Είναι
κάτι παραπάνω από εμφανές ότι η ευρωπαϊκή
κρίση χρέους αργά ή γρήγορα θα διαλύσει
την οικονομία της Ευρώπης συνολικά.
Αυτό δεν θα γίνει επειδή ίσως χρεοκοπήσει
η Ελλάδα, αλλά επειδή η πολιτική που
ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση παράγει
προϋποθέσεις αποσύνθεσης καθώς δεν
δημιουργούνται όλα όσα χρειάζονται για
να μειωθεί το
βάρος του χρέους στις χώρες μέλη της
ευρωζώνης.
Αν
πάρουμε ως παράδειγμα - βάση την πορεία
της οικονομίας τα 2 τελευταία χρόνια
στην Ελλάδα βλέπουμε μια σημαντική
μείωση του ΑΕΠ και από την άλλη πλευρά
αύξηση του χρέους τόσο σε πραγματικούς
αριθμούς, όσο και επί του ΑΕΠ. Την πορεία
του εθνικού εισοδήματος ακολούθησε η ανεργία, ενώ αντίθετη πορεία ακολούθησαν οι τιμές βασικών
αγαθών καθώς η αύξηση της φορολογίας
από την μια πλευρά και η απουσία ελέγχων
από την άλλη αύξησαν τόσο τις τιμές όσο
και τα κερδοσκοπικά φαινόμενα στην
αγορά. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι αυτά
τα δεδομένα αποτελούνται από μετρήσιμα
μεγέθη τα
οποία είναι γνωστά σε όλους.
Ισχνή
έως αρνητική είναι η ανάπτυξη και στις
λεγόμενες υπερχρεωμένες
χώρες
της ευρωζώνης. Πορτογαλία και Ιρλανδία
ακολουθούν προγράμματα λιτότητας με πακέτα δανεισμού, ενώ
η Ιταλία βρίσκεται σε δύσκολη θέση δεδομένου ότι το κόστος αναχρηματοδότησης
του χρέους της έχει γίνει ιδιαίτερα
ακριβό, με ότι συνέπειες αυτό συνεπάγεται
για την πραγματική οικονομία και τα δημοσιονομικά ελλείμματα.
Οι οικονομικές εξελίξεις και η διεύρυνση των spreads της ευρωζώνης οδήγησαν πρόσφατα την Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα να αποφασίσει την αναχρηματοδότηση του χρέους ευρωπαϊκών χωρών μέσω των τραπεζών με την παροχή τριετούς απεριόριστης ρευστότητας.
Οι οικονομικές εξελίξεις και η διεύρυνση των spreads της ευρωζώνης οδήγησαν πρόσφατα την Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα να αποφασίσει την αναχρηματοδότηση του χρέους ευρωπαϊκών χωρών μέσω των τραπεζών με την παροχή τριετούς απεριόριστης ρευστότητας.
Έτσι
οι εμπορικές τράπεζες της Ευρώπης
δανείζονται με φθηνά επιτόκια (στο
1%)
από την ΕΚΤ για να αναχρηματοδοτήσουν
τα δημόσια χρέη στις χώρες που έχει
αυξηθεί το κόστος δανεισμού (Ιταλία
– Ισπανία)
σε τιμές πολύ υψηλότερες από το 1% με
ότι αυτό συνεπάγεται για το ύψος του
χρέους των χωρών αυτών. Όπως στην
Ελλάδα έτσι και στις υπόλοιπες χώρες
αναμένεται μεσοπρόθεσμα να αυξηθούν
σημαντικά οι δαπάνες για τοκοχρεολύσια.
Πέραν τούτου,