Σύμφωνα με τον οργανισμό διαχείρισης δημόσιου χρέους, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης που πρέπει να εξυπηρετηθεί μέχρι το τέλος του 2014 είναι κοντά στα 150 δις ευρώ. Εάν συνυπολογίσουμε και τα ποσά που δανείζεται το δημόσιο με την έκδοση εντόκων γραμματίων διάρκειας 13 εβδομάδων τότε το ποσό των 150 δις ευρώ αυξάνεται. Μόνον για τους τόκους το διάστημα αυτό θα χρειαστούμε ένα ποσό που ξεπερνά σύμφωνα με έναν πρόχειρο υπολογισμό τα περίπου 50 δισ. ευρώ,δλδη, όσα θα πάρουμε αν πουλήσουμε το σύνολο της δημόσιας περιούσιας.Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση εδώ και ένα χρόνο προσπαθεί, άλλοτε με ψέματα και σκιαμαχίες, άλλοτε με πανηγυρισμούς, αλλά πάντα με αύξηση των φόρων και με μείωση των δαπανών του δημοσίου να ανταπεξέλθει το αυξημένο βάρος των δανείων.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση κατ΄ υπόδειξη του ΔΝΤ δεν χρειάζεται «μετάφραση» από τη στιγμή που η δυσάρεστη εικόνα που αποκομίζει κανείς παρατηρώντας τα δεδομένα της οικονομίας και γενικότερα τη χώρα τα λέει όλα. Προβλήματα ρευστότητας, το δημόσιο και χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις βρίσκονται λίγο πριν το λουκέτο, η ανεργία τρέχει ανεξέλεγκτα, τα έσοδα του δημοσίου βαίνουν μειούμενα, κ.α.
Η ερώτηση που τίθεται εδώ είναι εν ολίγοις η ακόλουθη:
Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει διαχείριση σ’ ένα τόσο μεγάλο χρέος με σφιχτή δημοσιονομική πολιτική ; χωρίς να καταστραφεί ο κοινωνικός ιστός και η πραγματική οικονομία.
Για να καταλάβουμε πως είναι τα πράγματα θα πω ένα απλό παράδειγμα. Η πολιτική που εφαρμόζει σήμερα η Ελλάδα έχει ως εξής, αν ένας πολίτης με χρέος 1.500 ευρώ και εισόδημα 1.000 ευρώ, σταματήσει κάθε δραστηριότητά του και κλειστεί στο σπίτι χωρίς να προκαλεί έξοδα υπάρχει περίπτωση να ξεχρεώσει; Αντίθετα θα αυξήσει το χρέος του από τη στιγμή που θα αρχίσει να ψάχνει δανεικά για να εξοικονομήσει τα προς το ζην και στη συνέχεια, όταν πλέον δεν θα βρίσκει δανεικά θα πουλήσει μισοτιμής όλα τα υπάρχοντα του. Στο τέλος, όταν δεν θα έχει, ούτε που να πάρει δανεικά, ούτε τι να πουλήσει, θα μείνει στο δρόμο, άστεγος.
Συνεπώς, η δομή του ελληνικού χρέους και τα προβλήματα της οικονομίας είναι τέτοια που αργά ή γρήγορα, αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα, θα αναγκαστούμε να πάμε σε συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους . Μόνο που τότε η Ελλάδα, θα έχει ελάχιστα φορολογικά έσοδα, το χρέος θα είναι τεράστιο, θα έχει ξεπουλήσει τα πάντα, δεν θα έχουμε από πού να αντλήσουμε κεφάλαια για τις εσωτερικές και τις δανειακές ανάγκες της χώρας και, ο ελληνικός λαός θα κείτεται στα «πράσινα λιβάδια» σαν παλιό, εγκαταλελειμμένο κουφάρι.
Με άλλα λόγια, στη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών πρέπει να περάσουμε μέσα από στενή διώρυγα χωρίς πηδάλιο.
Κατά συνέπεια, οι εξελίξεις, τόσο στην πορεία της οικονομίας, όσο και στην εξέλιξη του δημόσιου χρέους όχι μόνον είναι τραγικές, αλλά οδηγούν, με αποκλειστική ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, σε ακόμα πιο επικίνδυνα και δύσβατα μονοπάτια τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου