H γη, ο φυσικός πλούτος, τα κεφάλαια ( χρήματα και πάγια) και η εργασία είναι παράγοντες που όταν αξιοποιούνται σωστά δημιουργούν προϋποθέσεις κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.
Η Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια ήταν μια χώρα μικρών, όπου οι μεσαίοι, δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι κ.α. φάνταζαν «βαθύπλουτοι»
Η απουσία ισχυρής αστικής τάξης και ο σφετερισμός των διαθέσιμων πόρων από οργανωμένες ομάδες συμφερόντων δημιουργούσαν εκ των πραγμάτων κενά τα οποία οι πολιτικές ελίτ δεν μπόρεσαν να καλύψουν εξαιτίας της εμμονής τους να δίνουν τη μάχη κυριαρχίας στους κρίσιμους «μετακινούμενους» με βάση τις τάσεις των δημοσκοπήσεων.
Δεδομένου ότι η απληστία του τραπεζικού συστήματος για υπερκέρδη υπερίσχυσε της ανάγκης για δομική αναδιάρθρωση του ελληνικού παραγωγικού μοντέλου έγιναν μόδα όλες οι νεοφιλελεύθερες συνταγές για να καταλήξουμε σήμερα στην βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις το συγκεκριμένο μείγμα πολιτικοοικονομικής λειτουργίας σε συνδυασμό με την αφέλεια και τον εφησυχασμό της κοινωνίας εδραίωσαν τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Εδώ και ένα χρόνο η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου χωρίς να λάβει υπόψη τις αιτίες των προβλημάτων προχώρησε σε λύσεις, που όπως απέδειξε η πράξη, δεν ανταποκρίνονται στα κριτήρια που θέτουν οι αιτίες των προβλημάτων.
Αποτέλεσμα!
Ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην κοινωνία δημιουργήθηκε ρήγμα, το οποίο σιγά- σιγά παίρνει διαστάσεις χάσματος που απειλεί την πολιτικοκοινωνική λειτουργία.
Η εξέλιξη δεν είναι ασήμαντη, καθώς η αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων της εποχής δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προκύψει χωρίς την κοινωνία ή με την κοινωνία απέναντι.
Επιπλέον, η μορφή και τα χαρακτηριστικά της κρίσης χρέους, όπως επίσης και τα ερωτηματικά που προκαλεί το δοσμένο αδιέξοδο προετοιμάζουν το έδαφος για ανεξέλεγκτη μεγένθυση της οικονομικής και πολιτισμικής διείσδυσης ξένων χρηματοοικονομικών κέντρων, οι οποίοι δεν κρύβουν τις προθέσεις τους να την επεκτείνουν και στο πολιτικό πεδίο. Με άλλα λόγια, υπάρχει αιτιώδης συνάφεια δύο καταστάσεων -αιτίας και αποτελέσματος- δλδη οι μεταβολές στο οικονομικοκοινωνικό πλαίσιο προκύπτουν εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής.
Το μεγάλο πρόβλημα εδώ είναι ότι κυβέρνηση προσπαθεί να διατηρήσει τα «κεκτημένα» της χρονιάς που πέρασε και αυτονομημένη πλέον από το κοινωνικό σώμα, να τα επεκτείνει, με φυσική συνέπεια να επιταχύνει την συνολική πτώση.
Αν, όπως προσπαθεί το τελευταίο διάστημα, (η κυβέρνηση) συνεχίσει να αφαιρεί από το παζλ της ανοιχτής διαβούλευσης τα κομμάτια της κοινωνικής διαμαρτυρίας, πολύ σύντομα, η ζοφερή κρίση που αποτελεί πρόβλημα για κάθε ελληνική οικογένεια, θα απειλήσει την ελευθερία της κοινωνίας μας.
Αν η κυβέρνηση θεωρεί δημοκρατικό της δικαίωμα να προωθεί τα μέτρα λιτότητας που απαιτεί η τρόικα, τότε σίγουρα δεν είναι εκπρόσωποι του κάθε Έλληνα πολίτη.
Αυτό σημαίνει ότι είναι ώρα για αλλαγές ουσίας. Σε όλα τα επίπεδα, ένα μεγάλο σύνολο από το πολιτικό προσωπικό που διοικεί από την μεταπολίτευση και εντεύθεν έκλεισε τον κύκλο του. Καιρός να ξεβολευτούν οι κονομημένοι - βολεμένοι με το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Είναι ώρα να αναπτυχθούν συνθήκες για πιο δημοκρατικό τρόπο ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου