Όπως είναι φανερό από τις εξελίξεις η Ελλάδα μετεξελίσσεται σε μια απομονωμένη οικονομία, περιθωριοποιημένο μέλος του ευρώ που θα προσφέρει ευκαιρίες σε ξένους επενδυτές που θέλουν να κερδίσουν γρήγορα χρησιμοποιώντας τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας .
Οι εξελίξεις στα εργασιακά, η αύξηση της ανεργίας, τα χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η περαιτέρω αδιοδότηση μεγάλων εμπορικών κέντρων [ όπως η αδιοδότηση μεγάλου εμπορικού κέντρου στον πύργο χωρίς την τήρηση των κανόνων] αναδεικνύουν το πρόβλημα και δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, γεγονός που κάνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ακολουθούμενων πολιτικών να βαθαίνουν την ύφεση, να είναι ο κύριος λόγος γιγάντωσης του δημοσιονομικού προβλήματος και να απαξιώνουν αξίες και ανθρώπους.
Η κατάσταση και η αυξανόμενη τάση των περιστατικών, αλλά και ο τρόπος που εγείρεται η όλη επιχειρηματολογία δείχνουν ότι πρόκειται για κρυφό κυβερνητικό σχέδιο που στόχο έχει την μετατροπή της χώρας με πολιτικά μέσα σε κοινωνία μισθωτής απασχόλησης. Εάν θα επωφεληθούμε ή θα υποφέρουμε από μια τέτοια εξέλιξη είναι πολυσυζητημένο και δεν χρειάζεται περεταίρω εξηγήσεις.
Εν τω μεταξύ, όλα δείχνουν ότι οι ηγέτες της ΕΕ δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται να αντιμετωπίσουν προβλήματα των κοινωνιών όπως η φτώχια, η ανεργία κ.α. Είναι πλέον σαφές ότι οι συζητήσεις αντιμετώπισης των ευρωπαϊκών θεμάτων επικεντρώνονται στα πακέτα διάσωσης, την έκδοση ευρωομολόγων και άλλα που έχουν να κάνουν με σκληρότερη πολιτική λιτότητας παρά με σχέδια που να αφορούν όλες τις πλευρές της κοινωνικής οργάνωσης, όπως την εργασία, τη δίκαιη φορολογία, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, τις επενδύσεις σε υποδομές και πολλά άλλα που εξασφαλίζουν τη διάχυση της ευημερίας και περισσότερες δυνατότητες στο σύνολο του πληθυσμού.
Συνεπώς, ένα μεγάλο φάσμα ατομικών δικαιωμάτων, με πρόσχημα την οικονομική διάσωση μέσω ασφυκτικού οικονομικού ελέγχου [η τροικα απαιτεί λένε!] από υπερεθνικά κέντρα που δεν έχουν αρμοδιότητα να ασκούν νομοθετική λειτουργία, τίθενται υπό αμφισβήτηση.
Αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η εθνική ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική δομή παρακάμπτονται για την οικονομία της αγοράς, με άλλα λόγια οτιδήποτε σχετίζεται με τις κοινωνικές ανάγκες είναι έξω από το πεδίο και τις αντιλήψεις όσων υποστηρίζουν ότι αντιπροσωπεύουν τη βούληση όλων μας.. και δεν μπορεί να είναι διαφορετικά από τη στιγμή που ακόμη και η δημοκρατικά, αλλά με άλλη πολιτική ατζέντα, εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας αγνοεί επιδεικτικά την κοινωνική πραγματικότητα.
Στο σημείο αυτό είναι εξίσου σημαντικό να τονιστεί και η δική μας αδράνεια για σημαντικά προβλήματα, μια αδράνεια η οποία βασίζεται σε μια παράλογη γενίκευση και συνήθως εκλαμβάνεται ως συναίνεση με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ΔΝΤ έχει εκλάβει την μεγάλη αποχή των πρόσφατων εκλογών ως στήριξη της πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα
Θα μου πείτε βέβαια, ωραία όλα αυτά, αλλά τι μπορούμε εμείς να κάνουμε έτσι που έχουν έρθει σήμερα τα πράγματα; όταν σε ατομικό επίπεδο δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις και την πολιτική ατζέντα, δημιούργημα των μηχανισμών οι οποίοι έχουν στιγματίσει, εκμεταλλευτεί και περιθωριοποιήσει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες σηματοδοτώντας αυτές ως κατώτερες ετερότητες.
Συνεπώς, το ζήτημα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι! το ζήτημα είναι να πάψουμε όλοι εμείς, δλδη η κοινωνία των πολιτών, να είμαστε ανασταλτικός παράγων προαγωγής των συμφερόντων μας και να προωθήσουμε μέσα από τη δράση μας και την καθημερινή μας τοποθέτηση τη δική μας πρόταση διακυβέρνησης… σε διαφορετική περίπτωση όλα όσα λέμε, θα συνεχίσουν να είναι ένα κενό γράμμα, η δυναμική των πραγμάτων θα οδηγήσει σε περαιτέρω απαξίωση την πολιτική με συνέπεια οι ομάδες οικονομικών συμφερόντων να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τη σιωπηρή εγγύηση του δημοσίου και η επόμενη κρίση θα είναι μόνο θέμα χρόνου. τότε ουδεμία σημασία θα έχει αν οι αποφάσεις σήμερα πάρθηκαν με συναίνεση ή όχι.
Οι εξελίξεις στα εργασιακά, η αύξηση της ανεργίας, τα χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η περαιτέρω αδιοδότηση μεγάλων εμπορικών κέντρων [ όπως η αδιοδότηση μεγάλου εμπορικού κέντρου στον πύργο χωρίς την τήρηση των κανόνων] αναδεικνύουν το πρόβλημα και δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, γεγονός που κάνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ακολουθούμενων πολιτικών να βαθαίνουν την ύφεση, να είναι ο κύριος λόγος γιγάντωσης του δημοσιονομικού προβλήματος και να απαξιώνουν αξίες και ανθρώπους.
Η κατάσταση και η αυξανόμενη τάση των περιστατικών, αλλά και ο τρόπος που εγείρεται η όλη επιχειρηματολογία δείχνουν ότι πρόκειται για κρυφό κυβερνητικό σχέδιο που στόχο έχει την μετατροπή της χώρας με πολιτικά μέσα σε κοινωνία μισθωτής απασχόλησης. Εάν θα επωφεληθούμε ή θα υποφέρουμε από μια τέτοια εξέλιξη είναι πολυσυζητημένο και δεν χρειάζεται περεταίρω εξηγήσεις.
Εν τω μεταξύ, όλα δείχνουν ότι οι ηγέτες της ΕΕ δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται να αντιμετωπίσουν προβλήματα των κοινωνιών όπως η φτώχια, η ανεργία κ.α. Είναι πλέον σαφές ότι οι συζητήσεις αντιμετώπισης των ευρωπαϊκών θεμάτων επικεντρώνονται στα πακέτα διάσωσης, την έκδοση ευρωομολόγων και άλλα που έχουν να κάνουν με σκληρότερη πολιτική λιτότητας παρά με σχέδια που να αφορούν όλες τις πλευρές της κοινωνικής οργάνωσης, όπως την εργασία, τη δίκαιη φορολογία, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, τις επενδύσεις σε υποδομές και πολλά άλλα που εξασφαλίζουν τη διάχυση της ευημερίας και περισσότερες δυνατότητες στο σύνολο του πληθυσμού.
Συνεπώς, ένα μεγάλο φάσμα ατομικών δικαιωμάτων, με πρόσχημα την οικονομική διάσωση μέσω ασφυκτικού οικονομικού ελέγχου [η τροικα απαιτεί λένε!] από υπερεθνικά κέντρα που δεν έχουν αρμοδιότητα να ασκούν νομοθετική λειτουργία, τίθενται υπό αμφισβήτηση.
Αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η εθνική ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική δομή παρακάμπτονται για την οικονομία της αγοράς, με άλλα λόγια οτιδήποτε σχετίζεται με τις κοινωνικές ανάγκες είναι έξω από το πεδίο και τις αντιλήψεις όσων υποστηρίζουν ότι αντιπροσωπεύουν τη βούληση όλων μας.. και δεν μπορεί να είναι διαφορετικά από τη στιγμή που ακόμη και η δημοκρατικά, αλλά με άλλη πολιτική ατζέντα, εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας αγνοεί επιδεικτικά την κοινωνική πραγματικότητα.
Στο σημείο αυτό είναι εξίσου σημαντικό να τονιστεί και η δική μας αδράνεια για σημαντικά προβλήματα, μια αδράνεια η οποία βασίζεται σε μια παράλογη γενίκευση και συνήθως εκλαμβάνεται ως συναίνεση με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ΔΝΤ έχει εκλάβει την μεγάλη αποχή των πρόσφατων εκλογών ως στήριξη της πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα
Θα μου πείτε βέβαια, ωραία όλα αυτά, αλλά τι μπορούμε εμείς να κάνουμε έτσι που έχουν έρθει σήμερα τα πράγματα; όταν σε ατομικό επίπεδο δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις και την πολιτική ατζέντα, δημιούργημα των μηχανισμών οι οποίοι έχουν στιγματίσει, εκμεταλλευτεί και περιθωριοποιήσει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες σηματοδοτώντας αυτές ως κατώτερες ετερότητες.
Συνεπώς, το ζήτημα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι! το ζήτημα είναι να πάψουμε όλοι εμείς, δλδη η κοινωνία των πολιτών, να είμαστε ανασταλτικός παράγων προαγωγής των συμφερόντων μας και να προωθήσουμε μέσα από τη δράση μας και την καθημερινή μας τοποθέτηση τη δική μας πρόταση διακυβέρνησης… σε διαφορετική περίπτωση όλα όσα λέμε, θα συνεχίσουν να είναι ένα κενό γράμμα, η δυναμική των πραγμάτων θα οδηγήσει σε περαιτέρω απαξίωση την πολιτική με συνέπεια οι ομάδες οικονομικών συμφερόντων να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τη σιωπηρή εγγύηση του δημοσίου και η επόμενη κρίση θα είναι μόνο θέμα χρόνου. τότε ουδεμία σημασία θα έχει αν οι αποφάσεις σήμερα πάρθηκαν με συναίνεση ή όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου