Η υποδούλωση είναι προ των πυλών

Η συνθήκη της Λισαβόνας που άρχισε να ισχύει από την 1η Δεκεμβρίου 2009 σε κανένα άρθρο της δεν προβλέπει υποδούλωση κάποιου κράτους μέλους λόγω χρεών.

Βέβαια, στα πλαίσια των γενικών προσανατολισμών και προκειμένου να εξασφαλιστεί στενότερος συντονισμός των οικονομικών πολιτικών και σύγκλιση των οικονομικών επιδόσεων των κρατών- μελών προβλέπεται η παρακολούθηση των οικονομικών εξελίξεων, όπως επίσης αξιολογούνται και οι συνέπειες των οικονομικών πολιτικών (άρθρο 121)

Από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης -κηδεμονίας. Προβλεπόμενοι,  κύριοι σκοποί της κηδεμονίας ήταν η τιθάσευση των δημόσιων ελλειμμάτων και η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές αρχές του  2012. Το πρόγραμμα περιλάμβανε και 110 δισεκατομμύρια ευρώ πακέτο δανεισμού από τα οποία μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει αντλήσει τα 73 δισ € (52.9 από τις χώρες της ευρωζώνης και 20,1 απο το ΔΝΤ).

Το εν λόγω πρόγραμμα παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου ως εθνική ανάγκη που έπρεπε να αντιμετωπιστεί με εθνική προσπάθεια.

Σήμερα, δυο χρόνια μετά, η Ελλάδα όχι μόνο δεν κατάφερε να βγει στις αγορές, αλλά,  τα συνοδευτικά μέτρα του πακέτου δανεισμού εξαθλιώνουν την κοινωνία και οδηγούν την ελληνική οικονομία σε όλο και πιο βαθιά ύφεση.

Εκ του αποτελέσματος λοιπόν αποδεικνύεται ότι το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων απέτυχε με βασικότερο αρνητικό  σημείο το γεγονός ότι δεν μπόρεσε εξασφαλίσει ίση μεταχείριση μεταξύ των μελών της ευρωζώνης.

Όταν η Γερμανία δανείζεται σήμερα με 1% επιτόκιο και η Ελλάδα είναι αναγκασμένη, για λόγους άλλων σκοπιμοτήτων , να πληρώνει τεράστια ποσά για τόκους με παράλληλη μεταβίβαση θεμελιωδών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι σίγουρο ότι κάτι δεν πάει καλά με την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. H πιο μεγάλη διαφορά εδώ  είναι ότι  για τους ίδιους στόχους στον τομέα της δημοσιονομικής πολιτικής     κάποιες χώρες  του ευρώ ακολουθούν διαφορετικό δρόμο.       

Επομένως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχιστεί η ίδια οικονομική πολιτική σε επίπεδο Ευρωζώνης, δεδομένου ότι δεν υπάρχει αιτιολογημένη γνώμη για την συνέχισή της .

Αν συνεχιστεί, σημαίνει ότι ξένα οικονομικά κέντρα θέλουν, μεταξύ  άλλων,  να υποδουλώσουν τις πλουτοπαραγωγικές πήγες και το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας.