «τρύπα χρέους» ώστε να δημιουργηθεί ανάγκη για να υπάρξουν περεταίρω ευρωπαϊκές διαβουλεύσεις για την ελληνική οικονομία.

Ένα ακόμη μείζον γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την παγκόσμια οικονομία είναι η τεχνητή συντήρηση σε υψηλά επίπεδα στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου ως αποτέλεσμα της ανησυχίας που προκαλούν τα πολεμικά και οικονομικά γεγονότα του τελευταίου χρόνου και η κερδοσκοπία.

Σε τοπικό επίπεδο, ο συνδυασμός διεθνών τιμών και υψηλής φορολογίας και σε διεθνές επίπεδο η συντήρηση του εμφυλίου στην Λιβύη ασκούν σημαντική επιρροή στις τιμές. Η επιρροή αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η Λιβύη δεν παράγει παραπάνω από το 2% της παγκόσμιας παραγωγής και η τρέχουσα πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα του ΟΠΕΚ είναι περίπου 4,5 εκατ. βαρέλια την ημέρα.

Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά;

Υπάρχει μήπως κάποιο κρυφό σχέδιο ή είναι τυχαία γεγονότα που συναντιούνται και προκαλούν την αναταραχή που βιώνουμε;

Μερικά από τα σημαντικά ερωτήματα που χρειάζονται απάντηση για να καταλήξουμε κάπου είναι:

-Γιατί η Ευρώπη και η ελληνική κυβέρνηση με απίστευτες παλινωδίες και υποχωρήσεις άφησαν σχεδόν ένα εξάμηνο τις αγορές να «παίζουν» με τα ελληνικά spreads; δεν θα μπορούσε, αν είχαν επέμβει άμεσα στην εξέλιξη των πραγμάτων , η κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους να αντιμετωπιστεί εντελώς διαφορετικά;

- Με δεδομένη την πίεση που ασκούσαν οι αγορές, γιατί δεν προβλέφθηκαν από την αρχή επαρκή κεφάλαια για τις δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας;

- Γιατί; η διεθνής κοινότητα επιτρέπει να «σέρνεται» ο εμφύλιος που άρχισε στα μέσα Φεβρουαρίου στην Λιβύη, όταν η ακριβή ενέργεια προκαλεί τριγμούς στα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας. Η ζήτηση για ενέργεια στην Ευρώπη και στην βόρεια Αμερική μειώνεται( μειώθηκε σημαντικά και στην Ιαπωνία εξαιτίας του σεισμού) με ότι αυτό συνεπάγεται για την αναπτυξιακή τους προοπτική, δεδομένου μάλιστα ότι η Κίνα, επειδή έχει πλεονάσματα στο εμπορικό ισοζύγιο και συναλλαγματικά αποθέματα δεν επηρεάζεται σοβαρά από τις υψηλές τιμές. Αν το ακριβό πετρέλαιο αυξάνει το κόστος παραγωγής η Κίνα επειδή είναι απόλυτα ελεγχόμενη οικονομία έχει τρόπο vα ισορροπήσει τις τιμές με μείωση του κόστους εργασίας χωρίς να προκαλέσει εσωτερική κρίση ή να χάσει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, γεγονός που αποτυπώνεται εξάλλου στους αναπτυξιακούς δείκτες.

- Γιατί η Γερμανία επιμένει στην συμμετοχή των ιδιωτών στην κρίση χρέους; όταν είναι σχεδόν σίγουρο ότι η κρίση χρέους στην ευρωζώνη θα οξυνθεί; Πιθανή παρενέργεια της συμμετοχής ιδιωτών θα είναι να επηρεαστούν οι κεφαλαιακές ροές από τις αποφάσεις των οίκων αξιολόγησης με ότι αυτό συνεπάγεται για το γενικότερο πλαίσιο δανεισμού( σε ότι αφορά όρους, επιτόκια, πιστωτικό γεγονός ) από τον European Financial Stabilisation Mechanism.

-Για ποιους λόγους η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να κατασκευάζει, με επικοινωνιακά τεχνάσματα, μια πλαστή πραγματικότητα προκειμένου να βλάψει ανεμπόδιστα τα συμφέροντα της πλειονότητας των Ελλήνων. Δηλώνει, για παράδειγμα, ο νέος υπουργός οικονομίας, «δεν μπορούν να γίνουν άλλες αλλαγές στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα πέραν αυτών που έχουν συμφωνηθεί με τους εταίρους» Ωστόσο, υπόσχεται δίκαιη λιτότητα! την ώρα που βάλλονται ζητήματα κυριαρχίας και εθνικής ταυτότητας εξαιτίας της γενικής πτώχευσης που προκαλεί στην χώρα η ελεγχόμενη φτωχοποίηση.

Με βάση τις παραπάνω ερωτοαπαντήσεις θεωρώ ότι έχουμε να κάνουμε με μια μορφή κρίσης που οδηγεί σε μεγάλη αλλοίωση την μορφή της κοινωνίας, όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Tο ζήτημα εδώ είναι ότι τόσο η κοινωνία, όσο και η δημοκρατία, ( αν η ροή των πραγμάτων ακολουθήσει την πορεία που ακολουθεί σήμερα), θα είναι μεταξύ των χαμένων.