Μια άλλη εκδοχή για την επιμήκυνση!

Η κρίση του χρέους στην Ευρώπη άρχισε με το 6μηνο θρίλερ των Ελληνικών spreads και συνεχίστηκε με την αναστάτωση που προκάλεσαν τα προβλήματα του τραπεζικού τομέα της Ιρλανδίας, αν και όλες οι ιρλανδικές τράπεζες είχαν περάσει με επιτυχία πριν λίγους μήνες τα ευρωπαϊκά stress test.
Την ίδια στιγμή που ενεργοποιήθηκε η διάσωση του ιρλανδικού τραπεζικού συστήματος ο διαφαινόμενος κίνδυνος αδυναμίας πληρωμών χρέους από την Ελλάδα ως αποτέλεσμα της ανεπάρκειας πόρων έκανε την ευρωπαϊκή ένωση να επιμηκύνει την περίοδο αποπληρωμής των ελληνικών δανείων.
Ο συνδυασμός των παραπάνω εξελίξεων με οδηγεί να σκεφτώ την εκδοχή που λέει ότι, η ιρλανδική κρίση προκλήθηκε σκόπιμα για να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι επιμήκυνσης της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους. H υπόθεση αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι η εε δεν πίεσε την Ιρλανδία να αλλάξει το χαμηλό φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις και δεν διαφαίνεται κάποια πρόθεση αλλαγής του εν λόγω συντελεστή απο την ιρλανδική κυβέρνηση . [ Η αύξηση της εν λόγω φορολογίας αποτελεί εδώ και χρόνια πάγιο αίτημα των Βρυξελλών προς την Ιρλανδία] Αν η ελληνική επιμήκυνση αποφασίζονταν ανεξάρτητα, χωρίς τη «διάσωση» της Ιρλανδίας, θα φαίνονταν καθαρά το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε η υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο και γενικότερα η απόφαση για είσοδο του ΔΝΤ στην ευρωζώνη..
Αν τώρα λάβουμε υπόψη μας ότι από την περασμένη άνοιξη έως σήμερα η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα έχει απορροφήσει από τις αγορές ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού χρέους τότε το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι πλέον σε ένα μεγάλο ποσοστό του το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έχει περάσει στην ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, στους ευρωπαίους φορολογούμενους και στο ΔΝΤ, δλδη, υπό διεθνή έλεγχο.
Συνεπώς, από δω και πέρα το ελληνικό πρόβλημα χρέους δεν έχει κανένα λόγο να φοβίζει τους επενδυτές ή να κρατάει σε υψηλά επίπεδα τα επιτόκια για «φρέσκο χρήμα». Όμως, σήμερα, η τάση, ως αποτέλεσμα, στις διεθνείς αγορές χρήματος δείχνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση.
Aν δεν είναι το χρέος, τι είναι αυτό που κάνει σήμερα την πιστωτική θέση της χώρας να έχει χειροτερεύσει!. και πολλούς αναλυτές να υποστηρίζουν ότι η λύση για τα προβλήματα της Ελλάδας είναι η έξοδος από το ευρώ
Μήπως όλη αυτή η ιστορία και η ρητορική που αναπτύσσεται στην Ευρώπη έχει ως στόχο, μεταξύ άλλων, να συντηρεί σε υψηλά επίπεδα την απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου έναντι του γερμανικού για να μπορούν οι μεγάλοι της Ευρώπης να αντλούν φθηνό χρήμα; [ για παράδειγμα ιουν. 07: απόδοση ελληνικού 10ετούς ομολόγου 4,6 και του αντίστοιχου γερμανικού 4,20, διαφορά απόδοσης ( spread) 60 μον. βάσης. Δεκ. 08 απόδοση ελληνικού 10ετούς ομολόγου 5.25 και του αντίστοιχου γερμανικού.3.40 διαφορά απόδοσης ( spread) 180 μον. βάσης. Ιουν.10 απόδοση ελληνικού 10ετούς ομολόγου 12.40 και του αντίστοιχου γερμανικού 2.5 διαφορά απόδοσης ( spread) 800μον. βάσης]
Επίσης, εδώ και 10 περίπου μήνες η πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης και τα επιζήμια οικονομικά αποτελέσματα που παράγει η πολιτική του μνημονίου είχαν ως αποτέλεσμα τη συμπίεση των εισοδημάτων-μισθών και την περεταίρω αποσταθεροποίηση της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που τα τελευταία 12 χρόνια έχει ξεπεράσει τα όριά της εξαιτίας των θυσιών για την είσοδο στην ΟΝΕ, τις δαπάνες για τους ολυμπιακούς αγώνες, την λιτότητα που επέβαλε η επιτήρηση της ΕΕ την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από την προηγούμενη κυβέρνηση και σήμερα η κρίση του χρέους. Τα διαφυγόντα έσοδα, ως αποτέλεσμα της κρίσης του χρέους και το μνημόνιο που ακολούθησε επέβαλαν τη συρρίκνωση του ιδιωτικού τομέα και τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Με αυτά και με άλλα η παραπαίουσα ελληνική οικονομία θα συντηρεί για χρόνια σε διεθνές επίπεδο την ανασφάλεια, την ασάφεια και συνεπώς την κερδοσκοπία και τα συμφέροντα των μεγάλων της ευρωζώνης.
Αν τώρα πάρουμε την πιθανότητα τα επόμενα χρόνια να μηδενιστεί το δημοσιονομικό έλλειμμα μέσα από την ακολουθούμενη πολιτική οι ανισορροπίες που θα προκύψουν, θα είναι τέτοιες, που όλα, θα θυμίζουν χώρα μετά από μεγάλο πόλεμο.
Ο εγχώριος ιδιωτικός τομέας εξαιτίας της παρατεταμένης ύφεσης, της παραοικονομίας που αναπτύσσεται λόγω των συνθηκών, της έλλειψης ευνοϊκού πλαισίου ανάπτυξης και της αδυναμίας να μεταφέρει πόρους στον τομέα παραγωγής, θα έχει καταστραφεί.
Το ίδιο και το δημόσιο, α. θα βρίσκεται με ένα τεράστιο χρέος που θα ξεπερνά σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ το 150% του ΑΕΠ, χρέος που θα αφαιρεί για πολλά χρόνια σημαντικούς πόρους από την οικονομία για την πληρωμή τόκων β. θα έχει συρρικνωθεί σημαντικά και θα είναι αντιπαραγωγικό.
Με αλλά λόγια η χώρα θα βρεθεί εκ των πραγμάτων μπροστά στην πιθανότητα να αντιμετωπίσει ολική αδυναμία εξυπηρέτησης των αναγκών της, τότε η έξοδος από το ευρώ θα είναι ανάγκη.

Κατά συνέπεια, η σοβαρότητα της κρίσης χρειάζεται δύσκολες και «καθαρές» αποφάσεις χωρίς τις σημερινές νεοφιλελεύθερες μυθολογίες. Οτιδήποτε άλλο, είναι ένα πολύμορφο και πολυδιάστατο πλέγμα πολιτικών στόχων και σχεδιασμών που υποσκάπτει την εμπιστοσύνη γενικά και έχει ως βασική αποστολή , την επιβολή της ασκούμενης πολιτικής, την εκτόνωση της λαϊκής οργής και τη διάσωση της σημερινής κυβερνώσας ελίτ.