Βασικοί πυλώνες του σχεδίου που είχε παρουσιάσει προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου ήταν η «πράσινη ανάπτυξη», η κοινωνική πολιτική και το ισχυρό κράτος.
Το σχετικό σχέδιο αμέσως μετά τις εκλογές και την ανάληψη της διακυβέρνησης ανετράπη για να δώσει την θέση του σε μια οικονομική πολιτική που ήταν άγνωστη ακόμη και στους πιο απαισιόδοξους υποστηρικτές του.
Η φτωχολογιά και τα μεσαία εισοδήματα αναγκάστηκαν να υποστούν μεγάλη μείωση των εισοδημάτων τους . Εργασιακά δικαιώματα για τα οποία κάποιοι παλιότερα είχαν δώσει ακόμη και την ζωή τους καταστρατηγήθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Το κράτος πωλείται εξ ολοκλήρου και μάλιστα σε χαμηλή τιμή, σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια κλείνουν, γενικά βρίσκεται ένα βήμα πριν την διάλυση. Η εθνική κυριαρχία σε ότι αφορά θέματα προϋπολογισμού και χάραξη οικονομικής πολιτικής έχει περιορισθεί δραστικά. Η «συστημική διαφθορά» οι πελατειακές σχέσεις, κ.α παραμένουν κράτος εν κράτει, γενικότερα η Ελλάδα έχει βαλτώσει στην κρίση χρέους.
Για να φτάσουμε ως εδώ χρειάστηκε πρώτα η ισχυρή Ελλάδα να γίνει «καμαριέρα» των αγορών στην προσπάθεια της να εξυπηρετήσει τους στόχους του ΔΝΤ να προωθήσει στην ευρωζώνη τα γνωστά «πακέτα στήριξης».Με μικροπολιτικά κόλπα αμφιβόλου νομιμότητας και κερδοσκοπικές επιθέσεις στα ελληνικά ομόλογα η χώρα μας κατέστη αφερέγγυα για να συνεχίσει να καλύπτει τις δανειακές της ανάγκες από το ΔΝΤ, τα κράτη της ευρωζώνης και την αγορά εντόκων γραμματίων βραχυπρόθεσμης διάρκειας. Όπως μάθαμε στην πορεία η ιδέα για την υπαγωγή (της χώρας) στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ είχε αρχίσει να ζυμώνεται στο παρασκήνιο, προεκλογικά ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου