Αν και η κρίση στη Λιβύη μείωσε την παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου μόνο κατά 1% και τα εμπορικά αποθέματα πετρελαίου είναι πιο άφθονα από ποτέ η τιμή του στη διεθνή αγορά αυξήθηκε πάνω από 20% φτάνοντας ακόμη και τα 120 δολάρια το βαρέλι για την τιμή τύπου brent από 85 που ήταν το Δεκέμβριο του 2010. Το γεγονός αναμένεται να δημιουργήσει αλυσίδα παρενεργειών σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνοντας μεταξύ άλλων σημαντικά τις τιμές των τροφίμων και των πρώτων υλών.Άμεση συνέπεια των εξελίξεων θα είναι η αύξηση του πληθωρισμού και η εκ των πραγμάτων αδυναμία εκατομμυρίων ανθρώπων να έχουν πρόσβαση σε τροφή και ενέργεια. Σημαντική συμβολή στην άνοδο των τιμών στα τρόφιμα έχει και η καταστροφή τμήματος των καλλιεργειών εξαιτίας της παγκόσμιας αναστάτωσης του κλίματος.
Βέβαια, στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίσαμε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως άλλου, όμως εισάγουμε ακόμη και το αλεύρι.. κυρίως επειδή οι οικονομικές συνθήκες που δημιούργησε η απρογραμμάτιστη εισαγωγή του ευρώ έκαναν την καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων οικονομικά ασύμφορη για τους παραγωγούς, αν και την εποχή εκείνη μέχρι το 2004 η τιμή του πετρελαίου δεν ξεπέρασε τα 40 δολάρια το βαρέλι .
Αιτία αποτέλεσε και η αδυναμία της τότε κυβέρνησης πασοκ να διατηρήσει τη σταθερότητα των τιμών σε όλα τα επίπεδα. Έτσι είδαμε μετά την εισαγωγή του ευρώ το μικρό μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό από 50 δραχμές δλδη 15 λεπτά να φτάνει 50 λεπτά άνευ λόγου και αιτίας.
Σήμερα, με δεδομένο ότι ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης βρίσκεται στο -6% και ο πληθωρισμός στο 5.2% η κατάσταση στην Ελλάδα εξαιτίας όσων διαδραματίζονται στις αραβικές χώρες αναμένεται να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο. Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα προσανατολίζεται να αυξήσει τα επιτόκια δανεισμού προς τις τράπεζες που σήμερα βρίσκονται στο ιστορικά χαμηλό του 1% τότε εύκολα φτάνουμε στο συμπέρασμα να πούμε ότι τα πράγματα, κυρίως σε ότι αφορά την εξυπηρέτηση και διαπραγμάτευση των δανειακών αναγκών της χώρας θα επηρεαστεί δυσμενώς, συνεπώς και η οικονομική ανάπτυξη μακροπρόθεσμα.
Βάσει των παραπάνω, το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι γιατί η κυβέρνηση επιμένει στην συνέχιση της οικονομικής πολιτικής του μνημονίου, γιατί επιμένει να κρατά τους φόρους στα καύσιμα σε τόσο υψηλά επίπεδα, κ.α.
( εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι χωρίς τους φόρους που προστέθηκαν πέρυσι η μέση τιμή της αμόλυβδης δεν θα ξεπερνούσε το 1,20 ευρώ, με τους πρόσθετους φόρους της κυβέρνησης Παπανδρέου η μέση τιμή ξεπερνά το 1,65 ευρώ και είναι από 15% έως 30% ακριβότερη από την τιμή που ισχύει στις χώρες της ευρωζώνης).
Αν τώρα υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση επιμένει στην ίδια κατεύθυνση για να προωθήσει περαιτέρω τις μεταρρυθμίσεις που προτείνονται από το ΔΝΤ, θα αναμενόταν, ενόψει μάλιστα των νέων µεγαλύτερων και ισχυρότερων προβλημάτων που ανακύπτουν τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο διεθνές περιβάλλον να εξηγήσει με σαφήνεια στους πολίτες ποια είναι τα οφέλη που θα προκύψουν για τον ελληνικό λαό στο μεσοπρόθεσμο μέλλον από την πολιτική της και όχι να προσπαθούν με διαστρέβλωση της πραγματικότητας να μας πείσουν ότι απλά κατανοούν όλα αυτά τα προβλήματα όταν μέχρι στιγμής αποδεικνύεται ότι όλα τα μέτρα που έχουν λάβει είναι αναποτελεσματικά και αλλάζουν τη χώρα προς το χειρότερο.
Τι θα κερδίσει, για παράδειγμα, ο Έλληνας καταναλωτής αν η κυβέρνηση επιμείνει να κρατά τόσο ψηλά το φόρο στα καύσιμα, χωρίς να προσφέρει στον καταναλωτή εναλλακτικές επιλογές;
Τι θα κερδίσει η ελληνική νεολαία αν η κυβέρνηση προχωρήσει σε συνενώσεις των σχολικών μονάδων με μοναδικό κριτήριο τη μείωση των δαπανών;
Τι θα κερδίσει η χώρα αν η κυβέρνηση εκποιήσει τη δημόσια περιουσία σε ξένους επενδυτές;
Τι θα κερδίσει ο συνταξιούχος αν τα 350 ευρώ της σύνταξης δεν τον φτάνουν ούτε για 10 μέρες;
Tι θα κερδίσει ο μαθητής του νηπιαγωγείου αν η στέγη του σχολείου του τρέχει νερά επειδή η κυβέρνηση δεν δαπανά χρήματα για την επισκευή της ; κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου