Οι usa μετά την από αέρος τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης που στοίχησε τη ζωή σε χιλιάδες αθώους ανθρώπους μπήκαν στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας γεγονός που έβαλε τον αμερικανικό λαό και κατ’ επέκταση την παγκόσμια κοινότητα σε έναν αδιέξοδο πόλεμο με έναν «αόρατο» εχθρό που όλες οι ενδείξεις έλεγαν ότι κρύβεται στις σπηλιές του Αφγανιστάν. Πρακτικά, η 11η Σεπτεμβρίου σήμανε την προς Δυσμάς μεταφορά της σύγκρουσης μεταξύ «Ανατολής» και «Δύσης».Από τότε μόνο η κυβέρνηση των usa έχει δαπανήσει 806 δισεκατομμύρια δολάρια για το Ιράκ, 444 δισεκατομμύρια δολάρια για το Αφγανιστάν και 29 δισεκατομμύρια δολάρια για την ενίσχυση της ασφάλειας στο εσωτερικό.
Το γεγονός ότι ο Μπιν Λάντεν βρέθηκε στο Πακιστάν δείχνει ότι στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας υπάρχουν «καταφύγια», εκτός των εστιών του πολέμου, που υποθάλπουν και αναπτύσσουν δίκτυα ισλαμικής τρομοκρατίας, με φυσική εξέλιξη των πραγμάτων να είναι το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στον μακροχρόνιο πόλεμο που άρχισε στις 9 /११.
Ωστόσο, παραμένουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα για την ικανότητα των «κληρονόμων» του Μπιν Λάντεν να ανακτήσουν την επιχειρησιακή τους ικανότητα, καθώς και αν θα προκύψει μεσοπρόθεσμα ενιαία στρατηγική της Αλ Κάιντα και ποια θα είναι η νέα στρατηγική κάτω από την πίεση των εξελίξεων. Εδώ πρέπει να ληφθεί υπόψη και η απειλή της Αλ Κάιντα στην Υεμένη για εκδίκηση και συνέχιση της Τζιχάντ.
Την ίδια στιγμή, οι τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν το 2010 στην Ρωσία και αλλού δείχνουν ότι o κίνδυνος ενός τρομοκρατικού χτυπήματος κατά του άμαχου πληθυσμού κάθε άλλο παρά έχει εκλείψει, γεγονός που οδηγεί σε πρόσθετα μέτρα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας τις χώρες που πλήττονται. Σε αυτό το πλαίσιο είδαμε πρόσφατα ότι και ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ υπέγραψε νομοσχέδιο που του παρέχει εξουσία για την επιβολή πρόσθετων μέτρων ασφάλειας σε περίπτωση αυξημένης απειλής από τρομοκρατία. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η συζήτηση που έχει ανοίξει στην Ευρώπη περί αναθεώρησης της συνθήκης Σέγκεν. Ο κύριος λόγος αναθεώρησής της είναι ότι οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να ανησυχούν μπροστά στο ενδεχόμενο να εξαπλωθεί ως ντόμινο η ισλαμική τρομοκρατία στο εσωτερικό της εε , ίσως και ως αποτέλεσμα των οικονομικών δυσκολιών που θα αρχίσουν να αντιμετωπίζουν εξαιτίας της αδυναμίας που έχει η Ευρώπη να απορροφήσει τα εκατομμύρια ανειδίκευτους εργάτες που φτάνουν από την Ασία και την Αφρική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκδήλωσης ήπιας απειλής σε ελληνικό έδαφος είναι η πρόσφατη κατάληψη της νομικής από 200 λάθρο- μετανάστες.
Αν όμως πριν λίγα χρόνια ο πόλεμος των πολιτισμών ήταν στο πρόσωπο του Μπιν Λάντεν, της Αλ καιντα και των Ταλιμπάν, ο κυριότερος εχθρός του δυτικού πολιτισμού, από εδώ και πέρα η οικονομική κρίση τείνει να εξελιχθεί σε βασική αιτία αποσταθεροποίησης Ευρώπης και Αμερικής εξαιτίας της μεγάλης αύξησης του δημόσιου χρέους τόσο σε απόλυτο επίπεδο, όσο και σε ποσοστό του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ στις προηγμένες οικονομίες του πλανήτη το χρέος θα αυξηθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ από 91% στα τέλη του 2009 σε 110% το 2015 με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο να έχουν τις μεγαλύτερες αυξήσεις χρέους, την ίδια ώρα που ο δείκτης χρέους στις αναδυόμενες αγορές έχει καθοδική πορεία. Τα αίτια για την εξέλιξη είναι πολλά με βασική γενεσιουργό αιτία την ηθική των νεοφιλελευθέρων αγορών που οδήγησε στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2007.
Συνιστώσα αυτής της εξέλιξης είναι και η κρίση ευρωπαϊκού χρέους, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας της εε να αντιμετωπίσει τον επηρεασμό του δημόσιου χρέους στις προβληματικές οικονομίες από τους φόβους που δημιουργεί η οικονομική κρίση, η απληστία των αγορών και η αναπτυξιακή υστέρηση.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται εδώ είναι αν έχουμε τα περιθώρια να περιμένουνε να επαληθευτεί η πρόβλεψη του ΔΝΤ για το χρέος.
Πολλοί πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές λένε ότι είναι μονόδρομος η αυστηρή λιτότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όπως όμως αποδείχθηκε στην περίπτωση της Ελλάδας η οικονoμική πολιτική που εδω και ενα χρονο εφαρμοζουν είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των δημόσιων ελλειμμάτων και κατ’ επέκταση του χρέους, το μόνο που καταφέρνει με επιτυχία είναι να διαλύει τις παραγωγικές δομές της οικονομίας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το συμπέρασμα που βγάζει η εμπειρία της χώρας μας λέει ότι η βασική αιτία αποτυχίας του μοντέλου- τελεσίγραφου που πρότεινε το ΔΝΤ είναι το γεγονός ότι παραβλέπει τον παράγοντα άνθρωπο, καθώς η ανθρώπινη συμπεριφορά σε δύσκολες συνθήκες σε καμιά περίπτωση δεν είναι δεδομένη συνθήκη, αλλά αποτελεί ζητούμενο, ειδικά όταν απουσιάζουν οι ευκαιρίες, στενεύουν τα περιθώρια και κυριαρχεί ο φόβος που όπως φαίνεται, σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνά τα φυσιολογικά όρια.
Επίσης, φάνηκε ότι η κατασταλτική αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας που επιλέχτηκε ως μονόδρομος υποσκάπτει την κοινωνική και οικονομική εξέλιξη, χωρίς να αντιμετωπίζει τα αίτια που δημιουργούν το χρέος. Συνεπώς, η θωράκιση της ασφάλειας, η μετάβαση σε μια πραγματικά πειθαρχημένη, φιλελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία και η δικαιότερη και πιο αξιοκρατική κατανομή των ευκαιριών για κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας σε συνδυασμό με το πέρασμα σε ριζική ρήξη με το αναπτυξιακό και πολιτικό δόγμα που αγνόησε προκλητικά το δικαίωμα όλων στην ευημερία είναι το στοίχημα της εποχής μας, διαφορετικά πολύ σύντομα οι αναδυόμενες οικονομίες θα γίνουν καθεστώς εις βάρος των οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων του δυτικού κόσμου.
Αν όμως πριν λίγα χρόνια ο πόλεμος των πολιτισμών ήταν στο πρόσωπο του Μπιν Λάντεν, της Αλ καιντα και των Ταλιμπάν, ο κυριότερος εχθρός του δυτικού πολιτισμού, από εδώ και πέρα η οικονομική κρίση τείνει να εξελιχθεί σε βασική αιτία αποσταθεροποίησης Ευρώπης και Αμερικής εξαιτίας της μεγάλης αύξησης του δημόσιου χρέους τόσο σε απόλυτο επίπεδο, όσο και σε ποσοστό του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ στις προηγμένες οικονομίες του πλανήτη το χρέος θα αυξηθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ από 91% στα τέλη του 2009 σε 110% το 2015 με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο να έχουν τις μεγαλύτερες αυξήσεις χρέους, την ίδια ώρα που ο δείκτης χρέους στις αναδυόμενες αγορές έχει καθοδική πορεία. Τα αίτια για την εξέλιξη είναι πολλά με βασική γενεσιουργό αιτία την ηθική των νεοφιλελευθέρων αγορών που οδήγησε στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2007.
Συνιστώσα αυτής της εξέλιξης είναι και η κρίση ευρωπαϊκού χρέους, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας της εε να αντιμετωπίσει τον επηρεασμό του δημόσιου χρέους στις προβληματικές οικονομίες από τους φόβους που δημιουργεί η οικονομική κρίση, η απληστία των αγορών και η αναπτυξιακή υστέρηση.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται εδώ είναι αν έχουμε τα περιθώρια να περιμένουνε να επαληθευτεί η πρόβλεψη του ΔΝΤ για το χρέος.
Πολλοί πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές λένε ότι είναι μονόδρομος η αυστηρή λιτότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Όπως όμως αποδείχθηκε στην περίπτωση της Ελλάδας η οικονoμική πολιτική που εδω και ενα χρονο εφαρμοζουν είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των δημόσιων ελλειμμάτων και κατ’ επέκταση του χρέους, το μόνο που καταφέρνει με επιτυχία είναι να διαλύει τις παραγωγικές δομές της οικονομίας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το συμπέρασμα που βγάζει η εμπειρία της χώρας μας λέει ότι η βασική αιτία αποτυχίας του μοντέλου- τελεσίγραφου που πρότεινε το ΔΝΤ είναι το γεγονός ότι παραβλέπει τον παράγοντα άνθρωπο, καθώς η ανθρώπινη συμπεριφορά σε δύσκολες συνθήκες σε καμιά περίπτωση δεν είναι δεδομένη συνθήκη, αλλά αποτελεί ζητούμενο, ειδικά όταν απουσιάζουν οι ευκαιρίες, στενεύουν τα περιθώρια και κυριαρχεί ο φόβος που όπως φαίνεται, σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνά τα φυσιολογικά όρια.
Επίσης, φάνηκε ότι η κατασταλτική αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας που επιλέχτηκε ως μονόδρομος υποσκάπτει την κοινωνική και οικονομική εξέλιξη, χωρίς να αντιμετωπίζει τα αίτια που δημιουργούν το χρέος. Συνεπώς, η θωράκιση της ασφάλειας, η μετάβαση σε μια πραγματικά πειθαρχημένη, φιλελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία και η δικαιότερη και πιο αξιοκρατική κατανομή των ευκαιριών για κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας σε συνδυασμό με το πέρασμα σε ριζική ρήξη με το αναπτυξιακό και πολιτικό δόγμα που αγνόησε προκλητικά το δικαίωμα όλων στην ευημερία είναι το στοίχημα της εποχής μας, διαφορετικά πολύ σύντομα οι αναδυόμενες οικονομίες θα γίνουν καθεστώς εις βάρος των οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων του δυτικού κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου