Το υπουργείο παιδείας αμφισβητεί το δικαίωμα του καθενός στην εκπαίδευση

Eντονες αντιδράσεις και προβληματισμό έχει προκαλέσει σε, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς και φορείς σε ολόκληρη τη χώρα η απόφαση του υπουργείου παιδείας να συνενώσει 1933 σχολεία σε 877. Απ’ αυτά τα 1523 είναι σχολεία Α/θμιας και τα 410 είναι σχολεία 2/βάθμιας.

Πολλά από τα σχολεία που έκλεισαν είναι σε απομακρυσμένα ή ορεινά χωριά όπου δεν υπάρχει δημόσια συγκοινωνία καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους ή διεξάγεται δύσκολα εξαιτίας προβλημάτων στο επαρχιακό οδικό δίκτυο λόγω καιρικών συνθηκών ή κατεστραμμένου οδικού δικτύου. Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις στην Ήπειρο και αλλού που οι μαθητές θα αναγκαστούν, με ότι κίνδυνο αυτό συνεπάγεται, να διανύουν καθημερινά έως και 100 κm πήγαινε- έλα για να φτάσουν στο σχολείο τους.
Αν εδώ συνυπολογίσουμε παράγοντες που συνδέονται με την τρέχουσα δυσμενή οικονομική συγκυρία, όπως την αδυναμία πολλών δήμων να ανταποκριθούν στα έξοδα μεταφοράς των μαθητών, σημαίνει ότι πολλοί γονείς ή θα αναγκαστούν να μετακομίσουν ή όσοι δεν μπορούν ούτε να μετακομίσουν, να σταματήσουν τα παιδιά τους από τα μαθήματα. Τι θα συμβεί όμως εδώ; όταν οι γονείς έχουν υποχρέωση να στέλνουν τα παιδιά τους υποχρεωτικά στο σχολείο μέχρι την τρίτη γυμνασίου, ειδάλλως διαπράττουν ποινικό αδίκημα. Την ίδια υποχρέωση έχει και η πολιτεία, η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό που προσφέρεται ισότιμα και δωρεάν σε όλους.
Μία άλλη, εξίσου σοβαρή συνέπεια των συγχωνεύσεων είναι ότι ο αριθμός των μαθητών σε πολλά τμήματα των συγχωνευμένων σχολείων θα ξεπερνά τους 30 μαθητές. Τα ίδια προβλήματα θα υπάρχουν και στα προαύλια των σχολείων καθώς είναι αδύνατο να συνυπάρχουν στην ίδια αυλή διπλάσιοι μαθητές.

Από το κλείσιμο των σχολείων συνέπειες θα υπάρχουν και για τους εκπαιδευτικούς καθώς θα χαθούν εκατοντάδες οργανικές θέσεις.

Δυστυχώς, όλα τα νέα δεδομένα φανερώνουν ότι το ελληνικό υπουργείο παιδείας δεν είναι σε θέση, ως οφείλει, να παρέχει ποιότητα εκπαίδευσης αντίστοιχη προς τις ανάγκες.

Υπό αυτό το πρίσμα, πολλοί φορείς, γονείς και μαθητές σε ολόκληρη την Ελλάδα, ετοιμάζονται να προσφύγουν ακόμη και σε Διεθνείς Οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, γιατί παραβιάζεται το άρθρο 13 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα του ΟΗΕ που δεσμεύει την Ελλάδα από το 1985 και το οποίο έχει σχεδόν το ίδιο περιεχόμενο με το άρθρο 16 του Ελληνικού Συντάγματος.