Προσομοίωση ακραίων καταστάσεων για τα χειρότερα που έρχονται

Πριν ένα χρόνο η Ελλάδα ως αντάλλαγμα για την ψήφιση του μνημονίου έλαβε το δάνειο των 110 δισ, ένα δάνειο το οποίο κάλυψε εν μέρει τις δανειακές ανάγκες της χώρας το χρόνο που πέρασε.
Η εξέλιξη υποβοήθησε για να φτάσουμε στην σημερινή οικονομική κρίση που αναστατώνει την πολιτικοκοινωνική λειτουργία, καταργεί de facto την συνταγματική τάξη και δημιουργεί αντιφάσεις που προκαλούν προβληματισμούς και ανησυχία για την εξέλιξη της ελληνικής κρίσης χρέους. Με βάση τη δομή του χρέους, το επόμενο το διάστημα από το 2012 έως το 2014 λήγουν 142 δις ευρώ ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.

Η πορεία της ελληνικής οικονομίας το χρόνο που πέρασε είναι φυσικό να κάνει αδύνατη την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές κεφαλαίων για αναχρηματοδότηση του χρέους, όπως προέβλεπε το αρχικό πρόγραμμα. Επίσης, είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί (το χρέος) μέσω του τακτικού προϋπολογισμού εξαιτίας του ελλείμματος που εξακολουθεί να παράγει η χώρα. Το έλλειμμα του 2010 έκλεισε σε 10,5% του ΑΕΠ, ένα ΑΕΠ όμως που κατέγραψε μείωση 4,5%, το 2010. Η μείωση του ΑΕΠ κάνει, τόσο το χρέος μη βιώσιμο, επειδή αυξάνεται σε σχέση με το ΑΕΠ, όσο και το πρωτογενές έλλειμμα αναπόφευκτο λόγω της αρνητικής οικονομικής ανάπτυξης. Η εξέλιξη οδηγεί σε αύξηση των φόρων πάνω στο μειωμένο πλέον ΑΕΠ, με ότι παρενέργειες αυτό συνεπάγεται.

Την ίδια ώρα τα προβλήματα ρευστότητας και η πίεση που ασκεί το δημόσιο χρέος επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την πραγματική οικονομία και μακροπρόθεσμα την ικανότητα της χώρας να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που προκαλούνται από την αδυναμία της οικονομίας να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για την εξυπηρέτηση των εσωτερικών αναγκών κυρίως σε ότι αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τα συμφέροντα της κοινωνίας.
Το γεγονός αποτυπώνεται και στο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής. Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι είναι ένα σχέδιο που μέσω των παρεμβάσεων που προβλέπει έχει ως στόχο να συρρικνώσει μέσω πώλησης την παραγωγική και μη παραγωγική δημόσια περιουσία και τις δαπάνες σε μισθούς, συντάξεις, λειτουργικές δαπάνες, επενδυτικές δαπάνες, κ.α. δλδη δεν δημιουργεί σε καμιά περίπτωση προϋποθέσεις για παραγωγή δημόσιου πλούτου. Το γεγονός αποτυπώνεται και στην έκθεση αξιολόγησης η οποία προβλέπει συνεχιζόμενη μείωση του ακαθαρίστου εγχωρίου προϊόντος, χρέος στο τέλος του 2015 στο 251% του ΑΕΠ και αύξηση των κρατικών εσόδων μόνο μέσω των φόρων. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι είναι άλλο κεφάλαιο η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και άλλο η ρευστοποίηση που επιδιώκει η κυβέρνηση μέσω του ταμείου που συστήθηκε για την ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου με στόχο την πληρωμή δανείων.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν από τους παραπάνω προβληματισμούς είναι πολλά:
◦Πως θα μπορέσει το κράτος να συγκεντρώσει φόρους από μια ήδη καταρρέουσα οικονομία; για να καλύψει καταρχήν τις ανελαστικές δαπάνες σε ότι αφορά πληρωμές για τόκους, χρεωλύσια, μισθούς, ασφάλιση και δαπάνες για την παιδεία; Όταν δεν θα υπάρχουν έσοδα για τις λειτουργικές πως θα βρεθούν για αναπτυξιακές δαπάνες;
◦Ένα νέο πακέτο δανεισμού που θα καλύπτει μόνο την ανάγκη αναχρηματοδότησης του χρέους υπάρχει περίπτωση να εξαλείψει τον κίνδυνο κρατικής χρεοκοπίας στο μεσοπρόθεσμο μέλλον;
◦To ακριβό για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας ευρώ μπορεί να βοηθήσει την ελληνική οικονομία να υπερβεί τις αδυναμίες της;
◦Μέσω ποιας διαδικασίας θα εξοικονομηθούν πόροι για την δημιουργία θέσεων εργασίας; όταν η ίδια πίτα χρόνο με το χρόνο θα μικραίνει και εκ των πραγμάτων θα μοιράζεται σε περισσοτέρους.
◦Αν υποθέσουμε ότι το πρόγραμμα θα λειτουργήσει και οι παρεμβάσεις οδηγήσουν σε μηδενισμό του ελλείμματος, πως θα μπορέσει μια ρημαγμένη ελληνική κοινωνία να ανασκευάσει μετά το 2015 το κατεστραμμένο οικοδόμημα σε σωστή βάση, όταν μάλιστα οι ρυθμοί και ο διεθνής ανταγωνισμός δεν αφήνουν περιθώριο για χάσιμο χρόνου και «κάψιμο» κοινωνικού κεφαλαίου .
◦ Mια διαχειριστική αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος που προσπαθεί να επιτύχει τους επιδιωκόμενους στόχους με εξωγενείς τρόπους χωρίς να μεταβάλει την παραγωγική διάρθρωση στις ενδογενείς μεταβλητές και χρησιμοποιεί μόνο τις εξωγενείς μεταβλητές υπάρχει περίπτωση να οδηγήσει σε πραγματική σύγκλιση στο πλαίσιο της ΟΝΕ. Υπάρχει κάποιο παράδειγμα στην οικονομική ιστορία;

Η βαρβαρότητα βρήκε πρόσωπο στο ΠΑΣΟΚ

Εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση έχοντας απέναντί της το σύνολο του πληθυσμού και τους νόμους της Δημοκρατίας προσπαθεί να κερδίσει για όφελος υπερεθνικών συμφερόντων έναν οικονομικό πόλεμο. Σε αυτή την κατεύθυνση η αύξηση της ανεργίας, η συνεχιζόμενη μείωση των μισθών και των εισοδημάτων, τα σκληρά μέτρα λιτότητας και η διαμορφωθείσα κατάσταση χαλαρής αποικιακής εξάρτησης από την τρόικα με τα συμφωνηθέντα συμβόλαια εξευτελισμού που εκβιάζουν απροκάλυπτα μια ολόκληρη χώρα υπάγοντάς την ουσιαστικά σε ξένη διοίκηση δημιουργούν κλίμα αστάθειας και μεταβάλλουν τόσο το πολιτικό σύστημα, όσο και την κοινωνία.

Δεδομένου ότι η πορεία των γεγονότων και η επίλυση των ζητημάτων που έχουν προκύψει τον τελευταίο χρόνο δεν λαμβάνει υπόψη την γνώμη των πολιτών από δω και στο εξής τόσο η κυβέρνηση Παπανδρέου, όσο και οι υποστηρικτές της είναι σίγουρο ότι θα αρχίσουν να θεωρούνται αντίπαλοι της κοινωνίας καθώς αποδείχθηκε ότι εκείνοι που ανέλαβαν την εξουσία δημοκρατικά δεν φρόντισαν να εκφράσουν τις αγωνίες και να υποστηρίξουν τις ανάγκες του λαού. Το χωρίς όρια υποκριτικό παιχνίδι της κυβέρνησης που από την μια πλευρά προκαλεί το βάναυσο αποκλεισμό των 2/3 της κοινωνίας από το κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι και από την άλλη πλευρά αυτοπαρουσιάζεται ως πολιτικός προστάτης της είναι ξεδιάντροπα προκλητικό για το σύνολο των Ελλήνων. Η ανοχή της ελληνικής κοινωνίας στην εξαπάτηση τελείωσε.

Το τέλος της « πασοκ» εποχής

Την ώρα που οι αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες εντείνονται σε ολόκληρη την χώρα και τα ερείπια που σώρευσε η οικονομική πολιτική του μνημονίου προβάλουν απειλητικά γύρω μας η κυβέρνηση ετοιμάζει μέσω του μεσοπρόθεσμου προγράμματος έναν νέο γύρο λιτότητας, (για μια αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των συμφερόντων με τα οποία έχει συνδεθεί), που θα κλονίσει συθέμελα την κοινωνική ειρήνη και ότι έχει απομείνει από τις παραγωγικές δομές.

Για να δικαιολογήσει και να πετύχει η κυβερνητική προπαγάνδα την ψήφιση του ξεπουλήματος βάζει εκβιαστικά διλήμματα για σενάρια χρεοκοπίας και εμμέσως πλην σαφώς κάνει λόγο για «αποφασιστικά μέτρα» με τανκς και νεκρούς στους δρόμους. Με απλά λόγια η κυβέρνηση μας λέει ότι σε περίπτωση που οι πολίτες θελήσουν να αποτρέψουν με ειρηνικό τρόπο την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, θα κάνει, προκειμένου να διαλύσει το πλήθος, ότι έκανε ο Χόσνι Μπουμπάρακ στην Αίγυπτο. Ποιον κοροϊδεύουν; όταν κανείς δεν τους πιστεύει, σε κάθε γωνιά της Ελλάδος.

Δυστυχώς, οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα από χθες αποδεικνύουν τον καιροσκοπικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής και φανερώνουν πως η Κοινοβουλευτική Ομάδα του παΣΟΚ έχει μετατραπεί σε όργανο διεφθαρμένων πολιτικών και οικονομικών ελίτ οι οποίοι προκειμένου να «γλυτώσουν» καλλιεργούν «τρομοφόβους» και μεταφέρουν την δικη τους ανασφάλεια στην κοινωνία. Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να περιμένουμε κάτι καλύτερο από εκείνους που με όχημα την φτωχοποίηση της χώρας έκαναν την κρίση ευκαιρία για να νομιμοποιήσουν την κίβδηλη εξουσία τους.

Εκτιμώντας όλα τα παραπάνω και λαμβάνοντας υπόψη ότι η δημοκρατία δεν έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου χρειάζεται όλοι να κατέβουμε στις πλατείες με καθαρό και δυνατό μήνυμα προκειμένου να απαλλάξουμε την χώρα από τον βραχνά του αυταρχικού καθεστώτος που θέτει διαρκώς πλαστά διλήμματα στους Έλληνες για να κερδίσει χρόνο στην εξουσία.

Σε δύσκολα μονοπάτια η Ελλάδα

Παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις που προκαλούνται από την επαναλαμβανόμενη ψήφιση σκληρών μέτρων οδηγούν την Ελλάδα σε δύσκολα μονοπάτια η ελληνική κυβέρνηση επιμένει στην ίδια πολιτική κατεύθυνση και συνεχίζει να αντιμετωπίζει την κατάσταση με οικονομικούς όρους και δανεισμό που δεν κατευθύνεται για υποδομές και οικονομική- κοινωνική ανάπτυξη.

Δεδομένου ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας συναντιέται εκ των πραγμάτων με την χρόνια κρίση των Βαλκανίων, αποκτά «χρώμα πολέμου» καθώς τόσο στα βαλκάνια όσο και στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής μεσογείου υπάρχουν πολεμικές εντάσεις. Προς το παρόν τα νέα σύνορα δεν έχουν διευθετηθεί οριστικά, γεγονός που κάνει ασαφές το μέλλον της περιοχής.

Ποια θα είναι η εξέλιξη, για παράδειγμα, αν τα Σκόπια επιμείνουν στις σημερινές θέσεις τους ή η Τουρκία συνεχίσει να «πολεμά» για διχοτομημένη Κύπρο και καθεστώς στο Αιγαίο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, κ.α.

Πως θα μπορέσει μια εξαθλιωμένη οικονομικά και πολιτικά Ελλάδα να αντιμετωπίσει τις πιέσεις που ενδεχομένως ασκηθούν για λύση που δεν θα συμφέρει τα εθνικά συμφέροντα ή μπορούμε να περιμένουμε από όσους σήμερα προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν εκμεταλλευόμενοι την κρίση χρέους να υπερασπιστούν την χώρα μας σε μια πιθανή κρίση πολέμου;

Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα βρεθούν κάποιοι που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία της Ελλάδας να απαντήσει δυναμικά;

Τους προβληματισμούς αυτούς , καλό είναι να μην τους προσπεράσουμε αβασάνιστα, καθώς η τρέχουσα οικονομική πραγματικότητα μας οδηγεί σε συνολική διαπραγμάτευση τόσο για οικονομικά, όσο και για πολιτικά ζητήματα.

Αν στο μέλλον, όταν θα τα έχουμε πουλήσει όλα, μας βάλουν για δόση δανείου το πιστόλι στο κρόταφο προκειμένου να συναινέσουμε σε ζωτικής σημασίας για εμάς εθνικά θέματα, τι θα συμβεί; όταν μάλιστα ενδυναμώνονται τα δικαιώματα των ξένων επενδυτών έναντι των εθνικών νομοθεσιών μέσω του μεσοπρόθεσμου;

Οριστικό ξεπούλημα μέσω μεσοπρόθεσμου

Σε ανώνυμη εταιρία που θα διέπεται από τις διατάξεις της νομοθεσίας περί ανωνύμων εταιρειών μεταβιβάζονται και περιέρχονται χωρίς ανταλλάγματα,περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας συντήρησης και εκμετάλλευσης υποδομών που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του Μεσοπρόθεσου.

Επίσης και σύμφωνα με τις διατάξεις του Μεσοπρόθεσου, εμπράγματα δικαιώματα τρίτων στο έδαφος μπορεί να κηρύσσονται αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών αν κρίνονται αναγκαία από τον επενδυτή και με τιμή που θα καθορίσει ο επενδυτής ή η ανώνυμη εταιρία.

Τα έσοδα του Ταμείου διατίθενται για:

α) Την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους.

β) Την αποπληρωμή τυχόν χρεών του.

γ) Την κάλυψη των λειτουργικών του εξόδων.

δ)Την πληρωμή των κάθε είδους δαπανών που απαιτούνται για την

εκπλήρωση του σκοπού του.

Όπως μπορούμε όλοι να καταλάβουμε η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία εμμέσως περνάει στην κατοχή μιας ανώνυμης εταιρείας της οποίας το πενταμελές διορισμένο διοικητικό συμβούλιο θα έχει κάθε δικαίωμα να πουλάει και να διαχειρίζεται χωρίς περιορισμούς τα περιουσιακά στοιχεία μιας ολόκληρης χώρας.

Μια παραδοχή και μια κοροϊδία

Το πρόγραμμα «Προώθηση της κατανάλωσης φρούτων στα σχολεία» βάση Ευρωπαϊκού προγράμματος έπρεπε σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΕ να έχει τεθεί σε εφαρμογή από το σχολικό έτος 2009 – 2010 σε όλα τα σχολεία της επικράτειας. Το παρόν πρόγραμμα εφαρμόστηκε τα δυο προηγούμενα χρόνια μόνο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη τόσο σε δημόσια όσο και σε ιδιωτικά σχολεία.

Σήμερα, με καθυστέρηση ενός χρόνου το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης μας ενημερώνει ότι από την ερχόμενη σχολική χρονιά θα αρχίσει σε έναν ακόμη νομό της χώρας έπειτα από πελατειακού τύπου παρέμβαση κυβερνητικού βουλευτή από την Ηλεία( Τ. Αντωνακόπουλος) . Συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα ο νομός Ηλείας επειδή οι μαθητές δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν φρούτα εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Νομός Ηλείας έχει το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα.

Το πρόγραμμα καλύπτει μαθητές ηλικίας 6 έως 10 ετών και η ΕΕ χρηματοδοτεί το 50% της δαπάνης.

Όπως αναφέρει η οδηγία, στόχος του προγράμματος είναι η προώθηση της υγιεινής διατροφής και η καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας, που σημειώνει ραγδαία αύξηση στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, κυρίως εξαιτίας της μειωμένης φυσικής δραστηριότητας των μαθητών και της κακής διατροφής.

Αντιδρώντας στο πρόβλημα, πολλές χώρες της Ε.Ε. έχουν αναπτύξει δικές τους πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας και την προαγωγή της υγιεινής διατροφής.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν από τα παραπάνω είναι πολλά:

- Για ποιους λόγους η κυβέρνηση δεν συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμα τα σχολεία όλης της χώρας; Οι μαθητές των υπολοίπων νομών δεν έχουν δικαίωμα σε δωρεάν φρούτα;

- Τι ενέργειες έκανε ο εν λόγω βουλευτής και γενικότερα το πασοκρατουμενο πολιτικό σύστημα της Ηλείας στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του για να μην έχει ο Νομός Ηλείας το χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα;

Στο «έλεος» του μεσοπρόθεσμου η Ελλάδα

Δόθηκε στη δημοσιότητα το κείμενο του εφαρμοστικού νόμου, του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, στο οποίο περιλαμβάνονται:

· Η σύσταση του Ταμείου ρευστοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου. Ο επενδυτής θα μπορεί να χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν τον αιγιαλό, την παραλία, όπως επίσης θα μπορεί να εκμεταλλεύεται για όφελος της επένδυσης όλες τις υφιστάμενες στην περιοχή εγκαταστάσεις ( λιμάνια κ.α.) για χρονικό διάστημα μέχρι 50 χρόνια.

· Τα φορολογικά μέτρα (μείωση αφορολόγητου ορίου στα 8.000 ευρώ, έκτακτη εισφορά, τεκμήρια διαβίωσης, τέλος επιτηδεύματος, μείωση αφορολογήτου ορίου ΦΑΠ στα 200.000 ευρώ, αύξηση ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης στα 60 ευρώ ανά χιλιόλιτρο, αύξηση των τελών κυκλοφορίας κατά 10%, κ.λπ.)

· Ο περιορισμός των προσλήψεων στο Δημόσιο, φέτος 1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις και από 1/1/2012- 1/1/2015 μία πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις.

· Ο περιορισμός του αριθμού των συμβασιούχων, φέτος οι συμβάσεις θα μειωθούν κατά 50% σε σχέση με το 2010 και επιπλέον κατά 10% ανά έτος έως το 2015

· Η θέσπιση της μερικής απασχόλησης στο Δημόσιο

· Η αξιολόγηση από το ΑΣΕΠ του πλεονάζοντος προσωπικού από φορείς που συγχωνεύονται ή καταργούνται, με άλλα λόγια έρχονται χιλιάδες απολύσεις.

· Νέα, πιο αυστηρά κριτήρια, για τη χορήγηση επιδομάτων ανεργίας

· Η διευθέτηση της υπερωριακής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και των συμβάσεων για τους νέους 18- 25 ετών, μείωση αποδοχών έως 20%.

· Μονομερή αυστηροποίηση στις ρυθμίσεις για τη συνταξιοδότηση,

· Καταργείται η έκπτωση φόρου με αποδείξεις.

· Θεσπίζεται ετήσιο τέλος επιτηδεύματος 400 ευρώ ή 500 ανάλογα την περιοχή και ασχέτως τζίρου, κ.α.

Από την Ευρώπη των λαών στην Ευρώπη των φτωχών

Μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Βέλγος ευρωβουλευτής Marc Tarabella είπε ότι «43 εκατομμύρια Ευρωπαίοι δεν έχουν πρόσβαση στην καθημερινή τροφή και 80 εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας».

Την ίδια ώρα τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί της ετοιμάζουν, καλυπτόμενοι πίσω από πολιτικό πρόσχημα μείωσης των ελλειμμάτων, νέο γύρο σκληρής λιτότητας για την περίοδο 2012-2015 προκειμένου να χρηματοδοτήσουν το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε βάρος των δημόσιων οικονομικών, των εργαζόμενων και γενικότερα της κοινωνίας.

Αν εφαρμοστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, 150.000 εργαζόμενοι από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα απολυθούν , το σχεδιαζόμενο γενικό ξεπούλημα της Ελλάδας για μερικά εκατομμύρια ευρώ θα “απονευρώσει” και θα εξουδετερώσει το κράτος, η αύξηση της ανεργίας γενικά και οι περαιτέρω άμεσες ή έμμεσες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα οδηγήσουν χιλιάδες πολίτες σε απόγνωση και την χώρα σε πιο βαθιά ύφεση, κ.α.

Την ίδια ώρα, οι υποστηρικτές της λιτότητας δεν μπαίνουν στον κόπο να μας πουν ποιος επέτρεψε στο χρηματοπιστωτικό σύστημα να πραγματοποιεί για πολλά χρόνια και σε καθημερινή βάση συναλλαγές που ξεπερνούσαν κατά πολύ τα πραγματικά ταμειακά τους αποθέματα, εξέλιξη η οποία συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάπτυξη της οικονομικής κρίσης.

Δυστυχώς όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι, οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν ενδιαφέρονται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα εκατομμύρια ευρωπαίοι που πεινάνε. Τους ενδιαφέρει η ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης στην ευρωζώνη και μόνο, άσχετα αν αυτό καταστρέφει την ευρωπαϊκή ιδέα.

Οι προσπάθειες που γίνονται και γενικότερα η τρέχουσα κατάσταση διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θυμίζει τον «αγώνα» ενός πλουσίου να χτίσει πολυτελέστατο σπίτι σε μια φαβέλα μεταμφιεσμένος ως favelados!

Αν τώρα όλα όσα συμβαίνουν και η δραματική μεταβολή που επιφέρει η οικονομική πολιτική στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία ( κάμψη προσφοράς- ζήτησης παραγωγικός εκτροχιασμός, δημογραφική εκτροπή,κ.α.) οδηγήσει σε βάθος χρόνο την Ευρώπη να έχει χειρότερα αποτελέσματα σε ότι αφορά την ανάπτυξη των λαών είναι ζητήματα που απ ότι φαίνεται δεν ενδιαφέρουν την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Η εξέλιξη θέτει μια σειρά ερωτημάτων και αποδεικνύει το «δημοκρατικό έλλειμμα» στην οργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάτι που ασφαλώς επηρεάζει άμεσα και το ζήτημα της δημοκρατίας στα κράτη μέλη.

Το ζήτημα λοιπόν είναι αν έχουμε το δικαίωμα να επιτρέψουμε η Ευρώπη των λαών να μετεξελιχθεί σε Ευρώπη των φτωχών!

Η ανασύσταση της δημοκρατίας περνάει μέσα από την κοινωνία

Στην από κάθε άποψη δύσκολη εποχή που διανύουμε το δικαίωμα του κάθε ενός από εμάς να ζει σε μια ελεύθερη και ανθρώπινη κοινωνία τίθεται υπό αμφισβήτηση όσο ποτέ άλλοτε γεγονός που θέτει ερωτήματα για το τι είναι δίκαιο και τι άδικο στα όρια της δημοκρατίας.

Είναι επίσης κοινά αποδεκτό ότι τα προβλήματα της εποχής και η οικονομική κρίση απειλούν τόσο τον καθένα μας όσο και την δημοκρατία καθώς η προστασία της αξίας του ανθρώπου, ως υποχρέωση της πολιτείας, δεν διασφαλίζεται με τρόπο που να γίνονται σεβαστοί οι γενικά αναγνωρισμένοι κανόνες του δικαίου για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Η παγκόσμια συγκυρία, εσωτερικοί παράγοντες και συνθήκες δημιούργησαν άγνωστα μέχρι πρότινος προβλήματα, γεγονός που μεταβάλει την πολιτική και κοινωνικο-οικονομική βάση. Στα νέα δεδομένα η οικονομική και κοινωνική καθυστέρηση παρουσιάζεται ως μονόδρομος από το πλέγμα συμφερόντων που λυμαίνονται την εξουσία με αποτέλεσμα, πολιτικές ελευθερίες, το σύνταγμα και η κοινωνική δικαιοσύνη να δοκιμάζονται. Ξένοι τοποτηρητές, ανεπηρέαστοι από τις δικές μας επιλογές, αποφασίζουν για την ζωή μας.

To αποτέλεσμα αυτό δεν ήρθε τυχαία, το Κράτος, η δημόσια διοίκηση και οι θεσμοί της χώρας επί μακρά περίοδο δεν μπορούν να προσαρμόσουν την λειτουργία τους στην βάση των κοινωνικών αναγκών εξαιτίας της συνολικής έλλειψης στρατηγικού σχεδιασμού και της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να προτείνει κοινωνικά αποδεκτές λύσεις.

Η συνεχής υποβάθμιση του «κόσμου των αξιών» και της παιδείας, οι χρόνιες πολιτικές παθογένειες της Ελλάδας και το πελατειακό κράτος εγκλωβίζουν ή απαξιώνουν κάθε δημιουργική προσπάθεια για να επεκτείνουν την αδιαφάνεια και την αναξιοκρατία. Σε αυτό το «δοσμένο» προβληματικό πλαίσιο λειτουργίας οι προσπάθειες ενός μεγάλου τμήματος του πολιτικού προσωπικού συνήθως δεν αποσκοπούν στο να αναδείξουν κατευθύνσεις πολιτικής που θα έδιναν τη δυνατότητα στην χώρας μας να υπερκεράσει με επιτυχία τα συσσωρευμένα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα. Νοιάζονται αποκλειστικά για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα, για ένα κομμάτι εξουσίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν βοηθούν και στην δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων για μια υγιή και βιώσιμη δημοκρατία.

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι ήδη η χώρα μας έχει εισέλθει στην πιο κρίσιμη περίοδό της.

Χιλιάδες πολίτες στέκονται απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν να κατευθύνουν τη σκέψη μας, τη συμπεριφορά μας και τη δράση μας για να εξυπηρετήσουν ολίγες και βραχείες λύσεις που δεν προστατεύουν το κοινωνικό δικαίωμα και την δημοκρατία.

Το ερώτημα που επιτακτικά τίθεται από τις εξελίξεις, είναι το ίδιο ερώτημα που μας απασχολεί όλους, υπάρχει λύση στο πρόβλημα της χώρας και αν ναι, που βρίσκεται!.

Τα κόμματα είναι κομμάτι του λαού. Υπό αυτή την έννοια το κάθε πολιτικό ερώτημα χρειάζεται να λαμβάνει υπόψη τα αίτια που προκάλεσαν στο παρελθόν τα προβλήματα, τις ανάγκες, τις δυνατότητες, τους ανθρώπους και τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε περιοχής. Συνεπώς, η πολιτική πράξη δεν μπορεί από δω και στο εξής να θεωρήσει σαν βάση πολιτικές πρακτικές και «σχέσεις» που αγνόησαν το δικαίωμα των πολλών στην ευημερία, δεν μπορεί να αγνοήσει την ανάγκη για ενσωμάτωση της ισότητας των ευκαιριών στο σύνολο των πολιτικών, δεν μπορεί ο νομός μας και ο κάθε νομός της χώρας να εκπροσωπηθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο με υποψηφίους που δεν γνωρίζουν τα προβλήματα του τόπου τους ή τα παρατηρούν από μακριά.

Σε μια τέτοια περίπτωση ο κανόνας του δικαίου χάνει την θέση του ως προϋπόθεση του σχηματισμού της συλλογικής έννοιας. Να στηριχτούμε επιτελούς στον εαυτό μας, για την ανασύσταση της δημοκρατίας, ανεξαρτησία, παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς εξωτερικά ελλείμματα ή πώληση περιουσιακών δικαιωμάτων.

Τούτων λεχθέντων και με δεδομένο ότι η οικονομική κρίση έχει πολιτικά και διεθνοπολιτικά αίτια η μετάβαση περνάει μέσα από την προστασία των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Αν η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν έχει τα πολιτικά μέσα να τα προστατέψει, η ελληνική κοινωνία είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα επιλέξει το δρόμο της αυτοπροστασίας, καθώς κανένας δεν θα δεχτεί τους εκβιασμούς των διεθνών και ντόπιων πατρώνων της κυβέρνησης. .

Η ιστορία δε συγχωρεί, το ίδιο και οι χιλιάδες που βλέπουμε το χείλος του γκρεμού να μετακινείται προς την πλευρά μας.

Εκτός ελέγχου το έλλειμμα του κρατικού προυπολογισμού

Aπο τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για την εκτέλεση του κρατικού προυπολογισμού προκύπτει ότι το έλλειμμα του κρατικού προυπολογισμού το πεντάμηνο Ιανουάριος - Μάιος 2011 διαμορφώθηκε στα 10, 260 δισ. ευρώ έναντι 9,1 δισ. ευρώ πέρυσι το ίδιο διάστημα και ο στόχος της κυβέρνησης ήταν 9,072 δισ. ευρώ.

Την ίδια ώρα η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης υποστηρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση κάνει δύσκολες και έντονες διαπραγματεύσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν την πέμπτη δόση του δανείου.

Επομένως, έχουμε μια κυβέρνηση που έχει αποτύχει σε όλα τα μέτωπα και προσπαθεί με εκβιαστικά διλήμματα να κρατηθεί στην εξουσία προκειμένου να μπορέσει να ξεπουλήσει την χώρα μέσω του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

Επίσης, πως μια κυβέρνηση που δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που η ίδια με την οικονομική της πολιτική δημιούργησε στον ελληνικό λαό;

Είναι ποτέ δυνατόν μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται το μέλλον για δανεικά να αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτια της κρίσης ή να δημιουργήσει κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις για το πέρασμα σε μια άλλη βάση που θα λειτουργήσει ως όχημα για την ανάπτυξη της κοινωνίας;

Δυστυχώς για την χώρα μας, η κυβέρνηση έχει χρεοκοπήσει πολιτικά και ζητάει από τον ελληνικό λαό ουδετερότητα για να ρευστοποιήσει ότι υπάρχει διαθέσιμο από κρατική περιουσία και να επιβάλει επιπλέον οικονομικά μέτρα που θα πλήξουν το κοινωνικό δικαίωμα ή και την ύπαρξη της χώρας.