Εδώ και αρκετές μέρες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας και χρώματος βρίσκονται στις πλατείες της χώρας με στόχο να αντιμετωπίσουν την συμπαιγνία του μνημονίου και γενικότερα να καταγγείλουν την χρόνια απροθυμία των πολιτικών να εκπληρώσουν τα όνειρα και τις ανάγκες ενός ολοκλήρου λαού.
Δεν ξέρω τι αντίκτυπο θα έχει ή ακόμη και αν αυτό θα βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων ή αν αποκτήσει θεσμικό ρόλο αλλά σίγουρα είναι ένα πρώτο βήμα για την ανατροπή της οικονομικής δικτατορίας που προσπαθεί να επιβάλει η ελληνική κυβέρνηση μέσω του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.
Υπό τις πιέσεις των γεγονότων και καθώς η συζήτηση στα υψηλά κλιμάκια ψάχνει τρόπο πολιτικής διαχείρισης των σκληρών μέτρων η εξέγερση της ελληνικής κοινωνίας στην παρούσα φάση αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθότι επί της ουσίας είναι ένα ισχυρό ανάχωμα απέναντι στην ιδεολογική παράνοια που εδώ και μέρες ψάχνει συναίνεση για αύξηση των ανισοτήτων και περιορισμό της δημοκρατίας.
Βέβαια, το περιβάλλον μηδενικής επιλογής και η ανάγκη αυτοπροστασίας απέναντι στις αβεβαιότητες της εποχής οδηγεί ακόμη και σήμερα πολλούς συνανθρώπους μας σε έναν αμυντικό ατομικισμό για να διασώσουν τον εαυτό τους.
Μπορεί όμως το «κοινό καλό» να προκύψει όταν ο κόσμος των οικονομικών συμφερόντων έχει δημιουργήσει ισχυρό τοίχος προστασίας και η κοινωνία των πολιτών εξαιτίας του φόβου είναι πολυτεμαχισμένη και διασκορπισμένη;
η ισχύς εν τη ενώσει → λοιπόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου