Τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Oπως είναι εμφανές μέσα από τις εξελίξεις και τις   μεταβολές  που βιώνουμε κατά τα 2 τελευταία χρόνια η Ελλάδα υπέστη ένα βίαιο κούρεμα βιοτικού επιπέδου κατά 50% τουλάχιστον χωρίς να αλλάξουν οι τιμές σε βασικά αγαθά τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ανεξαρτησία, οικονομική και κοινωνική κάθε ανθρώπου.

Στην πραγματικότητα, το πλαίσιο που δημιουργείται είναι μια πηγή φτώχειας. Αυτό που επλήγη είναι το δικαίωμα των εργαζόμενων στην υπεραξία της εργασίας τους, το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση, το δικαίωμα κάθε πολίτη στην ιατρική περίθαλψη, το δικαίωμα  στην εργασία,  κοινωνική και πολιτική ισότητα επίσης δοκιμάζονται  καθώς η διαμόρφωση του πολιτικού γίγνεσθαι και η πρόσβαση στον εθνικό πλούτο και στους πόρους που πηγάζουν από αυτόν έχει αρχίσει να γίνεται απαγορευτική για τον ιθαγενή πληθυσμό.

Την ίδια ώρα
οι εκπρόσωποι του λαού,που έχουν εκλεγεί δημοκρατικά,    πιέζονται με μαϊμού δημοσκοπήσεις και άλλα επικοινωνιακού τύπου κόλπα να αρνηθούν τα αιτήματα του λαού, προκειμένου να υπακούσουν στις εντολές από το εξωτερικό.

Βέβαια, κάποιος μπορεί να πει εδώ ότι η χώρα απολάμβανε βιωτικό επίπεδο ανώτερο των δυνατοτήτων της και η προσαρμογή προς τα κάτω ήταν αναγκαία προκειμένου να γίνει ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία.

Από την άλλη πλευρά,  υπάρχει και  η άλλη άποψη που  λέει ότι δεν φαίνεται από πουθενά να αντιμετωπίζονται πολιτικά – θεσμικά, σε όλα τα επίπεδα, τόσο η διαπλοκή όσο και οι παράγοντες εκείνοι που οδήγησαν την Ελλάδα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα δεδομένου ότι η κάστα των προνομιούχων που επί πολλά χρόνια απολάμβανε επίπεδο ανώτερο της προσφοράς της έχει μείνει άθικτη προκειμένου να μπορούν αμέριμνοι να απολαμβάνουν τα λάφυρα της πειρατείας τους που βρίσκονται σε offshore κέντρα.

Η πλέον ομως αρνητική εξέλιξη είναι ότι   η    έννοια της πατρίδας που για πολλά χρόνια ήταν προνόμιο της κάστας των προνομιούχων  μετεξελίσσεται σταδιακά σε αποκλειστικό  προνόμιο των ξένων.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν δημιουργείται ένα διαφορετικό γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα μεταβάλει καθοριστικά τόσο την μορφή δημοκρατίας όσο και τις πολιτικό κοινωνικές σχέσεις μας σε κάθε επίπεδο.

Η πατρίδα μας, ο καθένας μας σήμερα πρέπει να αφήσει εκτός σκέψης το ψευδεπίγραφο ιδεολόγημα που προτάσσει ως πανάκεια την επιβολή σκληρής λιτότητας ως πολιτικό μέσο αντιμετώπισης της κρίσης χρέους, διαφορετικά τα χειρότερα είναι μπροστά μας.