Μια προσέγγιση από τον Ν. Γαλανόπουλο, πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Πύργου Ολυμπίας, τ. μέλος του Δ.Σ. του ΠΙΣ από το 2.000-2.009.
Εκτιμώ πως οι σημερινές γνωστές συγκυρίες με τα δημόσια οικονομικά θα οδηγήσουν αρκετά σύντομα στις ήδη ανακοινωθείσες (έστω και χωρίς αρκετή διασαφήνιση) αλλαγές στον τρόπο παροχής υπηρεσιών ΠΦ υγείας όπως τον ξέραμε μέχρι τώρα και συγκεκριμένα στην ολοσχερή (;) κατάργηση της κατά πράξη και περίπτωση αμοιβής του Ιατρού από ορισμένα ή αρκετά ασφαλιστικά ταμεία.
Αυτό θα είναι επαγγελματικά πολύ άσχημο ( αν όχι καταστρεπτικό) για μια μεγάλη ομάδα ή και την πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών που επιβιώνουν περισσότερο από τη σχέση αμοιβής κατά πράξη και περίπτωση με κάποια ταμεία και πολύ λίγο, αν όχι ελάχιστα με την εντελώς ελεύθερη και ομιλούμε για την διαφανή ιδιωτική πελατεία η οποία ολοένα και περισσότερο εξαφανίζεται.
Σήμερα ένα ποσοστό Ελλήνων ασθενών πάνω από 90% επιθυμεί και οδηγείται να δώσει αμοιβή στον ιατρό της ΠΦ μόνο όταν ξέρει ότι πως αυτά τα χρήματα θα τα πάρει από το ασφαλιστικό του ταμείο σε ένα μεγάλο ποσοστό, μέσω απόδειξης παροχής υπηρεσιών ή προσφέρει αμοιβή μέσω του βιβλιαρίου του, αυτό που δίνει με τις εντολές του συγκεκριμένες αμοιβές και για συγκεκριμένες ιατρικές πράξεις και επισκέψεις.
Οφείλουμε να πούμε πως ξεκινάμε με τη σκέψη, αλλά και τις προτάσεις της αφετηρίας και ανάγκη ότι πρέπει να διασωθεί εισόδημα, νόμιμο και δίκαιο για τον ιατρό. Τον ιατρό τον οποίο δεν πρέπει να τον διώξουμε από την τίμια- ελεύθερη δυνατότητα άσκησης της ιατρικής η οποία εν τέλει προσφέρει και φορολογητέο εισόδημα στην πολιτεία.
Θεωρώ πως, αν είναι αναγκαίος ο εξορθολογισμός των δαπανών μπορεί να γίνει:
Α. Με την ηλεκτρονική κάρτα του ασθενούς, όπου θα φαίνεται με ηλεκτρονική ανάγνωση η δαπάνη που έχει προκαλέσει ο ασθενής ( ασφαλισμένος) με τον ασφαλιστικό του φορέα ή αύριο μ΄ έναν ευρύ ενιοαιοποιημένο φορέα.
Δηλαδή, σε πόσους ιατρούς, με πόσες επισκέψεις και με πόσες διαγνωστικές ή άλλες πράξεις έχει βαδίσει και έχει αντίστοιχα χρεώσει το φορέα του.
Έτσι θα μπορεί (και) ένα όργανο ελεγκτικό, αναβαθμισμένο ή και ο νομοθέτης με πιο ευρεία αντίληψη, να βάλει κάποιους κανόνες ή εύλογους και δίκαιους περιορισμούς (όχι πάντα και φυσικά όχι εις βάρος της υγείας του ασθενή- ασφαλισμένου)
Αυτό το όργανο θα πρέπει να είναι ένας θωρακισμένος από την πολιτεία ιατρός με γνώση και ειδικότητα όσο γίνεται ευρύτερου πλαισίου ή ακόμη και θεσμοθετημένη 3μελης επιτροπή ειδικών ιατρών.
Β. Την επέκταση και καθολοκοποίηση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης που θα πρέπει να γίνεται φιλικότερη και απλούστερη για τον χρήστη αλλά που θα δίνει την δυνατότητα να προβάλει στοιχεία τα οποία κάποια όργανα με συμμετοχή και ιατρών κι εκπροσώπων τους, αν υπάρχουν παραβατικές συμπεριφορές, αυτά τα όργανα να μπορούν να τις απομονώσουν και για τις οποίες να προβλέπεται συγκεκριμένη αντιμετώπιση και ποινή.
( Μια ιδεα είναι ένα μέρος από το παραβατικό κόστος να καταβάλλεται από αυτόν που το προξένησε με την «απρόσεκτη» αναγραφή του αν φυσικά αντιστοιχούν σε μικρά ποσά.
Στα μεγάλα ποσά αυστηρότατες ποινές με αφαίρεση αδείας άσκησης της ιατρικής για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Εν τέλει εκτιμώ ότι μια πιο νοικοκυρεμένη.
συνταγογράφηση θα οδηγήσει σε μείωση σε λογικά επίπεδα του φαρμακευτικού κόστους και στην Π.Φ.
Γ. Την αναπροσαρμογή της τιμολόγησης κάποιον κατά τη γνώμη μου ιατρικών πράξεων και εξετάσεων κυρίως των απεικομιστικών της υψηλής τεχνολογίας και της έγκρισης εκτέλεσης κάποιον, κάτω από αυστηρές έγκυρες και δοκιμασμένες και στο εξωτερικό διαδικασίες ή και την αντίστοιχη αιτιολόγηση. Φυσικά και το αιτιολογημένο επείγον θα έχει πάντα τη θέση του μ’ ευθύνη.
Ασφαλώς δράττομε την ευκαιρία να τονίσω και πάλι ότι επιβάλλεται η αναπροσαρμογή κάποιων ιατρικών εξετάσεων ή και πράξεων που είναι κατά πολύ υποτιμημένες κάτω από το σημερινό αλλά και το χθεσινό κόστος.
Όλα αυτά να γίνουν γνωστά δημόσια και να αποτελέσουν μια βίβλο έναν κανόνα Εθνικής Ελληνικής πολιτικής για την τιμολόγηση της υγείας στη χώρα μας.
Δ. Μια σκέψη θα ήταν να καταργηθούν οι μερικές δημόσιες τιμολογήσεις σε κάθε ειδικότητα για συγκεκριμένες ιατρικές πράξεις και να νομοθετηθεί, να θεσπιστεί η απόφαση να οδηγηθούμε πιο συγκεκριμένα σε μια πρακτική αμοιβής που εφαρμόζεται σε κάποιες χώρες και στο εξωτερικό. Κι αυτό είναι να είναι, η επίσκεψη για την τάδε ειδικότητα, να είναι τόσα ευρώ συνολικά και ενιαία για κάθε συμβεβλημένο ιατρό, κι αυτό ανεξάρτητα από ποιες και πόσες ιατρικές πράξεις θα κάνει για τον ασθενή του ο ιατρός. Όσο πιο πολλές ή αναγκαίες ίσως να είναι όφελος ή και καλή φήμη ή πληροφορία για τον ιατρό. Αυτή η ενιαία τιμή ( για κάθε ειδικότητα πρέπει να είναι αξιοπρεπής. Και γιατί όχι εναρμονισμένη και με τις ανάγκες της κάθε ειδικότητας αλλά και με σημερινά και οικονομικά δεδομένα.
Ε. Τέλος, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε την επιβολή «πλαφόν» ανα μηνιαία αμοιβή στους συμβεβλημένους ιατρούς σε κάθε νομό ή ευρύτερη περιοχή η οποια θα λαμβάνει υπ όψιν τα συνολικά χορηγούμενα ποσά.
Οι νέες συνολικά αμοιβές, τα πλαφόν να είναι το λιγότερο 20% πιο κάτω απ αυτά που χορηγούνται σήμερα. Αυτά τα πλαφον να συζήτιονται με τους εκπροσώπους των ιατρών, των ασφαλισμένων, και φυσικά με τους εκπροσώπους του υπουργείου της εθνικής οικονομίας ή των ταμείων που προσφέρουν αμοιβή κατά περίπτωση. Τεχνικές λεπτομέρειες γι αυτήν την διαδικασία θα μπορούσαν κάποια στιγμή να αναπτυχθούν.
Από την άλλη πλευρά η διατήρηση και η σύναψη σχέσεων παροχής υπηρεσιών με τα μεγάλα συγκροτήματα παροχής υπηρεσιών διαγνωστικών και άλλων και η απόδοση μέσω συμβάσεων τεράστιων ποσών προς αυτούς θα ωφελήσει λίγα υπέρ διογκωμένα και πολύ μεγάλα συγκροτήματα και την ίδια στιγμή θα εξαφανίσει την μικρή ιδιωτική μονάδα που μέχρι τώρα πρόσφερε υπηρεσίες σε κάθε γωνιά της χώρας όποια ώρα και ημέρα της ζητιόταν.
Επίσης, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και το κόστος που παράγεται από τα επιπλέον του αναγκαίου νοσηλευτήρια που υπάρχουν και λειτουργούν σε κάποιες περιοχές της χώρας που η ύπαρξη τους και λειτουργία εξυπηρετεί μικροπολιτικές επιδιώξεις ή τοπικά μόνο μικροσυμφέροντα και τα οποία αντικειμενικά και αποδεδειγμένα δεν είναι σε θέση να προσφέρουν ουσιαστικά Β/θμια περίθαλψη και αντιμετώπιση.
Επίσης να ιδούμε όσο γίνεται πιο υπεύθυνα και σύντομα την τιμολόγηση των προμηθειών και των υλικών αλλά και κάποιες υπηρεσίες που προσφέρονται στα νοσοκομεία σε όλη τη χώρα. Ασφαλώς η πλήρης κι εδώ μηχανοργάνωση , τα διπλογραφικά συστήματα αλλά και άλλες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να προσφέρουν στην εξοικονόμηση δαπανών που μπορούν να μειωθούν και από τα οποία δεν προκύπτει ζημιά για την υγεία των ασθενών και των νοσηλευόμενων.
Συμπερασματικά εκτιμώ πως το ιατρικό σώμα οφείλει να προτείνει. Να μην προβάλει μια συνολική άρνηση ή να αποφύγει τη συζήτηση και την παράθεση θέσεων και σκέψεων.
Να προβάλει θέσεις και σκέψεις που θα απαιτήσουν ισχυρά επιχειρήματα και επίπονη διαπραγμάτευση. Να προτείνει λύσεις που και τη συνολική δαπάνη θα ελαττώνουν σε κάποιο λογικό επίπεδο αλλά και τη δυνατότητα διάσωσης των ιατρειών ( που σήμερα εκτιμώ ότι είναι πάνω από 45.000 σε όλη τη χώρα) θα διασφαλίσουν, όσο αυτό είναι δυνατόν. (Κι εδώ είναι πάλι η ώρα να μιλήσουμε δημόσια για τον αλόγιστο ιατρικό Ελληνικό υπέρ πληθωρισμό στην Ελλάδα της υπερβολής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου