Δεδομένης της άσχημης κατάστασης που επικρατεί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη μιζέρια, κατά περίεργο όμως τρόπο στη χώρα δεν συζητάμε τα πραγματικά προβλήματα.
Από τη μια πλευρά μας αρέσουν τα νέα, από την άλλη δεν θέλουμε το νέο, έτσι κάθε δημιουργική διαδικασία ως πολιτική έκφραση δεν μπορεί να έχει ρόλο.Παράλληλα, ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού και αρκετοί δημοσιογράφοι που διαχρονικά εκφράζουν τη μια πλευρά έχουν αποδοθεί, όπως αποδεικνύεται και από τη συγκυρία, σε μια προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών προβλημάτων, με κάθε τρόπο θέλουν να αποφύγουν, δεν επιτρέπουν, την εμβάθυνση.
Σε αυτό το πλαίσιο διστάζουν όχι μόνο να δεχτούν ότι ανακυκλώνουν τα ίδια αδιέξοδα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, αλλά ακόμη και να ακουστούν απλές αλήθειες, έτσι όμως έμαθαν, έτσι κάνουν αυτά που ξέρουν.. αν και, συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία της σημερινής κατάστασης των πραγμάτων, μάλλον όμως ξεχνούν ότι όλα προέρχονται από ίδια αναποτελεσματικότητα, εξ ου και η ανησυχία τους. Κατά πόσο όμως οι συγκεκριμένες επιλογές, δηλαδή, οι ελίτ να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο πως θα μαζέψουν τα κομμάτια τους εξυπηρετεί τον στόχο της κοινωνικής συνοχής ή προάγει την κατανόηση;
Από την άλλη πλευρά, παρατηρώντας τις κοινωνικές εξελίξεις ακούμε όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό χιλιάδες πολίτες να λένε ότι «οι πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους» τόσο σε σχέση με τα καθημερινά προβλήματα, όσο και με τον προσανατολισμό της χώρας σε σχέση με τα ζητήματα σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και γενικότερα στο διεθνές περιβάλλον.( Εδώ όμως υπάρχει μια ασάφεια σχετικά με την έννοια της ευθύνης, μη αντικειμενική εκτίμηση των αναγκών, του προσανατολισμού κτλ ).
Αντίστοιχη όμως υποχρέωση ανάληψης ευθύνης έχουν και οι πολίτες, αλλά και όλοι οι συλλογικοί κοινωνικοί φορείς, στην επιλογή προτάσεων- εφαρμογή των πολιτικών που θα οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση. Κάτω από το πρίσμα αυτό και με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν - δεν νομίζω να αμφισβητεί κανείς τα παραχθέντα από τις μεχρι σημερα πολιτικές, αποτελέσματα- επομένως χρειάζεται να αποκατασταθεί η ισορροπία του συστήματος, απαλλαγμένη από τους προβληματικούς παράγοντες.
Αντίστοιχη όμως υποχρέωση ανάληψης ευθύνης έχουν και οι πολίτες, αλλά και όλοι οι συλλογικοί κοινωνικοί φορείς, στην επιλογή προτάσεων- εφαρμογή των πολιτικών που θα οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση. Κάτω από το πρίσμα αυτό και με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν - δεν νομίζω να αμφισβητεί κανείς τα παραχθέντα από τις μεχρι σημερα πολιτικές, αποτελέσματα- επομένως χρειάζεται να αποκατασταθεί η ισορροπία του συστήματος, απαλλαγμένη από τους προβληματικούς παράγοντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου