Η ίδρυση της διδασκαλικής ομοσπονδίας Ελλάδας [Δ.Ο.Ε.] το 1922 προέκυψε από την ανάγκη μαζικής εκπροσώπησης των εργαζομένων της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως με την αυτοδιάλυση του Σ.Ε.Δ. και της «Ένωσης»
Στα νεότερα χρόνια, η εισαγωγή το 1985 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση των ειδικοτήτων Φ. Αγωγής, της Ξένης Γλώσσας, της Μουσικής και των καλλιτεχνικών μαθημάτων χαρακτηρίστηκε από τον εκπαιδευτικό κόσμο πρωτοποριακή εξέλιξη που θα αναβάθμιζε την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και το κυριότερο άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία ενός σχολείου δημοκρατικού και ανοιχτού στην κοινωνία μέσω του οποίου εξασφαλίζονται, ίσες ευκαιρίες μόρφωσης σ' όλους τους μαθητές ανεξάρτητα από την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους.
Από τότε που οι ειδικότητες εισήχθησαν στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχουν περάσει αρκετά χρόνια, εκ των πραγμάτων όμως είναι πασιφανές ότι ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας, η αντιπροσωπευτικότητα και η ενσωμάτωση των ειδικοτήτων από τα θεσμικά συνδικαλιστικά όργανα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν ήταν η αναμενομένη. Οι ειδικότητες θεωρούνται από τη διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας ξένο σώμα. Αν και μπορούσαν, δεν είδαμε ποτέ έως σήμερα να στηρίξουν εμπράκτως τις ειδικότητες, μάλλον το αντίθετο ισχύει.
Το γεγονός αποδεικνύει με σκληρό τρόπο και η σχολική πραγματικότητα στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τόσο στην υλικοτεχνική υποδομή, όσο και σε εργασιακά ζητήματα.
Για παράδειγμα, την τελευταία δεκαετία για την κάλυψη των λειτουργικών κενών σε ειδικότητες προσλαμβάνονται μαζικά, με την σιωπηλή ανοχή της διδασκαλικής ομοσπονδίας Ελλάδας ωρομίσθιοι, ενώ για την κάλυψη των λειτουργικών κενών σε δασκάλους πάντα προσλαμβάνονται αναπληρωτές πλήρους ωραρίου.
Αυτό όμως που γυρνάει την Δημοτική εκπαίδευση δεκαετίες πίσω είναι η παράνομη κάλυψη, την τρέχουσα σχολική χρόνια, των λειτουργικών κενών φυσικής αγωγής με δασκάλους, εξέλιξη για την οποία η διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας δεν έχει πάρει ακόμη θέση.
Επίσης, υπάρχει ένα πλήθος ζητημάτων και στοιχείων που αποδεικνύουν ότι οι ειδικότητες βρίσκονται μεταφορικά και κυριολεκτικά στο περιθώριο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με ότι αυτό συνεπάγεται για το σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις και την ειλικρινή επικοινωνία των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας. Όλα δείχνουν ότι έχουν κυριαρχήσει στοιχεία που δεν διασφαλίζουν τη συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων, δεν υπάρχει, αίσθημα κοινής ευθύνης, κοινό όραμα και δημοκρατικές διαδικασίες.
Κατά συνέπεια, η διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην εκπλήρωση των σκοπών της.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι:
1. Η διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας δεν εκφράζει τις ειδικότητες που συνυπάρχουν με τους δασκάλους στη δομή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης,
[Αυτό εξάλλου το δείχνει και ο τίτλος της ομοσπονδίας] .
2. Οι εκλογικές διαδικασίες των περιφερειακών συλλόγων δεν ακολουθούν την δημοκρατική οδό με τη διαφάνεια να είναι άγνωστη λέξη.
[ α. σε πολλές πόλεις της χώρας οι περιφερειακοί σύλλογοι δασκάλων δεν έχουν γραφεία έδρας. β. Γίνεται αυθαίρετα σε όλους απευθείας παρακράτηση συνδρομής από την μισθοδοσία, χωρίς απόδειξη, χωρίς να έχει προηγηθεί αίτηση εγγραφής μέλλους στους κατά τόπους συλλόγους δασκάλων, χωρίς οικονομικό απολογισμό του οικονομικού υπόλογου σε όλους τους συμμετέχοντες στην υποχρεωτική κατά τα άλλα εκλογική διαδικασία] .
3. Το υπουργείο παιδείας, ως υπερκείμενο σύστημα, στα πλαίσια του οποίου λειτουργούν τα συνδικαλιστικά όργανα, φροντίζει να συντηρούνται, τα συντεχνιακά συμφέροντα, οι ανισότητες και η έλλειψη εμπιστοσύνης στα συλλογικά όργανα προκειμένου να μην έχει δυναμικές αντιπολιτεύσεις και ως γνωστό, το κυνήγι της προσωπικής- συντεχνιακής ευημερίας οδηγεί σε γενικευμένη αδιαφορία για τα κοινά με ότι αυτό σημαίνει για τη δημοκρατική ομαλότητα και στην περίπτωση “την ανύψωσιν της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως”.
Στα νεότερα χρόνια, η εισαγωγή το 1985 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση των ειδικοτήτων Φ. Αγωγής, της Ξένης Γλώσσας, της Μουσικής και των καλλιτεχνικών μαθημάτων χαρακτηρίστηκε από τον εκπαιδευτικό κόσμο πρωτοποριακή εξέλιξη που θα αναβάθμιζε την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και το κυριότερο άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία ενός σχολείου δημοκρατικού και ανοιχτού στην κοινωνία μέσω του οποίου εξασφαλίζονται, ίσες ευκαιρίες μόρφωσης σ' όλους τους μαθητές ανεξάρτητα από την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους.
Από τότε που οι ειδικότητες εισήχθησαν στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχουν περάσει αρκετά χρόνια, εκ των πραγμάτων όμως είναι πασιφανές ότι ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας, η αντιπροσωπευτικότητα και η ενσωμάτωση των ειδικοτήτων από τα θεσμικά συνδικαλιστικά όργανα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν ήταν η αναμενομένη. Οι ειδικότητες θεωρούνται από τη διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας ξένο σώμα. Αν και μπορούσαν, δεν είδαμε ποτέ έως σήμερα να στηρίξουν εμπράκτως τις ειδικότητες, μάλλον το αντίθετο ισχύει.
Το γεγονός αποδεικνύει με σκληρό τρόπο και η σχολική πραγματικότητα στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τόσο στην υλικοτεχνική υποδομή, όσο και σε εργασιακά ζητήματα.
Για παράδειγμα, την τελευταία δεκαετία για την κάλυψη των λειτουργικών κενών σε ειδικότητες προσλαμβάνονται μαζικά, με την σιωπηλή ανοχή της διδασκαλικής ομοσπονδίας Ελλάδας ωρομίσθιοι, ενώ για την κάλυψη των λειτουργικών κενών σε δασκάλους πάντα προσλαμβάνονται αναπληρωτές πλήρους ωραρίου.
Αυτό όμως που γυρνάει την Δημοτική εκπαίδευση δεκαετίες πίσω είναι η παράνομη κάλυψη, την τρέχουσα σχολική χρόνια, των λειτουργικών κενών φυσικής αγωγής με δασκάλους, εξέλιξη για την οποία η διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας δεν έχει πάρει ακόμη θέση.
Επίσης, υπάρχει ένα πλήθος ζητημάτων και στοιχείων που αποδεικνύουν ότι οι ειδικότητες βρίσκονται μεταφορικά και κυριολεκτικά στο περιθώριο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με ότι αυτό συνεπάγεται για το σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις και την ειλικρινή επικοινωνία των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας. Όλα δείχνουν ότι έχουν κυριαρχήσει στοιχεία που δεν διασφαλίζουν τη συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων, δεν υπάρχει, αίσθημα κοινής ευθύνης, κοινό όραμα και δημοκρατικές διαδικασίες.
Κατά συνέπεια, η διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην εκπλήρωση των σκοπών της.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι:
1. Η διδασκαλική ομοσπονδία Ελλάδας δεν εκφράζει τις ειδικότητες που συνυπάρχουν με τους δασκάλους στη δομή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης,
[Αυτό εξάλλου το δείχνει και ο τίτλος της ομοσπονδίας] .
2. Οι εκλογικές διαδικασίες των περιφερειακών συλλόγων δεν ακολουθούν την δημοκρατική οδό με τη διαφάνεια να είναι άγνωστη λέξη.
[ α. σε πολλές πόλεις της χώρας οι περιφερειακοί σύλλογοι δασκάλων δεν έχουν γραφεία έδρας. β. Γίνεται αυθαίρετα σε όλους απευθείας παρακράτηση συνδρομής από την μισθοδοσία, χωρίς απόδειξη, χωρίς να έχει προηγηθεί αίτηση εγγραφής μέλλους στους κατά τόπους συλλόγους δασκάλων, χωρίς οικονομικό απολογισμό του οικονομικού υπόλογου σε όλους τους συμμετέχοντες στην υποχρεωτική κατά τα άλλα εκλογική διαδικασία] .
3. Το υπουργείο παιδείας, ως υπερκείμενο σύστημα, στα πλαίσια του οποίου λειτουργούν τα συνδικαλιστικά όργανα, φροντίζει να συντηρούνται, τα συντεχνιακά συμφέροντα, οι ανισότητες και η έλλειψη εμπιστοσύνης στα συλλογικά όργανα προκειμένου να μην έχει δυναμικές αντιπολιτεύσεις και ως γνωστό, το κυνήγι της προσωπικής- συντεχνιακής ευημερίας οδηγεί σε γενικευμένη αδιαφορία για τα κοινά με ότι αυτό σημαίνει για τη δημοκρατική ομαλότητα και στην περίπτωση “την ανύψωσιν της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου