Τα
τελευταία 2 χρόνια τόσο το μηντιακό
κατεστημένο , όσο μερίδα του πολιτικού
προσωπικού της χώρας υποστηρίζουν ότι
στόχος τους, μέσω του μνημονίου,
είναι η “σωτηρία της χώρας” ανεξάρτητα
αν η ποιότητα του πλαισίου που
κατασκευάζουν ικανοποιεί τις απαιτήσεις
του κοινωνικού συνόλου ή αν πληροί τις
προϋποθέσεις για την εδραίωση μιας
ισχυρής δημοκρατικής κοινωνίας στο
πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης.
Προς
αυτήν την κατεύθυνση, η ανεργία τρέχει
ανεξέλεγκτα και τα 2/3 του πληθυσμού
αδυνατούν να
ανταπεξέλθουν
στα έξοδα βασικών αναγκών, όπως η
πρόσβαση στην ενέργεια, η χρηματοδότηση
των σπουδών, η εξασφάλιση του καθημερινού
φαγητού, κ, α.
Μάλιστα
έχουμε φτάσει σε σημείο να αρνείται
το κράτος το συνταγματικά κατοχυρωμένο
δικαίωμα των πολιτών στην εργασία. Ακόμη
και η οικογένεια,
ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής
του Έθνους βρίσκεται
υπό διωγμό, δεδομένου ότι οι οικονομικές
συνθήκες δεν βοηθούν τους νέους να
παντρευτούν ή να αποκτήσουν παιδιά..
Το γιατί
φτάσαμε ως εδώ έχει αναλυθεί
και
ερμηνευθεί
ποικιλοτρόπως από σχετικούς και από
άσχετους χωρίς ποτέ να έχει ζητηθεί η
γνώμη της κοινωνίας που στο κάτω- κάτω
της γραφής από
την στιγμή που αφορά ανθρώπινα
δικαιώματα
έπρεπε να έχει τον πρώτο
και τον τελευταίο λόγο στην διαμόρφωση
της συλλογικής εικόνας.
Αντ΄
αυτού έχουμε αφήσει διάφορους ξένους
και ντόπιους σχετικούς- άσχετους να
υλοποιούν μέτρα
τα οποία δεν βοήθησαν και σε καμία περίπτωση δεν
μπορούν να βοηθήσουν την ελληνική
οικονομία
να ορθοποδήσει.
Αν
λοιπόν το
ζήτημα
του χρέους αντιμετωπιστεί χωρίς
να λυθούν τα προβλήματα
για τα οποία όλος ο κόσμος ανησυχεί
είναι σίγουρο ότι τα επόμενα χρόνια ο
Ελληνικός λαός θα υποστεί την πιο
απάνθρωπη καταπίεση της ιστορίας του. Για
να καταλάβουμε τι έχουμε να
αντιμετωπίσουμε φτάνει μόνο να δούμε
τα τοκοχρεολύσια που πρέπει να πληρώσουμε μέσα στα επόμενα
χρόνια. Ο λογαριασμός δεν βγαίνει και
τα λεφτά τα “έφαγαν”, όπως άλλωστε μας
“μαρτύρησε” πριν λίγους μήνες ο
αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου